Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΚΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ — Κτηνωδίες και εγκλήματα τον Δεκέμβρη του 1944

Επι­μέ­λεια: Οικο­δό­μος //

«Σεις… πολε­μά­τε σήμε­ρα σαν πολί­τες ολό­κλη­ρης της Ανθρω­πό­τη­τας. Έλλη­νες πατριώ­τες! Κερ­δί­ζε­τε τον δικό μας αγώ­να. Βρι­σκό­μα­στε στο πλευ­ρό σας. Η ανθρω­πό­τη­τα ολό­κλη­ρη θα θυμά­ται τη δική σας πάλη. Ζήτω η ελευθερία!»

Δημο­κρα­τι­κή Νεο­λαί­ας της Αμερικής
(Ο χαι­ρε­τι­σμός στάλ­θη­κε στον αγω­νι­ζό­με­νο λαό της Αθή­νας τον Δεκέμ­βρη του 1944)

Η εξου­σία «έπρε­πε» να παρα­μεί­νει στα χέρια της αστι­κής τάξης, με κάθε τρό­πο και μέσο. Για τον σκο­πό αυτό οι «σύμ­μα­χοι» Άγγλοι έπνι­ξαν στο αίμα τον ηρω­ι­κό λαό της Αθή­νας και ισο­πέ­δω­σαν με τις βόμ­βες τους ολό­κλη­ρες συνοι­κί­ες, έχο­ντας στο πλευ­ρό τους τις προ­δο­τι­κές-δοσι­λο­γι­κές οργα­νώ­σεις και κάθε λογής Έλλη­νες «κομ­μου­νι­στο­φά­γους» απο­βρά­σμα­τα και κοι­νούς εγκλη­μα­τί­ες. Κατά τη διάρ­κεια των 33 ημε­ρών της μάχης του Δεκέμ­βρη δια­πρά­χτη­καν φρι­χτά εγκλή­μα­τα που στιγ­μά­τι­σαν για πάντα και θα συνο­δεύ­ουν ως αιώ­νια ντρο­πή το πρό­σω­πο του «δυτι­κού πολι­τι­σμού», από­δει­ξη μέχρι που μπο­ρεί να φτά­σει το σύστη­μα της εκμε­τάλ­λευ­σης για να κρα­τη­θεί στη ζωή.

Οι ηρω­ι­κές σελί­δες που έγρα­ψαν οι λαο­γέν­νη­τες δυνά­μεις του ΕΛΑΣ, άνθρω­ποι κάθε ηλι­κί­ας, γυναί­κες και νεο­λαία, τον ματω­μέ­νο Δεκέμ­βρη του ΄44 θα μεί­νουν ανε­ξί­τη­λα χαραγ­μέ­νες, με αίμα, στην ιστο­ρι­κή μνή­μη, σαν τα γράμ­μα­τα του πανό που κρα­τού­σαν οι μαυ­ρο­φο­ρε­μέ­νες επο­νί­τι­σες στην ιστο­ρι­κή φωτο­γρα­φία από την πλα­τεία Συντάγ­μα­τος, «ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ Της ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ ΔΙΑΛΕΓΕΙ Ή ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ Ή ΤΑ ΟΠΛΑ»: αιώ­νια δόξα και τιμή στους ήρω­ες, αιώ­νιο φως που φωτί­ζει τους δρό­μους της ταξι­κής πάλης και της κοι­νω­νι­κής απελευθέρωσης.

dec4

Το κεί­με­νο που ακο­λου­θεί περι­γρά­φει μερι­κές από τις θηριω­δί­ες των Άγγλων «συμ­μά­χων» και των ντό­πιων λακέ­δων υπο­τα­χτι­κών τους, ενα­ντί­ον των μαχη­τών του ΕΛΑΣ και του άμα­χου πλη­θυ­σμού. Προ­έρ­χε­ται από την μπρο­σού­ρα Οι ανα­το­λι­κές συνοι­κί­ες τον Δεκέμ­βρη του 1944, έκδο­ση της 6ης Αχτί­δας της Κ.Ο.Α., Αθή­να 1945. Ολό­κλη­ρο το βιβλίο μπο­ρεί­τε να το δια­βά­σε­τε-κατε­βά­σε­τε ΕΔΩ. Οι φωτο­γρα­φί­ες είναι του Ουκρα­νο-αμε­ρι­κα­νού φωτο­ρε­πόρ­τερ Ντμί­τρι Κέσελ.

Ο στρατηγός Ρόναλντ Σκόμπι, διοικητής των βρετανικών δυνάμεων

Ο στρα­τη­γός Ρόναλντ Σκό­μπι, διοι­κη­τής των βρε­τα­νι­κών δυνάμεων

Η αντί­στα­ση του Δεκέμ­βρη δεν φανέ­ρω­σε μονά­χα το μεγα­λείο και τον ηρω­ι­σμό της λαϊ­κής ψυχής, αλλά ξεσκέ­πα­σε όλη τη χτη­νω­δία και την αιμο­βο­ριά του φασι­σμού. Οι αγριό­τη­τες που διέ­πρα­ξαν οι εγγλέ­ζοι και οι σύμ­μα­χοί τους Μπου­ρα­ντά­δες, τσο­λιά­δες, ριμι­νί­τες, εδε­σί­τες, χίτες και όλο το κατα­κά­θι της προ­δο­σί­ας σε βάρος των ελα­σι­τών και του άμα­χου πλη­θυ­σμού ξεπερ­νούν κάθε όριο. Δεν μπο­ρού­με ν’ απο­φύ­γου­με τη σύγκρι­ση ανά­με­σα στη συμπε­ρι­φο­ρά των άγγλων και των γερ­μα­νών, για­τί και στις δυο περι­πτώ­σεις ο λαός μας αντι­με­τώ­πι­σε κατα­χτη­τή. Ντρε­πό­μα­στε ειλι­κρι­νά για­τί από τη σύγκρι­ση αυτή βγαί­νουν ζημιω­μέ­νοι οι άγγλοι. Αμφι­βάλ­λου­με αν οι σύμ­μα­χοί μας έδει­ξαν τόση αγριό­τη­τα ενά­ντια στους γερ­μα­νούς αιχ­μα­λώ­τους, όση έδει­ξαν ενά­ντια στους ελα­σί­τες. Αμφι­βάλ­λου­με αν βομ­βάρ­δι­σαν με τόση μανία το Βερο­λί­νο, με όση χτύ­πη­σαν την Και­σα­ρια­νή και το Περιστέρι.

Από την πρώ­τη μέρα της σύγκρου­σης φάνη­κε πως οι Σκό­μπυ­δες δεν πολε­μού­σαν μονά­χα ενά­ντια στον ΕΛΑΣ αλλά ενά­ντια σ’ ολό­κλη­ρο το λαό. Σ’ όλη τη διάρ­κεια του Δεκέμ­βρη δε γίνη­κε καμιά διά­κρι­ση ανά­με­σα σε στρα­τό και σε αμά­χους. Αυτό απο­τε­λεί την τρα­νό­τε­ρη από­δει­ξη πως η αντί­στα­ση δεν ήτα­νε «γκα­γκ­στε­ρι­κό κίνη­μα» αλλά παλ­λαϊ­κή αντί­στα­ση. Γι’ αυτό κι από την πρώ­τη μέρα της σύγκρου­σης οι μπού­κες των πυρο­βό­λων της ξηράς, των τανκς και των πλοί­ων, γι’ αυτό και οι μπό­μπες και ρου­κέ­τες των αερο­πλά­νων, χτυ­πού­σαν απο­κλει­στι­κά τις λαϊ­κές συνοι­κί­ες γκρε­μί­ζο­ντας σπί­τια και σκο­τώ­νο­ντας γριές, γέρους και παι­διά. Μονα­χά ο πρώ­τος βομ­βαρ­δι­σμός της Και­σα­ρια­νής στις 6/12 στοί­χι­σε 240 νεκρούς και τραυ­μα­τί­ες. Τα σπί­τια που βρί­σκο­νταν στην πρώ­τη γραμ­μή δεν έχουν πάθει ούτε το 1/10 από τις ζημιές που έπα­θαν κεί­να που βρί­σκο­νταν στα μετό­πι­σθεν. Τα 75% από τα θύμα­τα της Δεκεμ­βρια­νής Αντί­στα­σης είναι άμαχοι.

"...Ήρθαν ντυμένοι φίλοι . αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας"... Οδ. Ελύτης

“…Ήρθαν ντυ­μέ­νοι φίλοι, αμέ­τρη­τες φορές οι εχθροί μου το παμπά­λαιο χώμα πατώ­ντας”…
Οδ. Ελύ­της

Ας πάρου­με μια συνοι­κία που δεν χτυ­πή­θη­κε με τη λύσ­σα που χτυ­πή­θη­καν άλλες, το Παγκρά­τι. Το 90% των κατα­στρο­φών γίνη­καν στις περιο­χές Βαρ­νά­βα – Βρυ­σού­λα — Πλα­στή­ρα που απεί­χα­νε πάνω από 700 μέτρα από τη γραμ­μή του μετώ­που. Από το σύνο­λο των κατα­στρο­φών μόνο ένα 8% οφεί­λε­ται στον ΕΛΑΣ και αυτές σε σημεία απ’ όπου θα περ­νού­σαν οι Σκό­μπυ­δες και ήτα­νε απα­ραί­τη­τη η κατα­σκευή οδο­φραγ­μά­των. Ούτε μια ανα­τί­να­ξη δε γίνη­κε από τον ΕΛΑΣ που να μην ήτα­νε ζωτι­κά απα­ραί­τη­τη για την άμυ­να του μετώ­που. Να οι κατα­στρο­φές που προ­ξέ­νη­σαν τα άδο­ξα κανό­νια και ρου­κε­το­βό­λα του Σκόμπυ:

dec26

Αυτός είναι ο θλι­βε­ρός απο­λο­γι­σμός ενός βάρ­βα­ρου πολέ­μου, αλλά θα έμε­νε ατέ­λειω­τος αν δεν ανα­φέ­ρα­με και την απε­ρί­γρα­πτη αγριό­τη­τα που δεί­χτη­κε ενά­ντια στους ελα­σί­τες αιχ­μα­λώ­τους και τους αμά­χους. Στο κεφά­λαιο αυτό οι «σύμ­μα­χοι» συνα­γω­νί­στη­καν με επι­τυ­χία τους απο­χτη­νω­μέ­νους ταγ­μα­τα­σφα­λί­τες, Ριμι­νί­τες, χωρο­φύ­λα­κες. Εμείς του­λά­χι­στον δεν μπο­ρού­με να κάνου­με διά­κρι­ση ανά­με­σα στον ελεύ­θε­ρο σκο­πευ­τή που δολο­φο­νού­σε ύπου­λα γυναι­κό­παι­δα που περί­με­ναν στην ουρά να πάρουν μια χού­φτα μπι­ζέ­λια και στον «σύμ­μα­χο» αερο­πό­ρο ή ταν­κί­στα που πυρο­βο­λού­σε τις γυναι­κού­λες και τα παι­διά της Και­σα­ρια­νής, του Βύρω­να, του Αη Γιάν­νη. Κι οι δυο τους είναι κοι­νοί εγκλη­μα­τί­ες κι οι δυο τους αξί­ζουν εξ ίσου τον τίτλο του φασί­στα δήμιου. Τα νοσο­κο­μεία μας γέμι­ζαν από κομ­μα­τια­σμέ­νες γριές και ακρω­τη­ρια­σμέ­να παιδάκια.

"...Ένας ξύλινος σταυρός στ’ αγριολούλουδα στημένος είν’ ο γιος του καθενός που δε στέργει σκλαβωμένος."... Κ. Βίρβος

“…Ένας ξύλι­νος σταυ­ρός
στ’ αγριο­λού­λου­δα στη­μέ­νος
είν’ ο γιος του καθε­νός
που δε στέρ­γει σκλα­βω­μέ­νος.”…
Κ. Βίρ­βος

Ποτέ το Διε­θνές Δίκαιο δεν ξεκου­ρε­λιά­στη­κε τόσο πολύ όσο το Δεκέμ­βρη. Για τους Σκό­μπυ­δες και τους λακέ­δες τους δεν υπήρ­χε τίπο­τα το ιερό. Οι πολυ­βο­λι­σμοί των νοσο­κο­μεί­ων, τραυ­μα­τιο­φο­ρέ­ων και των κηδειών ακό­μα, ήτα­νε συνη­θι­σμέ­νο φαι­νό­με­νο. Και η πιο ολι­γάν­θρω­πη συγκέ­ντρω­ση σ’ ένα δρό­μο ήτα­νε κίν­δυ­νος – θάνα­τος. Οι αιχ­μά­λω­τοι τεμα­χι­ζό­ντου­σαν κυριο­λε­κτι­κά από τους εγγλέ­ζους, τους χωρο­φύ­λα­κες και τους ριμι­νί­τες. Θα χρεια­ζό­τα­νε τόμοι ολό­κλη­ροι για ν’ απα­ριθ­μή­σει κανείς ένα προς ένα τα εγκλή­μα­τά τους. Εδώ θ’ ανα­φέ­ρου­με μερι­κά επει­σό­δια μονά­χα από το ατέ­λειω­το ημε­ρο­λό­γιο της φρί­κης και του εγκλήματος.

"...Aυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό, αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ’ τα ξένα βήματα"... Γ. Ρίτσος Βρετανικά πολεμικά αεροπλάνα στον ουρανό της Αθήνας

“…Aυτά τα δέντρα δε βολεύ­ο­νται με λιγό­τε­ρο ουρα­νό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύ­ο­νται κάτου απ’ τα ξένα βήμα­τα”… Γ. Ρίτσος
Βρε­τα­νι­κά πολε­μι­κά αερο­πλά­να στον ουρα­νό της Αθήνας

Στις 4/12 ο καπε­τά­νιος του 6ου Λόχου Κατσι­πο­διού, πρώ­ην υπε­νω­μα­τάρ­χης της χωρο­φυ­λα­κής Σπύ­ρος Καρ­ζής τραυ­μα­τί­στη­κε σοβα­ρά από ελεύ­θε­ρο σκο­πευ­τή. Ο συνα­γω­νι­στής του Πανα­γιώ­της Β. με κίν­δυ­νο της ζωής του τον μετα­φέ­ρει στο Σταθ­μό Πρώ­των Βοη­θειών δίπλα στο Μηχα­νο­κί­νη­το Τμή­μα Αστυ­νο­μί­ας Πόλε­ων. Εκεί του γίνη­κε αμέ­σως μετάγ­γι­ση αίμα­τος και επέμ­βα­ση και οι για­τροί απο­φάν­θη­καν πως θα ζήσει. Τη στιγ­μή που ο σ. Πανα­γιώ­της ετοι­μα­ζό­τα­νε να φύγει εισβάλ­λου­νε στο νοσο­κο­μείο Μπου­ρα­ντά­δες και με τ’ αυτό­μα­τα στα χέρια άρχι­σαν να παίρ­νουν τους τραυ­μα­τί­ες αιμό­φυρ­τους και να τους οδη­γούν έξω. Ο σ. Πανα­γιώ­της για να γλι­τώ­σει κατε­βαί­νει στο υπό­γειο κι εκεί βρέ­θη­κε μπρο­στά σ’ ένα απο­τρό­παιο θέα­μα. Σωρια­σμέ­να το ένα πάνω στο άλλο κοί­το­νταν 14 πτώ­μα­τα που έφερ­ναν όλα τραύ­μα­τα στο πίσω μέρος του κρα­νί­ου. Είχαν εκτε­λε­στεί από τους Μπου­ρα­ντά­δες! Με χίλια βάσα­να κατά­φε­ρε να τους ξεφύ­γει χάρη στη βοή­θεια του προ­σω­πι­κού του Σταθ­μού. Ο Σπύ­ρος Καρ­ζής εχτε­λέ­στη­κε την ίδια μέρα από τα χτή­νη του Μηχανοκίνητου.

Βρετανοί "σύμμαχοι" δίπλα στα πτώματα Ελλήνων πατριωτών...

Βρε­τα­νοί “σύμ­μα­χοι” δίπλα στα πτώ­μα­τα Ελλή­νων πατριωτών…

Στις 20/12 αιχ­μα­λω­τί­ζε­ται ο θρυ­λι­κός λοχα­γός του 4ου Λόχου του Προ­τύ­που Τάγ­μα­τος Ορέ­στης, μαζί με 15 μαχη­τές στο Άλσος Κου­πο­νιών. Οι Ριμι­νί­τες τους κατα­κομ­μά­τια­σαν με σου­γιά­δες και ξιφολόγχες.

Στις 19/12 χωρο­φύ­λα­κες εξε­τέ­λε­σαν στο σπί­τι της οδού Σεβα­στί­ας 24 (Κου­πό­νια), αφού τους βασά­νι­σαν απάν­θρω­πα, τρεις τραυ­μα­τί­ες του ΕΛΑΣ. Την ίδια μέρα εχτε­λέ­στη­καν ένας τραυ­μα­τιο­φο­ρέ­ας και άλλος ένας τραυ­μα­τί­ας ελα­σί­της στη δια­σταύ­ρω­ση Σεβα­στί­ας- Ηλυσσίων.

Στο σπί­τι της οδού Ηλυσ­σί­ων 11Β εχτε­λέ­στη­καν από τους χτη­ναν­θρώ­πους της χωρο­φυ­λα­κής άλλοι 4 τραυ­μα­τί­ες. Οι κάτοι­κοι των γει­το­νι­κών σπι­τιών υπο­χρε­ώ­θη­καν να τους θάψουν μαζί με άλλα 20 πτώ­μα­τα εχτε­λε­σθέ­ντων στο προ­αύ­λιο του Δημο­τι­κού Σχολείου.

Στο άλσος των Κου­πο­νιών εχτε­λέ­στη­καν άλλοι 5 αιχ­μα­λω­τοι και θάφτη­καν εκεί. Το Γενά­ρη τους ξέθα­ψαν και τους μετά­φε­ραν σε άγνω­στη κατεύ­θυν­ση. Στην ίδια συνοι­κία ένας ενω­μο­τάρ­χης της χωρο­φυ­λα­κής δολο­φό­νη­σε τον Δ. Ιωαν­νί­δη (Παμ­φι­λί­ας 9) επει­δή βρέ­θη­κε πάνω μια προ­κή­ρυ­ξη με ημε­ρο­μη­νία 12 Οκτωβρίου.

Βρετανικά άρματα μάχης στις συνοικίες της Αθήνας

Βρε­τα­νι­κά άρμα­τα μάχης κατα­λαμ­βά­νουν  συνοι­κί­ες της Αθήνας

Στις 17/12 στη μάχη του Αρδητ­τού οι Σκό­μπυ­δες σήκω­σαν λευ­κή σημαία και ύπου­λα τραυ­μά­τι­σαν τον ελα­σί­τη Γκί­κα. Τον κατα­κρε­ούρ­γη­σαν έπει­τα με τους σουγιάδες.

Στις 25/12 μια ομά­δα αντάρ­τες απο­μο­νώ­θη­κε και αιχ­μα­λω­τί­στη­κε στο εργο­στά­σιο Φιξ. Οι εγγλέ­ζοι τους έβγα­λαν τα μάτια με τις ξιφο­λόγ­χες και έπει­τα τους έσφα­ξαν σαν τα τρα­γιά. Ενός ελα­σί­τη που παρα­κο­λου­θού­σε κρυμ­μέ­νος τη φρι­χτή αυτή σκη­νή, άσπρι­σαν τα μαλ­λιά του μέσα σε λίγα λεπτά.

dec8

Από τις βόμ­βες των Βρε­τα­νών «συμ­μά­χων»

Στις 29/12 στην τελευ­ταία μάχη της Και­σα­ρια­νής πιά­στη­κε αιχ­μά­λω­τος ο ανθ/γός του αντάρ­τι­κου Λάζα­ρος Κεφα­λί­δης. Οι χωρο­φύ­λα­κες τον εχτέ­λε­σαν την ίδια μέρα στην οδό Κριε­ζώ­του. Από τους αιχ­μα­λώ­τους που πιά­στη­καν στην τελευ­ταία μάχη της Και­σα­ρια­νής δεν έμει­νε κανέ­νας ζωντα­νός. Οι ριμι­νί­ες κι οι χωρο­φύ­λα­κες διη­γό­ντου­σαν με αφά­ντα­στη χτη­νω­δία στους κατοί­κους των Κου­πο­νιών πώς τους ξεκοί­λια­σαν με τις ξιφο­λόγ­χες. Ένας επι­λο­χί­ας περη­φα­νευό­τα­νε πως δολο­φό­νη­σε 12 ελα­σί­τες αιχ­μα­λώ­τους, ανά­με­σα στους οποί­ους κι ένα κορί­τσι! Έπει­τα από την άτι­μη αυτή δολο­φο­νία που γίνη­κε μπρο­στά στα μάτια των «συμ­μά­χων», λεη­λά­τη­σαν όλα τα σπί­τια και κάψα­νε 3 τετρά­γω­να παράγκες.

Μα, όπως είπα­με, η λύσ­σα τους δεν ξέσπα­σε μονά­χα στους τραυ­μα­τί­ες και τους αιχ­μα­λώ­τους. Οι όλμοι, το πυρο­βο­λι­κό, τα τανκς και τ’ αερο­πλά­να έκα­ναν θραύ­ση στους αμά­χους. Οι συνοι­κί­ες μας ζού­σαν κάτω από καται­γι­σμό φωτιάς και σίδε­ρου. Με ιδιαί­τε­ρη λύσ­σα χτυ­πή­θη­κε η Και­σα­ρια­νή και σε εκα­το­ντά­δες ανέρ­χο­νται τα θύμα­τα της μαρ­τυ­ρι­κής αυτής συνοικίας.

Έλληνες αιχμάλωτοι των Βρετανών στρατιωτών

Έλλη­νες αιχ­μά­λω­τοι των Βρε­τα­νών στρατιωτών

Στις 9/12 αγγλι­κά αερο­πλά­να πολυ­βό­λη­σαν τον άμα­χο πλη­θυ­σμό στο Δουρ­γού­τι με απο­τέ­λε­σμα 3 νεκρούς και 8 τραυ­μα­τί­ες. Την ίδια μέρα αγγλι­κό τανκ από την οδό Ρηγίλ­λης τραυ­μά­τι­σε δυο γυναί­κες στο Βατραχονήσι.

Στις 10/12 αγγλι­κά αερο­πλά­να βομ­βάρ­δι­σαν με δέσμες βομ­βών την Και­σα­ρια­νή, την ώρα που ο κόσμος έκα­νε ουρά έξω από τους φούρ­νους. Ταυ­τό­χρο­να πολυ­βό­λη­σαν το Βύρω­να και Ν. Ελβε­τία. Τα θύμα­τα από τον άμα­χο πλη­θυ­σμό ξεπέ­ρα­σαν τα εκατό.

"...Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους"... Οδ. Ελύτης (Βρετανοί στρατιώτες στην Ακρόπολη, επί το έργον…)

“…Και το χώμα δεν έδε­σε ποτέ με τη φτέρ­να τους”… Οδ. Ελύ­της
Βρε­τα­νοί στρα­τιώ­τες στην Ακρό­πο­λη, επί το έργον…

Στις 12/12 η Και­σα­ρια­νή είχε άλλα 40 θύμα­τα από όλμους, οβί­δες και πολυ­βο­λι­σμούς. Την ίδια μέρα στον Υμητ­τό όλμοι και οβί­δες κατα­στρέ­φουν τρία σπί­τια κοντά στο Νοσο­κο­μείο Ηλέ­κτρα και τραυ­μα­τί­ζουν δυο γυναί­κες κι ένα γέρο. Το Μετς βάλ­λε­ται από το πρωί μέχρι το βρά­δυ και κανέ­να σπί­τι σχε­δόν δεν έμει­νε ανέπαφο.

Στις 15/12 πέφτουν όλμοι στο Άλσος Παγκρα­τιού, πλα­τεία Πλα­στή­ρα, Προ­φή­τη Ηλία. Τα θύμα­τα ξεπερ­νούν τα 25.

Βρετανοί «σύμμαχοι» σε ανάπαυλα. Όταν δεν σκότωναν έλληνες πατριώτες επέδειχναν τον «πολιτισμό» τους…

Βρε­τα­νοί «σύμ­μα­χοι» σε ανά­παυ­λα. Όταν δεν σκό­τω­ναν έλλη­νες πατριώ­τες επέ­δει­χναν τον «πολι­τι­σμό» τους…

Στις 17/12 οι εγγλέ­ζοι κατέ­λα­βαν τις πολυ­κα­τοι­κί­ες του Δουρ­γου­τιού, αφού τις έκα­ναν κόσκι­νο με τα κανό­νια και τα πολυ­βό­λα των τανκς. Τα μεσά­νυ­χτα έβγα­λαν στο δρό­μο όλους τους ένοι­κους, ακό­μα γυναί­κες με τα νυχτι­κά τους και με τα μωρά στην αγκα­λιά. Τους συγκέ­ντρω­σαν με τους υπο­κό­πα­νους σε μια γωνιά, ενώ οι γυναί­κες ούρ­λια­ζαν, τρε­λές από τον τρό­μο τους και λιπο­θυ­μού­σαν. Αφού τις τυράν­νι­σαν και τις εξευ­τέ­λι­σαν με κάθε τρό­πο, τις άφη­σαν και κρά­τη­σαν τους άντρες. Αυτούς τους οδή­γη­σαν στο γκα­ράζ της Λυών όπου τους παρέ­λα­βαν οι Μου­ρα­ντά­δες. Ενώ τα χτή­νη του Μπου­ρα­ντά τους κακο­ποιού­σαν με τον πιο απάν­θρω­πο τρό­πο, οι εγγλέ­ζοι τους σφρά­γι­σαν στο μέτω­πο με κόκ­κι­νη σφρα­γί­δα και έπει­τα τους ε΄στειλαν στο Χασά­νι. Το μπλό­κο αυτό, που ξεπέ­ρα­σε σε αγριό­τη­τα τις γερ­μα­νι­κές θηριω­δί­ες, κρά­τη­σε μέχρι την άλλη μέρα το μεσημέρι.

"...Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει"... Γ. Ρίτσος

“…Σε τού­τα εδώ τα μάρ­μα­ρα
κακιά σκου­ριά δεν πιά­νει”…
Γ. Ρίτσος

Το μαρ­τυ­ρι­κό Δουρ­γού­τι αφού δοκί­μα­σε τον κατα­χτη­τή, δοκί­μα­ζε αυτή τη νύχτα του Αγί­ου Βαρ­θο­λο­μαί­ου και τον «σύμ­μα­χο». Όταν κατα­λή­φθη­κε ολό­κλη­ρη η συνοι­κία οι εγγλέ­ζοι δεν ντρά­πη­καν να οργα­νώ­σουν και παρέ­λα­ση της νίκης. Παρέ­λα­σαν οι σκω­τσέ­ζοι παί­ζο­ντας τις πίπι­ζες, ενώ οι Σκό­μπυ­δες πετού­σαν στα κεφά­λια του μισο­πε­θα­μέ­νου από την πεί­να κόσμου κον­σέρ­βες και ξεκαρ­δι­ζό­ντου­σαν στα γέλια. Ο λαός μας δεν είναι ασυ­νή­θι­στος σε κτη­νω­δί­ες για­τί γνώ­ρι­σε τον ζυγό των Τούρ­κων, των Γερ­μα­νών, Ιτα­λών, Βουλ­γά­ρων. Η ελε­ει­νή όμως παρέ­λα­ση της νίκης των «συμ­μά­χων» είναι κάτι που δεν θα το ξεχά­σει ποτέ. Και στους αγριό­τε­ρους ακό­μα πολέ­μους τα νοσο­κο­μεία και η σημαία του Ερυ­θρού Σταυ­ρού γενι­κό­τε­ρα θεω­ρού­νται ιερά. Το Δεκέμ­βρη όμως οι «απε­λευ­θε­ρω­τές» κατάρ­γη­σαν αυτές τις πολυτέλειες.

"μηδέ αλυσίδα στου Ρωμιού και στ’ αγεριού το πόδι"...

“μηδέ αλυ­σί­δα στου Ρωμιού
και στ’ αγε­ριού το πόδι”…

Στις 10/12 χτυ­πή­θη­κε από όλμο το παι­δι­κό άσυ­λο της Και­σα­ρια­νής, παρ’ όλο που στη στέ­γη του κυμά­τι­ζε μια σημαία του ερυ­θρού σταυ­ρού. Τραυ­μα­τί­στη­κε σοβα­ρά ο Ε. Διαπαρός.

Στις 6/12 βομ­βαρ­δί­στη­κε με όλμους το πολυ­ϊ­α­τρείο του Βύρω­να. Στις 7/12 η επί­θε­ση επα­να­λή­φθη­κε τη φορά αυτή από αεροπλάνα.

Στις 9/12 χτυ­πή­θη­κε το Νοσο­κο­μείο Αη Γιάννη.

Εικόνα από τη «συμμαχική βοήθεια» στον πόλεμο για τη διαφύλαξη της «ανεξαρτησίας» και της «δημοκρατίας» (τους)…

Η «συμ­μα­χι­κή βοή­θεια» στον πόλε­μο για τη δια­φύ­λα­ξη της «ανε­ξαρ­τη­σί­ας» και της «δημο­κρα­τί­ας» (τους)…

Στις 14/12 οι Σκό­μπυ­δες σκό­τω­σαν στου Μετς τη νοσο­κό­μα Έφη Γεωρ­γο­πού­λου καθώς και μια άλλη. Στις 15/12 άγγλοι έπια­σαν το υπ’ αριθ. 2517 νοσο­κο­μεια­κό αυτο­κί­νη­το και αιχ­μα­λώ­τι­σαν τους τραυ­μα­τιο­φο­ρείς Π. Αυρι­λιώ­νη, Η. Ματσά­τσα, Δ. Σωτη­ριά­δη, Σ. Σαμα­ρά, Καλο­γή­ρου, ρούσ­σο και Μ. Σαμα­ρά που τους οδή­γη­σαν στο Χασάνι.

Το Νοσο­κο­μείο Ηλέ­κτρα τις τελευ­ταί­ες μέρες βομ­βαρ­δι­ζό­τα­νε συστη­μα­τι­κά. Ήτα­νε απε­ρί­γρα­πτές οι σκη­νές τρό­μου που ξετυ­λί­χτη­καν εκεί μέσα. Αδελ­φές φορ­τω­μέ­νες με δυο τραυ­μα­τί­ες η κάθε μια κατρα­κυ­λού­σαν στις σκά­λες του υπο­γεί­ου. Τραυ­μα­τί­ες με τραύ­μα­τα της κοι­λιάς και του θώρα­κα σερ­νό­ντου­σαν και ξερ­νού­σαν αίμα προ­σπα­θώ­ντας να κατέ­βουν στο υπό­γειο. Εκεί, στι­βαγ­μέ­να το ένα απά­νω στο άλλο κεί­το­νταν τα βασα­νι­σμέ­να σώμα­τα των ελα­σι­τών και των αμάχων.

Κάτι τέτοια αίσχη στιγ­μα­τί­ζουν τον πολι­τι­σμό και είμα­στε βέβαιοι πως όταν η αλή­θεια για τον Δεκέμ­βρη θα λάμ­ψει, ο αγγλι­κός λαός θα πρέ­πει να κρύ­ψει το πρό­σω­πό του από ντροπή.

Στον τοίχο γράφει: «Ξερονήσια, φυλακές, Ακροναυπλία, Κέρκυρα, Σκοπευτήριο (Καισαριανή), Χαϊδάρι: Τίτλοι τιμής για το ΚΚΕ και τον Ελληνικό Λαό». Υπογραφή: ΚΚΕ

Στον τοί­χο γρά­φει: Ξερο­νή­σια, φυλα­κές, Ακρο­ναυ­πλία, Κέρ­κυ­ρα, Σκο­πευ­τή­ριο (Και­σα­ρια­νή), Χαϊ­δά­ρι: Τίτλοι τιμής για το ΚΚΕ και τον Ελλη­νι­κό Λαό.
Υπο­γρα­φή: ΚΚΕ

Το κορύ­φω­μα όμως της χτη­νω­δί­ας απο­τέ­λε­σε ο πολυ­βο­λι­σμός μιας… κηδεί­ας. Στις 14/12 ενώ γινό­τα­νε η κηδεία 4 θυμά­των από τον άμα­χο πλη­θυ­σμό και η νεκρι­κή πομπή κατευ­θυ­νό­τα­νε προς το νεκρο­τα­φείο της Ν. Σμύρ­νης, δέχτη­κε επί­θε­ση από τρία Σπίτ­φαϊρ. Όταν τέλειω­σε η επί­θε­ση γύρω από το φέρε­τρο κεί­το­νταν 2 τραυ­μα­τί­ες κι ένας νεκρός, ο παπάς Πέτρος Συνοί­κης. Απά­νω στα θύμα­τα μετρή­θη­καν 30 τραύ­μα­τα από σφαίρες…

«Αι αγριό­τη­τες του Δεκεμ­βρί­ου…» φωνά­ζει η αντί­δρα­ση… Τους απα­ντά­με: Δεν γίνη­καν απλώς αγριό­τη­τες, γίνη­καν χτη­νω­δί­ες και εγκλή­μα­τα που δεν μπο­ρεί κανείς να τα περι­γρά­ψει! Αλλά γίνη­καν από σας και τους «συμ­μά­χους» σας!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο