Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ανθρώπινος δεν γίνεται ο Καπιταλισμός

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας* //

Τον περα­σμέ­νο Μάη, μιλώ­ντας σε τηλε­ο­πτι­κή εκπο­μπή, ο σημε­ρι­νός υπουρ­γός Εργα­σί­ας Γ.Κατρούγκαλος έλε­γε επί λέξει: «Δεν υπάρ­χει κανέ­να θέμα μεί­ω­σης της κύριας ή της επι­κου­ρι­κής σύντα­ξης» (18/5). Ο ίδιος ο κ.Κατρούγκαλος, λίγους μήνες αργό­τε­ρα, στις αρχές Σεπτέμ­βη, δια­βε­βαί­ω­νε πως «δεν υπάρ­χει πρό­τα­ση για νέες μειώ­σεις συντά­ξε­ων. Κινού­μα­στε στην ακρι­βώς αντί­θε­τη κατεύ­θυν­ση» (2/9). Τον ίδιο μήνα, λίγο μετά τις εκλο­γές, ο ίδιος επα­να­δια­βε­βαί­ω­νε: «Εμείς επι­διώ­κου­με να μην μειω­θεί καμία σύντα­ξη και μπο­ρού­με να εγγυ­η­θού­με ότι δεν θα μειω­θούν οι κατώ­τα­τες και οι μεσαί­ες συντά­ξεις οπωσ­δή­πο­τε» (Real fm, 24/9).

Στην περί­πτω­ση του κ.Κατρούγκαλου ισχύ­ει αυτό που ισχύ­ει και για τον πολι­τι­κό του προ­ϋ­στά­με­νο, τον κ.Τσίπρα: οι υπο­σχέ­σεις τους έχουν τόση αξιο­πι­στία, όση τα στό­μα­τα που τις εκστο­μί­ζουν. Όση αλή­θεια περιεί­χαν τα λόγια περί «σκι­σί­μα­τος των μνη­μο­νί­ων», άλλη τόση περιεί­χαν και οι δια­βε­βαιώ­σεις του υπουρ­γού Κατρού­γκα­λου για το Ασφα­λι­στι­κό. Με το νέο του σχέ­διο, ο συνταγ­μα­το­λό­γος υπουρ­γός της «δεύ­τε­ρη φορά Αρι­στε­ρά», ουσια­στι­κά πάει ένα βήμα παρα­πέ­ρα τον αντι­λαϊ­κό-αντια­σφα­λι­στι­κό νόμο 3863/2010, μειώ­νο­ντας παλιές και νέες συντά­ξεις και τσα­κί­ζο­ντας τα δικαιώ­μα­τα των μελ­λο­ντι­κών συντα­ξιού­χων, στο όνο­μα του εξορ­θο­λο­γι­σμού του ασφαλιστικού.

Το νέο ασφα­λι­στι­κό που ετοι­μά­ζε­ται να φέρει στη Βου­λή η συγκυ­βέρ­νη­ση είναι κομ­μέ­νο και ραμ­μέ­νο στα μέτρα της μνη­μο­νια­κής της πολι­τι­κής και των κατευ­θύν­σε­ων της ΕΕ. Όχι μόνο νομι­μο­ποιεί την αντια­σφα­λι­στι­κή πολι­τι­κή των προη­γού­με­νων ετών από τις κυβερ­νή­σεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, αλλά βάζει στο κρε­βά­τι του προ­κρού­στη το δικαί­ω­μα της νέας γενιάς στην κοι­νω­νι­κή ασφά­λι­ση. Η «κυβέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς» απο­δει­κνύ­ε­ται, πέραν πάσης αμφι­βο­λί­ας, ο καλύ­τε­ρος εφαρ­μο­στής της ευρω­ε­νω­σια­κής αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής. Μιας πολι­τι­κής που αντα­να­κλά την πολυ­ε­τή στρα­τη­γι­κή της ΕΕ για τσά­κι­σμα της κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης, περαι­τέ­ρω μεί­ω­ση των δημό­σιων συντα­ξιο­δο­τι­κών συστη­μά­των και περι­θω­ριο­ποί­η­ση της κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης από κοι­νω­νι­κό δικαιώ­μα σε ατο­μι­κή υπό­θε­ση. Ο στό­χος, όπως δια­φαί­νο­νταν ξεκά­θα­ρα στη «Λευ­κή Βίβλο» (1993) της ΕΕ, είναι τα συντα­ξιο­δο­τι­κά συστή­μα­τα να εξαρ­τώ­νται απο­κλει­στι­κά και μόνο από τους ίδιους τους ασφα­λι­σμέ­νους, δηλα­δή από τις εισφο­ρές τους, την απο­τα­μί­ευ­ση που κάνουν και τους φόρους που πλη­ρώ­νουν. Τόσο το μεγά­λο κεφά­λαιο, που απο­μυ­ζά τον πλού­το των εργα­ζό­με­νων, όσο και το αστι­κό κρά­τος που λεη­λα­τεί εισο­δή­μα­τα, ουσια­στι­κά απε­νο­χο­ποιού­νται. Έτσι, το δικαί­ω­μα στην συντα­ξιο­δό­τη­ση και στις κοι­νω­νι­κές παρο­χές Υγεί­ας, Πρό­νοιας κλπ. καθί­στα­ται  ατο­μι­κή υπό­θε­ση του εργα­ζό­με­νου. Με απλά λόγια, πλή­ρω­νε για να έχεις δικαιώ­μα­τα (αν τα έχεις).

Asfalistiko2

Βέβαια, οι κύριοι της «κυβέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς» του ΣΥΡΙΖΑ, επι­κα­λού­νται για όλα τα μέτρα-σφα­γείο που παίρ­νουν ένα –υπο­τι­θέ­με­νο — ελα­φρυ­ντι­κό: ότι τα παίρ­νουν με… πόνο ψυχής, ότι ανα­γκά­ζο­νται από τις συν­θή­κες, ότι η «αρι­στε­ρή» τους καρ­διά δεν συμ­βι­βά­ζε­ται με την ψυχρή αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή που ασκούν. Οι άνθρω­ποι, βλέ­πε­τε, προ­σπα­θούν να «εξαν­θρω­πί­σουν» τον Καπι­τα­λι­σμό. Ο ίδιος ο κ.Κατρούγκαλος, άλλω­στε, το δήλω­σε τον περα­σμέ­νο Αύγου­στο όταν συνα­ντιό­ταν με αντι­προ­σω­πεία του ΠΑΜΕ στο υπουρ­γείο: «Ούτε εμείς συμ­φω­νού­με με τα μέτρα, αλλά θέλου­με να κάνου­με τον Καπι­τα­λι­σμό ανθρώ­πι­νο». Στην προ­σπά­θεια αυτή – να γίνει ανθρώ­πι­νος ο Καπι­τα­λι­σμός – ως φαί­νε­ται, όλα επι­τρέ­πο­νται: περι­κο­πές μισθών, συντά­ξε­ων, τσά­κι­σμα της κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης, ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις δημό­σιας περιου­σί­ας, επι­στρο­φή σε εργα­σια­κό μεσαί­ω­να, διά­λυ­ση της δημό­σιας παι­δεί­ας και υγεί­ας, φορο­μπη­χτι­κή πολι­τι­κή και λοι­πά.

Κάπως έτσι, στο «δρό­μο προς την κόλα­ση που ‘ναι στρω­μέ­νος με καλές προ­θέ­σεις», η «αρι­στε­ρή κυβέρ­νη­ση» του ΣΥΡΙΖΑ οδη­γεί τους εργα­ζό­με­νους, τους συντα­ξιού­χους, τη νεο­λαία. Μόνο που, δυστυ­χώς για τους κυρί­ους «Κατρού­γκα­λους» της πρώ­της και δεύ­τε­ρης φοράς «αρι­στε­ρά», η Ιστο­ρία διδά­σκει το εξής απλό: Πως όσοι επι­χεί­ρη­σαν να εξαν­θρω­πί­σουν το κτή­νος, δηλα­δή τον Καπι­τα­λι­σμό, κατέ­λη­ξαν να απο­κτη­νω­θούν πολι­τι­κά οι ίδιοι.

 

* υπο­ψήφ. Διδά­κτωρ Πολι­τι­κών Επι­στη­μών και Ιστορίας.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο