Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Ελπίζουμε στην νίκη της τάξης μας και για τούτη παλεύουμε και τραγουδάμε», συνέντευξη των Rebellion Connexion

Με την ευκαι­ρία της κυκλο­φο­ρί­ας του νέου τους δίσκου Manifesto το ΑΤΕΧΝΩΣ μίλη­σε με τους Rebellion Connexion. «Το Manifesto περι­λαμ­βά­νει 13+1 τρα­γού­δια, τα οποία θα κρι­θούν από την ιστο­ρία που θα γρά­ψουν οι νικη­τές, όπως άλλω­στε γίνε­ται πάντα. Εμείς ελπί­ζου­με στην νίκη της τάξης μας και για τού­τη παλεύ­ου­με και τραγουδάμε».

Οι Rebellion Connexion, «σεση­μα­σμέ­νοι» κοι­νω­νι­κοί ταρα­ξί­ες, ήρθαν  να βάλουν φωτιά στα προ­ά­στια. Παι­διά των προ­α­στί­ων οι ίδιοι, ταξι­κά προσδιορισμένοι.

Δημιουρ­γή­θη­καν το 2008. Το γκρουπ απο­τε­λούν οι:  Afaza (MC), Retro (MC-producer), Ογδόντα4 (πρώ­ην «Μέγας»), Crashoverride.

Το ΑΤΕΧΝΩΣ που φιλο­δο­ξεί να υπη­ρε­τή­σει την τέχνη της επα­νά­στα­σης, άκου­σε και τη δική του φωνή μέσα στο Μανι­φέ­στο τους και μαζί τους σηκώ­νου­με τη γρο­θιά μας και «βγά­ζου­με φωνή» από τις σελί­δες μας.  Ετσι απο­φα­σί­σα­με να τους γνω­ρί­σου­με και να σας τους συστή­σου­με και μαζί τους  να το τρα­γου­δή­σου­με εκεί που ο προ­λε­τά­ριος  ζει, δια­σκε­δά­ζει ή αγωνίζεται.

Τη συνέ­ντευ­ξη για λογα­ρια­σμό του ΑΤΕΧΝΩΣ πήραν οι Βασί­λης Κρί­τσας – Ηρα­κλής Κακαβάνης

  Eνα βίντεο από την παρου­σί­α­ση του δίσκου  (δεν υπάρ­χει στο Youtube)

* * *

  1. Τι είναι, τι αντι­προ­σω­πεύ­ει η χιπ χοπ μου­σι­κή;

Δεν αντι­προ­σω­πεύ­ει απο­λύ­τως τίπο­τα. Το χιπ χοπ δεν έχει ιδε­ο­λο­γία. Είναι ένα μου­σι­κό ιδί­ω­μα που βασί­ζε­ται στην αμε­σό­τη­τα του λόγου και συν­δέ­ε­ται άρρη­κτα με την εργα­τι­κή τάξη και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα. Ουσια­στι­κά ο καθέ­νας ανα­λαμ­βά­νει να μιλή­σει για οτι­δή­πο­τε τον απα­σχο­λεί, τον προ­βλη­μα­τί­ζει ή για ό,τι βιώ­νει στην καθη­με­ρι­νό­τη­τα του. Το θέμα είναι στο τι προ­βλη­μα­τί­ζει τον καθένα…

  1. Μπο­ρεί να συν­δυα­στεί η τέχνη με την καθη­με­ρι­νή βιο­πά­λη;

Εάν εννο­είς, αν μπο­ρεί ένας καλ­λι­τέ­χνης να βιο­πο­ρι­στεί από την τέχνη του απο­κλει­στι­κά, θα λέγα­με ότι αυτό σήμε­ρα δεν είναι εφι­κτό ούτε καν για ανθρώ­πους που απο­τέ­λε­σαν τον ορι­σμό του συστη­μι­κού καλ­λι­τέ­χνη. Πόσο μάλ­λον για εμάς που ακό­μα και η δισκο­γρα­φι­κή εται­ρεία που στή­σα­με είναι απόρ­ροια δικών μας προ­σπα­θειών… Συνο­ψί­ζο­ντας θα θέλα­με να δια­σα­φη­νί­σου­με πως με όσους οικο­νο­μι­κούς πόρους δια­θέ­του­με προ­σπα­θού­με να κάνου­με ό,τι κάνου­με όσο πιο επαγ­γελ­μα­τι­κά μπορούμε.

Δεν πιστεύ­ου­με ωστό­σο ότι είναι κακό ή ότι παραι­τεί­σαι των ιδε­ών σου όταν προ­σπα­θείς να έχεις και μια οικο­νο­μι­κή αμοι­βή από αυτό. Πώς αλλιώς μπο­ρείς να συνε­χί­σεις να το κάνεις άλλωστε;

Afaza5

  1. Λέτε στην παρου­σί­α­ση του Manifesto: «Εμείς ελπί­ζου­με στην νίκη της τάξης μας και για τού­τη παλεύ­ου­με και τρα­γου­δά­με». Με αφορ­μή και τη δική σας εν γένει παρου­σία, η μου­σι­κή, ο μου­σι­κός, η χιπ χοπ στην προ­κει­μέ­νη περί­πτω­ση, συμ­με­τέ­χουν στα γεγο­νό­τα, στο πολι­τι­κό γίγνε­σθαι ή είναι υπε­ρά­νω αυτών;

Βασι­κά δεν ελπί­ζου­με. Είμα­στε βέβαιοι για την τελι­κή νίκη της τάξης μας, και τού­το δεν το λέμε για να δημιουρ­γή­σου­με εντυ­πώ­σεις. Πάντα βασι­σμέ­νοι στην ιστο­ρι­κή πεί­ρα, γνω­ρί­ζου­με ότι το σημε­ρι­νό οικο­νο­μι­κό σύστη­μα νομο­τε­λεια­κά θα αντι­κα­τα­στα­θεί, από ένα επό­με­νο, ανώ­τε­ρο σύστη­μα παρα­γω­γής, όπου θα καταρ­γη­θεί η ανθρώ­πι­νη εκμε­τάλ­λευ­ση από τον ίδιο τον άνθρωπο.

Σε ό,τι αφο­ρά τη συμ­με­το­χή των μου­σι­κών του χιπ χοπ στο πολι­τι­κό γίγνε­σθαι, θεω­ρού­με ότι όλοι συμ­με­τέ­χουν με τον ένα ή τον άλλο τρό­πο. Το θέμα είναι από ποια μεριά. Για μας η τέχνη είναι ένα είδος «δια­λό­γου» και προ­φα­νώς ο κάθε καλ­λι­τέ­χνης με βάση τα δικά του ερε­θί­σμα­τα προ­κα­λεί συνει­δη­τά ή όχι αντί­στοι­χη επί­δρα­ση στο κοι­νό του.

  1. Αλλά­ζει ο κόσμος με τη μου­σι­κή, με την Τέχνη;

Δεν έχου­με καμιά αυτα­πά­τη ότι η μου­σι­κή μας από μόνη της, μπο­ρεί να αλλά­ξει τα πράγ­μα­τα. Η μου­σι­κή, η τέχνη εν γένει, αντα­να­κλά το επί­πε­δο ανά­πτυ­ξης του κινή­μα­τος την εκά­στο­τε στιγ­μή. Δεν είναι τυχαίο ότι ακό­μα «την βγά­ζου­με» π.χ. με Λοΐ­ζο και Ρίτσο.

Afaza4

  1. Πώς βλέ­πε­τε σήμε­ρα το στρα­τευ­μέ­νο, πολι­τι­κό τρα­γού­δι και τις προ­ο­πτι­κές του; Τι αντα­πό­κρι­ση βρί­σκει στον κόσμο;

Όλα τα τρα­γού­δια είναι στρα­τευ­μέ­να, όπως και κάθε μορ­φή τέχνης. Ακό­μα και το «απο­λι­τι­κό» που είναι αρκε­τά επί­και­ρο και mainstream απο­τε­λεί εξο­ρι­σμού μια πολι­τι­κή στά­ση. Άρα έχου­με να κάνου­με μόνο με στρα­τευ­μέ­νη τέχνη. Το θέμα είναι με ποια μεριά στρα­τεύ­ε­ται ο καθέ­νας. Αν δεν είσαι με σένα, είσαι με τον εχθρό σου, που λέμε και σ’ ένα τρα­γού­δι μας.

  1. Εχει απή­χη­ση η χιπ χοπ μου­σι­κή στα λαϊ­κα στρώ­μα­τα; Είναι εξοι­κειω­μέ­να με αυτό το είδος μου­σι­κής

Το πρω­το­φα­νές με τη δική μας μου­σι­κή, συγκε­κρι­μέ­να, είναι ότι τυγ­χά­νει ευρεί­ας απη­χή­σε­ως αμι­γώς στα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, την ίδια στιγ­μή που το μεγα­λύ­τε­ρο εύρος hip hop ακρο­α­τών αγνο­εί την ύπαρ­ξή μας. Εμείς αυτό το hip hop ορα­μα­τι­στή­κα­με και νιώ­θου­με δικαιω­μέ­νοι που τα τρα­γού­δια μας ακού­γο­νται σε πορεί­ες, εργο­τά­ξια και σωμα­τεια­κές κινη­το­ποι­ή­σεις, χωρίς να μας αφο­ρά μια ενδε­χό­με­νη πρό­σκλη­ση από ένα αμι­γώς rapfestival.

Afaza3

  1. Πώς έχε­τε βιώ­σει την ανά­πτυ­ξη χρυ­σαυ­γί­τι­κων πυρή­νων στις λαϊ­κές γει­το­νιές του Πει­ραιά; Σας είχαν απει­λή­σει ξανά, πριν από την επί­θε­ση στον Afaza έξω από το δικα­στή­ριο;

Απει­λές δεχό­μα­στε και δεχό­μα­σταν πριν από την επί­θε­ση στο Μιχά­λη και ακό­μα πριν τη δολο­φο­νία του Παύ­λου, αλλά όχι λόγω της μου­σι­κή μας παρου­σί­ας αλλά λόγω της πολι­τι­κής μας δρά­σης. Γι’ αυτό άλλω­στε τέτοια πράγ­μα­τα εμάς τους κομ­μου­νι­στές δε μας σταματάνε.

  1. Ποια είναι η εικό­να που επι­κρα­τεί στη χιπ χοπ σκη­νή; Έχε­τε σχέ­ση με άλλα συγκρο­τή­μα­τα ή σας αντι­με­τω­πί­ζουν καχύ­πο­πτα ως «κομ­μα­τι­κο­ποι­η­μέ­νους»;

Κυρί­ως μας αντι­με­τω­πί­ζουν καχύ­πο­πτα. Είναι ελά­χι­στα τα συγκρο­τή­μα­τα με τα οποία μπο­ρού­με να συνυ­πάρ­ξου­με μου­σι­κά και αυτό είναι εξη­γή­σι­μο. Ωστό­σο, υπάρ­χουν άνθρω­ποι και από άλλους ιδε­ο­λο­γι­κούς χώρους με τους οποί­ους υπάρ­χει αλλη­λο­σε­βα­σμός και ανα­γνώ­ρι­ση γι’ αυτό που κάνου­με εμείς ή αυτό που κάνουν εκεί­νοι. Είναι σαν ένας χώρος μαζι­κής δρά­σης μέσα στον οποίο υπάρ­χει δια­πά­λη ιδεών.

Ουσια­στι­κά γνω­ρί­ζου­με ότι αυτή η πίτα δεν πρό­κει­ται να έχει κομ­μά­τι για εμάς. Το ουσια­στι­κό είναι ότι αυτό δεν μας απα­σχό­λη­σε ποτέ. Εμείς δια­θέ­του­με παρ’ όλ’ αυτά την παι­δεία να παρα­κο­λου­θή­σου­με και πολ­λές φορές να συγ­χα­ρού­με την μου­σι­κή ακό­μη και αυτών που μας αποκηρύσσουν.

Afaza2

  1. Πώς κατα­λή­ξα­τε σε αυτή τη μορ­φή έκφρα­σης;

Όντες όλοι μας άμου­σοι, και γόνοι των προ­α­στί­ων των πόλε­ων, γοη­τευ­τή­κα­με από την αμε­σό­τη­τα της ραπ εκφο­ράς από τα εφη­βι­κά μας χρόνια.

Ακο­λου­θή­σα­με την πεπα­τη­μέ­νη των πρω­τερ­γα­τών στην άλλη μεριά του Ατλα­ντι­κού, αλλά και όλων των εκφρα­στών αυτής της μου­σι­κής στις πόλεις ανά τον κόσμο.

Απλοί καθη­με­ρι­νοί άνθρω­ποι του άστε­ως, με μηδε­νι­κή μου­σι­κή καλ­λιέρ­γεια, απαγ­γεί­λα­με σε τετρά­με­τρα τις ανη­συ­χί­ες μας και τις πολι­τι­κές μας προτάσεις.

  1. Τι άλλα είδη μου­σι­κής ακού­τε κι ασκούν επιρ­ρο­ές στη δου­λειά σας;

Τα δικά μας χιπ χοπ ακού­σμα­τα από την ξένη σκη­νή είναι από τέλη ‘80 και αρχές ‘90, κύρια από τη σκη­νή της Νέας Υόρκης.

Φυσι­κά δεν ακού­με μόνο χιπ χοπ αλλά και λόγω της ιδε­ο­λο­γί­ας μας παρα­κο­λου­θού­με και έχου­με ακού­σμα­τα από όλα τα είδη μου­σι­κής τα οποία είναι συνυ­φα­σμέ­να με τους αγώ­νες του λαϊ­κού κινή­μα­τος στη χώρα, αλλά και άλλων λαών.

Μεγά­λη επί­δρα­ση έχει σε εμάς φυσι­κά η μου­σι­κή της περιό­δου της μεταπολίτευσης.

Afaza1

  1. Μιλή­στε μας για το Manifesto. Εμέ­να μου δίνε­τε την εντύ­πω­ση ότι είστε …ταρα­ξί­ες. Ήρθα­τε να βάλε­τε …φωτιά στα προ­ά­στια!!!

Το Μανι­φέ­στο είναι ο τρί­τος δίσκος που έχου­με κάνει σαν γκρουπ από το 2008 που υπάρ­χου­με. Συνο­λι­κά έχουμε:

Rebellion Connexion
Έχου­με θέμα 2008
Μea culpa 2013
Manifesto                 2015

Retro
Περα­στι­κός 2011

 Afaza
Κώδι­κας 333 2014

To Μανι­φέ­στο είναι ίσως ό,τι πιο ολο­κλη­ρω­μέ­νο έχου­με υπο­γρά­ψει στην επί­ση­μη επτα­ε­τή πορεία του σχή­μα­τος. Εξ ου και το μεγα­λε­πί­βο­λο του ονό­μα­τος. Προ­στέ­θη­καν δύο ακό­μα μέλη, ο Ογδόντα4 (πρώ­ην «Μέγας»), που έτσι και αλλιώς απο­τε­λού­σε βασι­κό συνερ­γά­τη του σχή­μα­τος και ο Crashoverride στον τομέα του djing. Κινη­θή­κα­με σε επαγ­γελ­μα­τι­κά πρό­τυ­πα, με ελά­χι­στο badget, παρα­δί­δο­ντας μέσω του δίσκου το βέλ­τι­στο δυνα­τό αποτέλεσμα.

Το φωτιά στα προ­ά­στια είναι τρα­γού­δι με πολ­λούς συμ­βο­λι­σμούς και μετα­φο­ρές που φέρ­νει εικό­νες μιας αστι­κής εξέ­γερ­σης του πιο εξα­θλιω­μέ­νου τμή­μα­τος της κοι­νω­νί­ας. Σε αντί­θε­ση με άλλα ευρω­παϊ­κά αστι­κά κέντρα, όπου τέτοια στρώ­μα­τα κατοι­κούν στα προ­ά­στια, στην Αθή­να συμ­βαί­νει το αντί­στο­φο. Η «φωτιά» είναι το μέσο το οποίο χρειά­ζε­ται για  να εξα­φα­νί­σει το μικρό­βιο του νεο­να­ζι­σμού που έχει διεισ­δύ­σει σε τέτοια κοι­νω­νι­κά στρώματα.

  1. Ποια είναι η επό­με­νη δου­λειά που ετοι­μά­ζε­τε;

Η επό­με­νη δου­λειά είναι ήδη στα σκα­ριά. Θα είναι σόλο δίσκος του Αfaza με τη συμ­με­το­χή έκπλη­ξη μιας αγα­πη­μέ­νης μας κινη­μα­τι­κής μπά­ντας. Κάθε φορά θέλου­με να κατα­πια­νό­μα­στε με κάτι φρέ­σκο και αυτή τη φορά ελπί­ζου­με να συμπέ­σει χρο­νι­κά με την ωρί­μαν­ση των συν­θη­κών ώστε επι­τέ­λους να μιλή­σου­με για το «soundtrack της επα­νά­στα­σης». Όχι τίπο­τα άλλο. Κου­ρα­στή­κα­με να δια­βά­ζου­με συνε­ντεύ­ξεις στην vice…

* * *

Τρία τρα­γού­δια από το Manifesto

Φωτιά στα προάστια

Καρ­διά μου (εγώ δεν είμαι σαν και αυτούς) feat Το Σφάλμα

Του Αντάρ­τη (με συμ­με­το­χή Κώστα Καζά­κου και Λίλας Καφαντάρη)

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο