Ανασκόπηση 2015

Γρά­φει ο 2310net //

1. Πρώ­τη φορά Αριστερά

Το 2015 θα μας μεί­νει αξέ­χα­στο ως το έτος εκεί­νο στο οποίο ξεχά­σα­με ό,τι γνω­ρί­ζα­με για την έννοια Αρι­στε­ρά. Η «Αρι­στε­ρά» ήρθε στην κυβέρ­νη­ση παρέα με μια χου­ντι­κής αισθη­τι­κής ακρο­δε­ξιά, πολ­λές ελπί­δες και πολ­λά ψέμα­τα. Κινού­με­νη στα όρια του πολι­τι­κού αμο­ρα­λι­σμού, μετέ­τρε­ψε την πολι­τι­κή σε παι­χνί­δι που περισ­σό­τε­ρο θύμι­ζε σενά­ριο house of cards παρά αρι­στε­ρή παρέμ­βα­ση στην πολιτική.

2. Η Δίκη της Χρυ­σής Αυγής

Θα μπο­ρού­σε να χαρα­κτη­ρι­στεί από τα ΜΜΕ ως η δίκη του αιώ­να, ωστό­σο τα ΜΜΕ προ­σπά­θη­σαν και κατά­φε­ραν να την απο­σιω­πή­σουν εντε­λώς. Πρώ­τη φορά δικά­ζε­ται ένα πολι­τι­κό κόμ­μα με την κατη­γο­ρία της εγκλη­μα­τι­κής οργά­νω­σης αλλά αυτό προ­φα­νώς δεν απο­τε­λεί είδη­ση για τους καλο­πλη­ρω­μέ­νους παπα­γά­λους των επι­χει­ρη­μα­τιών των ΜΜΕ. Μάλι­στα, η υπο­κρι­σία τους είναι τέτοια που ανα­φέρ­θη­καν στη δίκη των ναζί μόνο όταν η μάνα του Παύ­λου Φύσ­σα πέτα­ξε μπου­κά­λι με νερό στον δολο­φό­νο του παι­διού της.

3. Που­τι­νιές στον Πούτιν;

Τους τελευ­ταί­ους μήνες του 2015 η διε­θνής κοι­νή γνώ­μη (;) έμει­νε άφω­νη με την ενέρ­γεια των τούρ­κων να καταρ­ρί­ψουν ρωσι­κό αερο­σκά­φος. Ο Πού­τιν απά­ντη­σε με απει­λές και ένα ψυχρο­πο­λε­μι­κό σύν­νε­φο απλώ­θη­κε πάνω από τον κόσμο. Μπαί­νου­με σε επο­χές πολέ­μου των πάντων ενα­ντί­ον των πάντων, δείγ­μα του βαθ­μού σαπί­λας του παγκό­σμιου καπι­τα­λι­σμού, ωστό­σο δε λεί­πουν εκεί­νοι οι εθνι­κά και ταξι­κά μικρο­τσού­τσου­νοι που βλέ­πουν στον Πού­τιν την προ­έ­κτα­ση του φαλού τους και ονει­ρεύ­ο­νται την εκπλή­ρω­ση των προ­φη­τειών του Παϊσιου.

4. Δημο­ψή­φι­σμα

Περι­μέ­να­με 40 χρό­νια να γίνει ένα δημο­ψή­φι­σμα στη χώρα που γέν­νη­σε τη δημο­κρα­τία. Και ίσως θα ήταν καλύ­τε­ρα να περι­μέ­νου­με λίγο ακό­μα. Το δημο­ψή­φι­σμα είναι μια όμορ­φη δια­δι­κα­σία που γίνε­ται Κυρια­κή και στο τέλος κερ­δί­ζουν οι δανει­στές. Η επι­κρά­τη­ση του ΟΧΙ ήταν τερά­στια. Ωστό­σο καμία σημα­σία δεν είχε αφού οι απο­φά­σεις ήταν προει­λημ­μέ­νες και ακό­μα και ο ίδιος ο Τσί­πρας ποτέ δεν έπει­σε ότι πράγ­μα­τι ήθε­λε να πει ΟΧΙ ο λαός.

5. Προ­σφυ­γι­κή κρίση

Από την άνοι­ξη του 2015 άρχι­σαν να συρ­ρέ­ουν στη χώρα μας χιλιά­δες πρό­σφυ­γες κυρί­ως από Συρία, Αφγα­νι­στάν, Ιράκ. Πρω­τό­γνω­ρες σε μέγε­θος προ­σφυ­γι­κές ροές που απέ­δει­ξαν (μετα­ξύ άλλων) δύο πράγ­μα­τα: πόσο σκα­τό­ψυ­χοι μπο­ρού­με να γίνου­με και πόσο «δημο­κρα­τι­κή» είναι η Ευρώ­πη της …αλλη­λεγ­γύ­ης. Την ώρα που οι Ευρω­παί­οι ηγέ­τες δια­γω­νί­ζο­νταν για να προ­λά­βουν να πάρουν το καλό και φτη­νό εργα­τι­κό δυνα­μι­κό πετώ­ντας στα σκου­πί­δια τους υπό­λοι­πους, πολ­λοί συμπα­τριώ­τες μας επέ­λε­γαν να χρε­ώ­σουν 5€ ένα μικρό μπου­κα­λά­κι νερό, 50€ μια πεντά­λε­πτη βόλ­τα με ταξί και άλλα άπει­ρα παραδείγματα.

6. Εγκλη­μα­τι­κή Οργάνωση

Φαί­νε­ται πως στην Ελλά­δα και στα ΜΜΕ της, οι λέξεις «εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση» δεν αξί­ζουν καθό­λου να δουν το φως της δημο­σιό­τη­τας. Το 2015 ο Πρό­ε­δρος της ΠΑΕ Ολυ­μπια­κός, Βαγ­γέ­λης Μαρι­νά­κης, κατη­γο­ρεί­ται ως εγκέ­φα­λος εγκλη­μα­τι­κής οργά­νω­σης που δρα στο χώρο του ποδο­σφαί­ρου στή­νο­ντας παι­χνί­δια, εκβιά­ζο­ντας και απει­λώ­ντας διαι­τη­τές και κάνο­ντας ό,τι άλλο χωρά­ει ο νους. Κανέ­να μεγά­λο κανά­λι δεν θεώ­ρη­σε την είδη­ση άξια ανα­φο­ράς. Ούτε καν αθλη­τι­κές εφη­με­ρί­δες από τις πολ­λές που δια­θέ­τει ο τόπος, ασχο­λή­θη­καν. Έτσι, τα πέναλ­τι συνε­χί­ζουν να δίνο­νται και οι τίτλοι να κατα­κτιού­νται παρέα με τα εκα­τομ­μύ­ρια και ο μέσος οπα­δός-φυτό ζητω­κραυ­γά­ζει για τον προ­ε­δρα που έχει όρα­μα για την ομάδα.

7. Ιθα­γέ­νεια- επέ­κτα­ση συμ­φώ­νου συμβίωσης

Αν κάτι καλό έγι­νε το 2015, έχει να κάνει με ορι­σμέ­να ζητή­μα­τα κοι­νω­νι­κών δικαιω­μά­των. Ψηφί­στη­κε ο νόμος για την ιθα­γέ­νεια των «μετα­να­στών δεύ­τε­ρης γενιάς» ο οποί­ος παρό­λο που τελι­κά αφο­ρά λιγό­τε­ρους από όσους θα έπρε­πε είναι μια θετι­κή εξέ­λι­ξη και επε­κτά­θη­κε το σύμ­φω­νο συμ­βί­ω­σης και στα ομό­φυ­λα ζευ­γά­ρια. Όλα αυτά θα ήταν καλύ­τε­ρα, αν ενδύ­ο­νταν με μια πραγ­μα­τι­κά απε­λευ­θε­ρω­τι­κή, ριζο­σπα­στι­κή κοι­νω­νι­κή προ­σέγ­γι­ση και όχι με την τελι­κά επι­κρα­τού­σα ατο­μο­κε­ντρι­κή, νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρη, αλλά όπως και να έχει απο­τε­λούν θετι­κά βήματα.

8. Τρο­μο­κρα­τι­κά χτυπήματα

Τα χτυ­πή­μα­τα στο Παρί­σι σόκα­ραν την Ευρώ­πη και όλο τον κόσμο. Δεν έχα­σαν πολ­λοί την ευκαι­ρία να χρε­ώ­σουν στους πρό­σφυ­γες ή γενι­κά στους μου­σουλ­μά­νους την ευθύ­νη δίνο­ντας αέρα στα πανιά της Λεπέν αλλά και των κάθε λογής φασι­στών σε όλη την Ευρώπη.

9. Εκλο­γές σε Ισπα­νία- Πορ­το­γα­λία- Ελλάδα

Αυτές οι τρεις χώρες έχουν κάτι κοι­νό: Τις δεκα­ε­τί­ες του 60 και του 70 πέρα­σαν από τη βάσα­νο των στρα­τιω­τι­κών δικτα­το­ριών. Αυτό το γεγο­νός ίσως να συνέ­βα­λε στην δια­τή­ρη­ση της συλ­λο­γι­κής συνεί­δη­σης μιας συμπά­θειας για την Αρι­στε­ρά. Μόνο που η Αρι­στε­ρά ξεκομ­μέ­νη από την εργα­τι­κή τάξη και έχο­ντας απα­λεί­ψει τα ταξι­κά της χαρα­κτη­ρι­στι­κά γίνε­ται πιο δεξιά και από τη δεξιά! Έτσι, Ποδέ­μος, ΚΚΠορ­το­γα­λί­ας, ΣΥΡΙΖΑ συνα­γω­νί­ζο­νται σε κυβερ­νη­τι­σμό θάβο­ντας έννοιες όπως ριζο­σπα­στι­σμός, απε­λευ­θέ­ρω­ση, ταξι­κή πάλη και άλλα.

10. Ερντο­γάν

Από­λυ­τος νικη­τής και σε αυτές τις εκλο­γές. Συνε­χί­ζει να βομ­βαρ­δί­ζει Κούρ­δος ανε­νό­χλη­τος, δηλώ­νο­ντας μάλι­στα ότι βομ­βαρ­δί­ζει Τζι­χα­ντι­στές. Βόμ­βες και πυρο­βο­λι­σμοί σε δια­δη­λώ­σεις, εκα­το­ντά­δες νεκροί Κούρ­δοι και υπό­γεια συνερ­γα­σία με το ISIS. Τζι­χα­ντι­στής με …πολι­τι­κά.

11. Εκλο­γές στη ΝΔ

Το 2015 η ΝΔ έχα­νε σε όποια εκλο­γι­κή μάχη μπο­ρού­σε να συμ­με­τέ­χει. Ακό­μα και στην εσω­τε­ρι­κή της. Ήττα είναι και μόνο το γεγο­νός ότι θα μπο­ρού­σε κάποιος σαν τον Άδω­νι να σκε­φτεί να θέσει υπο­ψη­φιό­τη­τα για την προ­ε­δρία. Τέτοια γελοιό­τη­τα δεν την άντε­ξαν ούτε τα άψυ­χα μηχα­νά­κια της εται­ρί­ας που ανέ­λα­βε να φέρει σε πέρας την διε­ξα­γω­γή των εσω­τε­ρι­κών εκλο­γών. Το προ­φίλ των υπο­ψή­φιων ήταν τόσο γελοίο που έκα­νε τον Κυριά­κο να φαντά­ζει η σοβα­ρό­τε­ρη υποψηφιότητα!

12. Κάποια ζώα δεν τον πιστεύαν

Αναμ­φι­σβή­τη­τα ένα από τα πρό­σω­πα της χρο­νιάς είναι ο Βασί­λης Λεβέ­ντης. Κάποια ζώα δεν τον πιστεύ­αν, τώρα τον ψηφί­ζουν και τα ζώα. Ένας άνθρω­πος πιο γρα­φι­κός κι από καφε­νε­δά­κι σε πλα­κό­στρω­το δρο­μά­κι ορει­νού χωριού των Κυκλά­δων κατά­φε­ρε με την ψήφο του πάν­σο­φου λαού να μπει στη βου­λή μετά από χρό­νια προ­σπα­θειών. Αυτό από μόνο του δεν είναι πρό­βλη­μα. Άλλω­στε στη βου­λή συμ­με­τέ­χουν μαχαι­ρο­βγάλ­τες δολο­φό­νοι. Το θέμα είναι πως μπή­κε στη βου­λή παίρ­νο­ντας ψήφους δια­μαρ­τυ­ρί­ας, αντι­μνη­μο­νια­κές για να θυμη­θού­με το 2014, ενώ ο ίδιος σε κάθε ευκαι­ρία δήλω­νε πόσο μνη­μο­νια­κός είναι. Ότι και να λένε σήμε­ρα opinion makers και κυβερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη για να τον ετοι­μά­σουν για συγκυ­βέρ­νη­ση, ο Λεβέ­ντης θα είναι αυτό:

13. Συντριμ-τιμ

Όταν ο Τσί­πρας σχη­μά­τι­ζε την ΠΦΑ Κυβέρ­νη­ση επέ­λε­ξε να τη στε­λε­χώ­σει με ό,τι καλύ­τε­ρο διέ­θε­τε: Βαρου­φά­κης, Λαφα­ζά­νης, Πανού­σης, Στρα­τού­λης και πάνω από όλους  η Ζωή. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ προ­σχώ­ρη­σε επί­ση­μα στις φιλο­γερ­μα­νι­κές, μνη­μο­νια­κές, κατο­χι­κές, δωσι­λο­γι­κές (έτσι για να θυμη­θού­με τον επί­ση­μο λόγο του) δυνά­μεις δια­λύ­θη­κε το υπουρ­γι­κό συμ­βού­λιο και η κοι­νο­βου­λευ­τι­κή του ομά­δα. Οι ορφα­νοί αντι­μνη­μο­νια­κοί συντά­χθη­καν υπό τον Π. Λαφα­ζά­νη και προ­σπά­θη­σαν να εκφρά­σουν το ΟΧΙ του λαού. Μάταια. Η αντι­μνη­μο­νια­κό­τη­τα συνε­τρί­βη στο βρά­χο των αντι­φά­σε­ων του καπι­τα­λι­σμού αφή­νο­ντάς μας μόνο όμορ­φες έως γελοί­ες ανα­μνή­σεις. Η κατάρ­γη­ση της ταξι­κής πάλης δια στό­μα­τος Βαρου­φά­κη, η θεσμι­κή υπε­ρά­σπι­ση της Χρυ­σής Αυγής από την πρό­ε­δρο της Βου­λής ήταν μόνο μερι­κές από τις στιγ­μές που μας θύμι­σαν πόσο επι­κίν­δυ­νος μπο­ρεί να γίνει ο ρεφορ­μι­στι­κός καιροσκοπισμός.

14. Μένου­με Ευρώπη

Ήταν η χρο­νιά στην οποία το «ριζο­σπα­στι­κό κέντρο» προ­σπά­θη­σε να απο­κτή­σει κινη­μα­τι­κή παρου­σία. Τα σέλ­φι στικ, οι ευρω­παϊ­κές σημαί­ες, τα πλα­κάτ «Σόι­μπλε σε αγα­πά­με», καθώς και κρα­σά­κια και φίν­γκερ φουντ χωρίς γλου­τέ­νη πλημ­μύ­ρι­σαν το κέντρο της Αθή­νας μια μέρα. Έτσι τα ξώγα­μα της Θάτσερ είπαν να το επα­να­λά­βουν 2–3 φορές τη βδο­μά­δα, μην αφή­νο­ντας εμάς τους κατα­να­λω­τές να πάμε στο κέντρο να κάνου­με τα ψώνια μας.

15. Το τέλος μεγά­λων ηγετών

Το 2015 θα μεί­νει στην ιστο­ρία για­τί σημα­το­δό­τη­σε το πολι­τι­κό τέλος μεγά­λων ηγε­τών. Ο Βαγ­γέ­λης ο Βενι­ζέ­λος παραι­τή­θη­κε για να πάρει τη θέση του η Φώφη Γεν­νη­μα­τά. Ο Φώτης ο Κου­βέ­λης έχα­σε τη θέση του προ­έ­δρου από το κόμ­μα που ίδρυ­σε. Ο Γιώρ­γος Α. Παπαν­δρέ­ου έκλει­σε το κόμ­μα που είχε ανοί­ξει για­τί έφα­γε πόρ­τα από το ΠΑΣΟΚ που είχε ιδρύ­σει ο πατέ­ρας του από τον Βενι­ζέ­λο που είχε ήδη παραι­τη­θεί από την προ­ε­δρία του. Ο Καρα­τζα­φέ­ρης ξέχα­σε να δηλώ­σει κάτι λεφτου­δά­κια και κάτι οφσορ με απο­τέ­λε­σμα η δημο­τι­κό­τη­τά του να πέσει σε επί­πε­δα τηλε­θέ­α­σης Τηλεάστυ.