Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Διγλωσσίας το ανάγνωσμα

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Παρα­θέ­του­με τις δηλώ­σεις του πρω­θυ­πουρ­γού Α.Τσίπρα και του ευρω­βου­λευ­τή του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Χρυ­σό­γο­νου σχε­τι­κά με τον Φιντέλ Κάστρο για να βγουν ορι­σμέ­να χρή­σι­μα συμπεράσματα:

-«Είναι μεγά­λη τιμή και συγκί­νη­ση να βρί­σκο­μαι στην Κού­βα, δια­νύ­ο­ντας χιλιά­δες χιλιό­με­τρα, για να απο­τί­σω φόρο τιμής σε έναν μεγά­λο ηγέ­τη που ενέ­πνευ­σε όχι μόνο τον κου­βα­νι­κό λαό και τους λαούς της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής, αλλά και την επα­να­στα­τι­κή φλό­γα σε όλον τον κόσμο. Οι λαοί, όσο μακριά κι αν βρί­σκο­νται, ενώ­νο­νται πάνω σε κοι­νές αξί­ες και κοι­νά προ­τάγ­μα­τα. Και η αξία της κοι­νω­νι­κής δικαιο­σύ­νης, της κοι­νω­νι­κής απε­λευ­θέ­ρω­σης είναι αυτή που ενώ­νει τους λαούς». (Α. Τσί­πρας, δηλώ­σεις με την άφι­ξη του στην Κούβα)

-«Hermanos y hermanas, (σσ: αδέρ­φια και αδερ­φές), γεν­ναίε λαέ της Κούβας,Αποχαιρετούμε σήμε­ρα τον Κομα­ντά­ντε Φιντέλ, εδώ από την πλα­τεία της Επα­νά­στα­σης, όπως αρμό­ζει σε αυτόν τον μεγά­λο επα­να­στά­τη του 20ου αιώ­να. Απο­χαι­ρε­τού­με ένα παγκό­σμιο σύμ­βο­λο αγώ­να και αντί­στα­σης που με το παρά­δειγ­μά του ενέ­πνευ­σε τους αγώ­νες των λαών σε ολό­κλη­ρο το κόσμο. Τους αγώ­νες για ανε­ξαρ­τη­σία, ελευ­θε­ρία, δικαιο­σύ­νη και αξιο­πρέ­πεια… Απο­χαι­ρε­τού­με τον Φιντέλ των φτω­χών, των κατα­πιε­σμέ­νων, των ανυπότακτων.Τον δικό σας Φιντέλ, τον δικό μας Φιντέλ, τον Φιντέλ που ανή­κει σε κάθε γωνιά του πλα­νή­τη, τον Φιντέλ που ανή­κει στην ιστο­ρία… Στα χνά­ρια του Σιμόν Μπο­λί­βαρ και του Χοσέ Μαρ­τί, παρέα με τον Τσε, ο Φιντέλ μετέ­τρε­ψε την Κού­βα από μια ακό­μα δικτα­το­ρία σε ένα παγκό­σμιο σύμ­βο­λο αντί­στα­σης και αξιο­πρέ­πειας. Και αφή­νει πίσω πολύ­τι­μη κλη­ρο­νο­μιά στον κου­βα­νι­κό λαό: στην παι­δεία, στη εξά­λει­ψη του αναλ­φα­βη­τι­σμού, στην υγεία, στο επί­πε­δο των επι­στη­μών και του πολι­τι­σμού. Αλλά αφή­νει και πολύ­τι­μη κλη­ρο­νο­μιά σε όλους τους λαούς: Για­τί ενέ­πνευ­σε πολι­τι­κές και κοι­νω­νι­κές αλλα­γές στη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή και έθε­σε τις βάσεις για μια νέα, δυνα­μι­κή επο­χή περι­φε­ρεια­κής ολο­κλή­ρω­σης. Και για την ειρη­νι­κή συνύ­παρ­ξη και συνερ­γα­σία της Κού­βας με τη Δύση…» (Α. Τσί­πρας στο επι­κή­δειο λόγο του, ΦΩΤΟ)

Από άρθρο του ευρω­βου­λευ­τή (και καθη­γη­τή Νομι­κής) του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Χρυ­σό­γο­νο στο ΒΗΜΑ (4/12) με τίτλο «Μια αντι­φα­τι­κή προσωπικότητα».Γράφει ανά­με­σα στα άλλα για τον Φιντέλ Κάστρο: « Ο θάνα­τος του γηραιού πρώ­ην δικτά­το­ρα Φιντέλ Κάστρο οριο­θε­τεί κατά πάσα πιθα­νό­τη­τα το τέλος μιας επο­χής όχι μόνο για την Κού­βα αλλά για τον υπό­λοι­πο κόσμο.. Εδώ και χρό­νια όμως έχει αρχί­σει μια πορεία «κινε­ζο­ποί­η­σης» δηλα­δή δια­τή­ρη­σης του αυταρ­χι­σμού σε πολι­τι­κό επί­πε­δο, με ταυ­τό­χρο­νη στα­δια­κή στρο­φή προς τον καπιταλισμό…Ο εκλι­πών ήταν μια αντι­φα­τι­κή φυσιο­γνω­μία αφού επαγ­γέλ­θη­κε την κοι­νω­νι­κή απε­λευ­θέ­ρω­ση και ηγή­θη­κε της ανα­τρο­πής του αυταρ­χι­κού καθε­στώ­τος Μπα­τί­στα αλλά κατέ­λη­ξε να συμ­βά­λει στην οικο­δό­μη­ση ενός νέου τύπου αυταρχισμού…Η αλλα­γή σελί­δας μπο­ρεί να προ­έλ­θει μόνο από τους ίδιους τους Κουβανούς»

Προ­φα­νώς πρό­κει­ται από μία πρώ­τη ματιά για δύο δια­φο­ρε­τι­κές εκτι­μή­σεις που απευ­θύ­νο­νται σε δύο δια­φο­ρε­τι­κά ακρο­α­τή­ρια. Η πρώ­τη του πρω­θυ­πουρ­γού σε ένα ευρύ­τε­ρο «αρι­στε­ρό ακρο­α­τή­ριο». Η δεύ­τε­ρη, σε ένα «συντη­ρη­τι­κό», όπως και συνο­λι­κά η αρθρο­γρα­φία του ΒΗΜΑΤΟΣ για το όλο ζήτημα.

Και οι δύο όμως είναι υπο­κρι­τι­κές. Η πρώ­τη για­τί μετά τις συνα­ντή­σεις με τον Ομπά­μα και την πλή­ρη συμπό­ρευ­ση με τις επι­διώ­ξεις των ιμπε­ρια­λι­στι­κών σχε­δί­ων στην περιο­χή ‚χρη­σι­μο­ποιεί την παρου­σία του μονα­δι­κού ηγέ­τη της Ε.Ε που πήρε μέρος στην κηδεία ως «κολυμ­βή­θρα του Σιλωάμ».

Η δεύ­τε­ρη για­τί στο όνο­μα της «αμε­ρο­λη­ψί­ας και αντι­κει­με­νι­κό­τη­τας» ανα­πα­ρά­γει «κομ­ψά» τους τόνους λάσπης που ρίχτη­καν στον νεκρό πια κομ­μου­νι­στή επα­να­στά­τη Φιντέλ Κάστρο.

Οι εργα­ζό­με­νοι της χώρας μας δεν θα πρέ­πει να τους πιστέ­ψουν. Είτε εκθειά­ζο­ντας, είτε κατη­γο­ρώ­ντας τον Φιντέλ η ταξι­κή ουσία της ακο­λου­θού­με­νης πολι­τι­κής του ΣΥΡΙΖΑ δεν αλλάζει!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο