Παρουσιάζει ο Ειρηναίος Μαράκης //
Ποίηση της Γλυκερίας Μπασδέκη παρουσιάζουμε σήμερα στο Ατέχνως ή τουλάχιστον εκείνο το μέρος της όπως εκφράζεται μέσα από την ποιητική συλλογή «Σύρε καλέ την άλυσον» (Ενδυμίων, 2012/Bibliotheque, 2014 στη σειρά Ποίηση Γυμνή).
Ποιήματα ολιγόστιχα συναντάμε εδώ, με λιτή αλλά όχι απέριττη γλώσσα που αποτελεί πλήρη εφαρμογή του παλιού γνωμικού “η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει αλλά κόκκαλα τσακίζει”. Ταξιδεύεις με τα ποιήματα της Μπασδέκη, θυμάσαι παλιές ιστορίες που μπορεί να αποτελούν κάποια μακρινή, ξεθωριασμένη ανάμνηση σου ή ιστορίες από εκείνες τις βαθειά προσωπικές, που δεν τολμούν ούτε οι φίλοι να ομολογήσουν στους φίλους τους. Είναι συναισθηματική η ποίηση της Μπασδέκη, συναισθηματική όμως με την παλιά, σχεδόν ξεχασμένη ‑και στη ζωή και στην ποίηση- έννοια της λέξης, δηλαδή το να υπάρχει κατανόηση σχετικά με το συναίσθμα ή την κατάσταση κάποιου και κυρίως της ίδιας της ποιήτριας (από τον εαυτό της, κυρίως) χωρίς να το αλλοιώνει, χωρίς να το εκμεταλλεύεται. Ο φόβος είναι φόβος, η απόγνωση είναι απόγνωση αλλά κι ο χλευασμός κάθε ανόητης, κοινωνικής βεβαιότητας, είναι απλά χλευασμός ή αν θέλετε ειρωνεία. Και γι’ αυτό ακριβώς δεν χαϊδεύει κανέναν, δεν παρουσιάζεται ως κάτι περισσότετο από αυτό που είναι, χρησιμοποιώντας απλές, τολμηρές φράσεις κι εκφράσεις, μιλώντας με ευθύτητα και θάρρος, ξορκίζοντας τη χυδαιότητα της καθημερινότητας.
Η Γλυκερία Μπασδέκη γεννήθηκε στη Λάρισσα το 1969 και ζει στην Ξάνθη. Σπούδασε Ιστορία και Ελληνική Φιλολογία. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Δημόσια εκπαίδευση. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές “Είναι επικίνδυνο να ανοίγεις την πόρτα σου σε άγνωστες μικρές” (Πλέθρον, 1989) και “Σύρε καλέ την άλυσον” (Ενδυμίων, 2012/Bibliotheque, 2014 στη σειρά Ποίηση Γυμνή). Διηγήματα της συμπεριλαμβάνονται σε συλλογικές εκδόσεις και διατηρεί το blog “Crying Game” (lifo.gr) και αρθρογραφεί στον ηλεκτρονικό και έντυπο τύπο. Στο θέατρο έχουν παρουσιαστεί τα έργα της “Στέλλα travel/η γη της απαγγελίας” (σκην. Bijoux de kant/Γ. Σκουρλέτης, Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης, 2013), “Ραμόνα travel/η γη της καλοσύνης” (σκην. Bijoux de kant/Γ. Σκουρλέτης, Φεστιβάλ Αθηνών, 2014) και “Donna abbandonata ή Πολύ με στεναχωρήσατε κύριε Γιώργο μου” (σκην. Θ. Γκόνης, Φεστιβάλ Φιλίππων, 2014).
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΤΡΙΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
είμαι εννιά
πάω Τρίτη
δεν πέθανε η μάνα μου,
στο σπίτι μένουν ζωντανοί
( ακόμα )
έχω τετράδια, κόλλες γλασέ, μ’ αρέσει
ο Δημήτρης απ’ την
Πέμπτηεν θα γεράσω σύντομα-θα
πάρει
χρόνια
θα βγάλω λύκειο, σχολές,
χριστούγεννα
θα βγάλω γλώσσα, ρούχα,
επετείους
μα τώρα είμαι εννιά-
δεν φτάσαμε στα κλάσματα
( ακόμα )
ΜΗ ΜΕ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑΤΙ ΠΟΝΑΕΙ
ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΡΩΙ
θείες ιπτάμενες
θείες Γκαγκάριν
θείες να σε φυλάει
ο Μεγαλοδύναμος
στην τρίχα
οι άτιμες-
σαν ζωντανές
σας λέω
σμήνη
ομογάλακτα
με σκάφανδρα εντατικής,
με τις ρενάρ του
γάμου
βαθειά μέσα στο ποίημα
να γελάνε
Η ΜΑΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΤΡΙΑ
ω, ναι ‑η μαμά είναι
σπουδαία ποιήτρια
όλη τη μέρα μαγειρεύει κόμματα,
σκουπίζει χρόνους, σιδερώνει
πτώσεις
αντί να δει Δευτέρα βλέπει Τρίτη
λέει το πλυντήριο ωκεανό,
τη χύτρα υπερωκεάνειο
DON’T SMOKE IN BED
εννιά Μαρτίου
πέθανες
κανονικά
με έμφραγμα,
εντατική,
νεκρώσιμα,
σαράντα
απ’ τη Μαρί το έμαθα
πάει ο Πανούλης, κλαίγαμε ,
πέφταν σακούλες, σαμπουάν,
χαρτιά υγείας
έβγαινα, βλέπεις, απ’ τον Μαρινόπουλο
– ώρα που βρήκα