Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Δεν ζήσατε σε χώρα που είχε δύο ώρες τηλεόραση κάθε μέρα και μόνο»!

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

 

Είναι δια­δε­δο­μέ­νο χαρα­κτη­ρι­στι­κό των αστών πολι­τι­κών που προ­έρ­χο­νται από χώρες της ανα­το­λι­κής Ευρώ­πης, όπου επι­κρά­τη­σε η αντε­πα­νά­στα­ση, να υπε­ρα­σπί­ζο­νται με φανα­τι­σμό το σύστη­μα που υπη­ρε­τούν- τον καπι­τα­λι­σμό. Σε αυτό το είδος των πολι­τι­κών εκπρο­σώ­πων του κεφα­λαί­ου ανή­κει η αρμό­δια επί­τρο­πος Περι­φε­ρεια­κής Πολι­τι­κής της Ε.Ε. Κορί­να Κρέ­τσου που πρό­σφα­τα επι­σκέ­φτη­κε τη χώρα μας. Μάλι­στα, με την ευκαι­ρία της επί­σκε­ψης της στην Ελλά­δα, η κ.Κρέτσου απο­φά­σι­σε να δώσει και ένα φτη­νό σόου αντι­κομ­μου­νι­σμού κατά τη διάρ­κεια ομι­λί­ας της στην επι­τρο­πή ευρω­παϊ­κών υπο­θέ­σε­ων της Βουλής.

Απευ­θυ­νό­με­νη στο βου­λευ­τή του ΚΚΕ Ν.Καραθανασόπουλο- ο οποί­ος προη­γου­μέ­νως είχε κατα­κε­ραυ­νώ­σει την Ε.Ε. για την υπο­κρι­σία της σε μια σει­ρά θέμα­τα- η ευρω­παία επί­τρο­πος είπε: «Δεν ζήσα­τε σε χώρα που είχε δύο ώρες τηλε­ό­ρα­ση κάθε μέρα και μόνο»! Αυτό ήταν το επι­χεί­ρη­μα που χρη­σι­μο­ποί­η­σε η κ.Κρέτσου για να δηλώ­σει την απέ­χθεια της στον σοσια­λι­σμό-κομ­μου­νι­σμό. Προ­φα­νώς, για την επί­τρο­πο της Ε.Ε., το κρι­τή­ριο για το βαθ­μό ευη­με­ρί­ας, ελευ­θε­ρί­ας και δημο­κρα­τί­ας που απο­λαμ­βά­νει ένας λαός είναι… οι ώρες που εκπέ­μπει η τηλε­ό­ρα­ση!  Αφή­νου­με στην άκρη το γελοίο του επι­χει­ρή­μα­τος, για να δού­με την πραγματικότητα.

Μια πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που δεν συμ­φω­νεί με την κ.Κρέτσου και τους ομοϊ­δε­ά­τες της. Και εξηγούμαστε:

Στην Ε.Ε., στις χώρες της οποί­ας η τηλε­ό­ρα­ση… «παί­ζει» 24 ώρες το 24ωρο, υπάρ­χουν 30.000.000 άνερ­γοι, 120.000.000 άνθρω­ποι που ζουν κάτω απ’ το όριο της φτώ­χειας, 20.000.000 παι­διά που δια­βιούν σε καθε­στώς φτώ­χειας και εξα­θλί­ω­σης και 4.000.000 άστε­γοι. Στην ίδια Ε.Ε., της οποί­ας επί­τρο­πος είναι η κ.Κρέτσου, το 9,6% των πολι­τών της στε­ρού­νται βασι­κά αγα­θά ενώ, σύμ­φω­να με τη Eurostat, το 17,3% των ευρω­παί­ων βρί­σκο­νται αντι­μέ­τω­ποι με την απει­λή της φτώ­χειας. Πρό­κει­ται βέβαια για την ίδια Ε.Ε. του Μάα­στριχτ, των μνη­μο­νί­ων, της ψευ­δε­πί­γρα­φης «κοι­νω­νι­κής σύγκλι­σης», της διά­λυ­σης των εργα­τι­κών κεκτη­μέ­νων, των αντι­λαϊ­κών-αντερ­γα­τι­κών ανα­διαρ­θρώ­σε­ων, της κερ­δο­φο­ρί­ας των μονο­πω­λια­κών ομί­λων, των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων, των χιλιά­δων εγκλω­βι­σμέ­νων προ­σφύ­γων, του ρατσι­σμού και της καταστολής.

Στην Ελλά­δα της Ε.Ε., το 2017, όπου έχου­με τηλε­ό­ρα­ση 24 ώρες το 24ωρο, η ανερ­γία βρί­σκε­ται στο 23,5%, το 21,4% του πλη­θυ­σμού ζει κάτω απ’ το όριο της φτώ­χειας (2016) και το 15% ζει κάτω απ’ το όριο της ακραί­ας φτώ­χειας. Είναι η Ελλά­δα των μισθών και συντά­ξε­ων πεί­νας, των συσ­σι­τί­ων, των αστέ­γων και των λου­κέ­των στα μικρο­μά­γα­ζα, των απο­λύ­σε­ων και της εργο­δο­τι­κής τρο­μο­κρα­τί­ας. Είναι η Ελλά­δα των νέων δυσβά­στα­χτων, αντι­λαϊ­κών μέτρων που φέρ­νει η περί­φη­μη «2η αξιο­λό­γη­ση» της συγκυ­βέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Σε ότι αφο­ρά τη χώρα της κ.Κρέτσου, τη Ρου­μα­νία, η καπι­τα­λι­στι­κή παλι­νόρ­θω­ση όχι μόνο δεν έφε­ρε ευη­με­ρία στο ρου­μα­νι­κό λαό αλλά, αντι­θέ­τως, δημιούρ­γη­σε συν­θή­κες ταξι­κού κανι­βα­λι­σμού. Σύμ­φω­να με στοι­χεία της Παγκό­σμιας Τρά­πε­ζας, το 2015, το 70% του πλη­θυ­σμού που ζει στη ρου­μα­νι­κή ύπαι­θρο ζει κάτω απ’ το όριο της φτώ­χειας! Στην καπι­τα­λι­στι­κή Ρου­μα­νία της Ε.Ε. το 51% των ανη­λί­κων (κάτω των 18 ετών) ζει στο όριο της φτώ­χειας, ενώ οι κοι­νω­νι­κές κατα­κτή­σεις του σοσια­λι­στι­κού συστή­μα­τος σε τομείς όπως η Υγεία, η Παι­δεία, η κοι­νω­νι­κή ασφά­λι­ση κλπ. έχουν σαρω­θεί προς όφε­λος του μεγά­λου κεφαλαίου.

Ίσως γι’ αυτό- σε αντί­θε­ση με την κ.Κρέτσου- το 61% των ρου­μά­νων θεω­ρεί ότι σήμε­ρα ζουν σε χει­ρό­τε­ρες συν­θή­κες απ’ ότι επί σοσια­λι­σμού, ενώ το 45% πιστεύ­ει ότι η κατά­στα­ση θα ήταν καλύ­τε­ρη αν δεν είχε επι­κρα­τή­σει η αντε­πα­νά­στα­ση (Romanian Institute for Evaluation and Strategy). Να τι εξο­μο­λο­γού­νταν σε σχε­τι­κό ρεπορ­τάζ της αμε­ρι­κά­νι­κης εφη­με­ρί­δας Ουά­σινγ­κτον Ποστ πριν λίγα χρό­νια ένας συντα­ξιού­χος ρου­μά­νος: «Μετα­νιώ­νω για το τέλος του Κομ­μου­νι­σμού- όχι για μενα, αλλά όταν βλέ­πω πόσο πολύ παλεύ­ουν τα παι­διά και τα εγγό­νια μου. Τότε είχα­με σίγου­ρη δου­λειά και αξιο­πρε­πείς μισθούς. Είχα­με όσα χρειά­ζο­νταν για να ζήσου­με και ετή­σιες δια­κο­πές με τα παι­διά μας».

Ναι, αλλά είχα­με «μόνο δύο ώρες τηλε­ό­ρα­ση κάθε μέρα», που θα λεγε και η επί­τρο­πος Κρέτσου…

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο