Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Άσπρα Μαντίλια στην Plaza de Mayo» του Κώστα Λουλουδάκη (Ιουλιανός)

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Κώστας Λουλουδάκης/Ιουλιανός – εκδό­σεις ΚΨΜ

Άσπρα Μαντί­λια στην Plaza de Mayo

Μια συναρ­πα­στι­κή έρευ­να για τις «ελεύ­θε­ρες αγο­ρές», σε ρυθ­μό ταγκό

aspra_mantilia_exofΑλή­θεια, ποιος δημιούρ­γη­σε την Παγκό­σμια Τρά­πε­ζα και πως ιδρύ­θη­κε το ΔΝΤ;  Για­τί φτιά­χτη­κε ο Παγκό­σμιος Οργα­νι­σμός Εμπο­ρί­ου και τι ακρι­βώς είναι και κάνει η JP Morgan; Και τι σχέ­ση έχουν οι για­γιά­δες με τα άσπρα μαντί­λια στην Plaza de Mayo, στη μακρι­νή Αργε­ντι­νή, που ανα­ζη­τούν 35 χρό­νια τώρα τους αγνο­ού­με­νους αρι­στε­ρούς αγω­νι­στές που «εξα­φα­νί­στη­καν» από τη χούντα;

Αν κοι­τά­ξει κανείς τα 6 τελευ­ταία χρό­νια με στοι­χεία και γεγο­νό­τα, θα παρα­τη­ρή­σει πως μέσα στην κρί­ση δημιουρ­γού­νται οι προ­ϋ­πο­θέ­σεις για ισχυ­ρο­ποί­η­ση και διαιώ­νι­ση του καθε­στώ­τος της ατο­μι­κής ιδιο­κτη­σί­ας, του κεφα­λαί­ου και της εξου­σί­ας του. Το καθε­στώς της ελεύ­θε­ρης αγο­ράς, η από­λυ­τη κυριαρ­χία των πολυ­ε­θνι­κών εται­ρειών είναι το παρόν και ο στόχος.

Ωστό­σο η αιτιώ­δης συνά­φεια μετα­ξύ πολι­τι­κών πρά­ξε­ων, επι­λο­γών και απο­τε­λε­σμά­των καλύ­πτε­ται από ένα σύν­νε­φο ιστο­ρι­κής και  πολι­τι­κής άγνοιας. H δια­δε­δο­μέ­νη άγνοια του παρελ­θό­ντος δεν απο­τε­λεί μόνο σημά­δι της απου­σί­ας ιστο­ρι­κής συνεί­δη­σης, αλλά ένα σκό­πι­μο πολι­τι­κό όπλο της εξου­σί­ας για να κρα­τή­σει τον κόσμο παθη­τι­κό και σε άγνοια, στη­μέ­νο μπρο­στά στην τηλε­ό­ρα­ση, κατα­να­λώ­νο­ντας σήριαλ, πρω­ι­νά­δι­κα και μεση­με­ρια­νά­δι­κα, γεμά­τα έλκη και παχυ­λό εκφυλισμό.

Τα «Άσπρα Μαντί­λια στην Plaza de Mayo» προ­σπα­θούν να συν­θέ­σουν την κατα­κερ­μα­τι­σμέ­νη μνή­μη μας όσο αφο­ρά την δρά­ση των «αγο­ρών» στην Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή, την Αφρι­κή και μέσα από μια πλού­σια δια­δρο­μή φτά­νο­ντας στην Ευρώ­πη. Οι σελί­δες του βιβλί­ου παρου­σιά­ζουν ανα­κτη­μέ­να από την λήθη γεγο­νό­τα και πρό­σω­πα. Πρω­τα­γω­νι­στούν  πολυ­ε­θνι­κές εται­ρεί­ες, παγκό­σμιοι καπι­τα­λι­στι­κοί οργα­νι­σμοί, δικτά­το­ρες, κινή­μα­τα και ήρω­ες. Από τις σελί­δες του βιβλί­ου παρε­λαύ­νουν ο Εμι­λιά­νο Ζαπά­τα, ο Nτιέ­γκο Ριβέ­ρα και η Φρί­ντα Κάλο, ο Σαντί­νο και ο Τσε, ο Τσά­βες και ο Αλιέ­ντε, ο Λου­μού­μπα με τον Μαντέ­λα. Αλλά και ο Ροκ­φέ­λερ  με τον Αλ Καπό­νε, η Standard Oil και η United Fruit Company, το ΔΝΤ, η Παγκό­σμια Τρά­πε­ζα, η CIA, ο Πινο­σέτ,  η Θάτσερ και ο Ρίγκαν.  Και όσο περ­νούν οι σελί­δες του βιβλί­ου γίνε­ται αντι­λη­πτό ότι όλα αυτά αφο­ρούν μια συνέ­χεια, τη βασι­κή καθη­με­ρι­νό­τη­τα και την ζωή μας.

Στην Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή η Ουά­σιγ­κτον σε συνερ­γα­σία με στρα­τιω­τι­κούς ανέ­τρε­ψαν δημο­κρα­τι­κά εκλεγ­μέ­νες κυβερ­νή­σεις, διό­ρι­σαν δικτά­το­ρες που είχαν εκπαι­δευ­τεί σε στρα­τό­πε­δα των ΗΠΑ. Αυτοί οι δικτά­το­ρες με την υπο­στή­ρι­ξη των διε­θνών οικο­νο­μι­κών ιδρυ­μά­των προ­χώ­ρη­σαν σε διά­λυ­ση των κοι­νω­νι­κών δομών, απο­κρα­τι­κο­ποί­η­σαν και ιδιω­τι­κο­ποί­η­σαν ενέρ­γεια, νερό, σχο­λεία, νοσο­κο­μεία, τρά­πε­ζες και βιο­μη­χα­νί­ες. Η πολι­τι­κή της ελεύ­θε­ρης αγο­ράς επι­βλή­θη­κε σε αυτές τις χώρες με φυλα­κί­σεις, βασα­νι­σμούς, εκτο­πί­σεις, εξα­φα­νί­σεις,  και δολο­φο­νί­ες εκα­το­ντά­δων χιλιά­δων ανθρώπων.

Η επέ­κτα­ση αυτή του οικο­νο­μι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού των ΗΠΑ δεν είναι απο­τέ­λε­σμα απρό­σω­πων, άμορ­φων ή ανα­πό­φευ­κτων και αόρα­των οικο­νο­μι­κών δυνά­με­ων. Έχουν ονοματεπώνυμο!

Άξο­νας της συναρ­πα­στι­κής αυτής έρευ­νας για τις «ελεύ­θε­ρες αγο­ρές» είναι η ιστο­ρι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα· τα γεγο­νό­τα, οι δυνά­μεις που λει­τουρ­γούν εντός της. Η ιστο­ρία και η πολι­τι­κή, μέσα στη δια­λε­κτι­κή τους αλλη­λε­ξάρ­τη­ση και η σύν­δε­ση τους με το δικό μας παρόν. Ο ανα­γνώ­στης καλεί­ται σε διά­λο­γο με συγκε­κρι­μέ­νους ιστο­ρι­κούς ήρω­ες, επο­χές και κινή­μα­τα. Ταυ­τό­χρο­να, δίνο­νται γλα­φυ­ρά οι αφε­τη­ρί­ες για να εμπλου­τί­σει καθέ­νας μας την ιστο­ρι­κή του μνή­μη και να εντά­ξει τα όποια διδάγ­μα­τα της ιστο­ρί­ας στην καθη­με­ρι­νή του σκέ­ψη και δρά­ση. Σαν ένα καλό αργε­ντί­νι­κο ταγκό που απε­λευ­θε­ρώ­νει τους χορευ­τές και δίνει τέμπο δρά­σης στο θεατή…

Ο συγ­γρα­φέ­ας του βιβλί­ου Ιου­λια­νός (όπως είναι γνω­στός από τα άρθρα του σε γνω­στούς δια­δι­κτυα­κούς τόπους) ή κατά κόσμο Κώστας Λου­λου­δά­κης, απο­φά­σι­σε να πραγ­μα­το­ποι­ή­σει μια θαυ­μα­στή φυγή στο παρελ­θόν για να γυρί­σει επι­θε­τι­κά στο παρόν της καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης και στην Ελλά­δα της εξα­θλί­ω­σης. Το βιβλίο «κλεί­νει» με ένα άκρως ενδια­φέ­ρον σημεί­ω­μα-επί­με­τρο για τον ελλη­νι­κό καπι­τα­λι­σμό και την τρέ­χου­σα κρί­ση, γραμ­μέ­νο από τον διδά­κτο­ρα οικο­νο­μι­κών του Πανε­πι­στη­μί­ου Μακε­δο­νί­ας, Δημή­τρη Παϊ­τα­ρί­δη, ενώ ο εύστο­χος και συγκι­νη­τι­κός πρό­λο­γος του βιβλί­ου είναι δημιούρ­γη­μα του τρα­γου­δο­ποιού και φίλου Μίλ­του Πασχαλίδη.

Ένα βιβλίο που καί­ει σαν τη φλό­γα της Ηπεί­ρου στην οποία ανθί­ζουν επα­να­στά­σεις και πρα­ξι­κο­πή­μα­τα, τρα­γω­δί­ες και όνει­ρα. 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο