Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΗΠΑ: η άλγεβρα της εξέγερσης, του αίματος και της καταστολής

Γρά­φει η Χρι­στί­να Μαυ­ρο­πού­λου //

«Μία εξέ­γερ­ση είναι η γλώσ­σα όσων δεν μπο­ρούν να ακου­στούν» είχε πει ο Μάρ­τιν Λού­θερ Κινγκ Τζ. κατά τη διάρ­κεια συνέ­ντευ­ξης που είχε παρα­χω­ρή­σει το 1966 στην εκπο­μπή 60 Minutes Interview. Μισό αιώ­να μετά οι αμε­ρι­κα­νι­κές πόλεις, η μία μετά την άλλη, δονού­νται από τις βίαιες δια­δη­λώ­σεις και ταρα­χές. Ο δολο­φο­νη­μέ­νος από την εξου­σία, Μάρ­τιν Λού­θερ Κινγκ πλα­νά­ται. Ενώ, η εγχώ­ρια καθε­στη­κυία τάξη, πολι­τι­κή εξου­σία και κυρί­αρ­χα ΜΜΕ, κυνι­κά κρα­δαί­νουν το φάντα­σμά του, μόνο και μόνο για να αλλοιώ­σουν το λόγο και κυρί­ως την ουσία του αγώ­να του, ώστε να βρουν το πιο ύπου­λο και άναν­δρο επι­χεί­ρη­μα για να κατα­δι­κά­σουν τη «βία» και τους «κακο­ποιούς» (σημ. thugs, η κυρί­αρ­χη λέξη των ημε­ρών, που ακού­στη­κε και από το στό­μα του προ­έ­δρου Μπα­ράκ Ομπάμα).

Η Βαλ­τι­μό­ρη, είναι η τελευ­ταία, προς το παρόν, πόλη που εξε­γεί­ρε­ται εξαι­τί­ας της απρό­κλη­της αστυ­νο­μι­κής βίας, κυρί­ως κατά αφρο­α­με­ρι­κα­νών αλλά και όλων των μειο­νο­τή­των, φυλε­τι­κών ή κοι­νω­νι­κών που διό­λου τυχαία είναι και οι σύγ­χρο­νοι «άθλιοι» της μεγα­λύ­τε­ρης ιμπε­ρια­λι­στι­κής χώρας του πλανήτη.

Η εξέ­γερ­ση προ­κλή­θη­κε από το θάνα­το υπό κρά­τη­ση, του 25χρονου Φρέ­ντι Γκρέι. Η περί­πτω­ση του Φρέ­ντι Γκρέι, είναι ΚΑΙ ΑΥΤΗ χαρα­κτη­ρι­στι­κή: Συνε­λή­φθη για­τί… «έτρε­ξε»!!! Και όμως. Ακό­μη και οι αστυ­νο­μι­κοί που τον συνέ­λα­βαν κατα­θέ­τουν ότι «δεν έκα­νε τίπο­τε κακό» εκεί­νο το πρω­ι­νό της 12ης Απρι­λί­ου, όταν η αστυ­νο­μία έφτα­σε στο σημείο που βρι­σκό­ταν. Σύμ­φω­να με την έκθε­ση της αστυ­νο­μί­ας, που επι­κα­λεί­ται η εφη­με­ρί­δα Baltimore Sun, το μόνο περι­στα­τι­κό που έλα­βε χώρα ήταν: ο Γκρέι και ο φίλος του είχαν οπτι­κή επα­φή με έναν εκ των αστυ­νο­μι­κών στο σημείο και τότε έτρε­ξαν. Ακρι­βώς για αυτό οι αστυ­νο­μι­κοί τους κατα­δί­ω­ξαν. Για­τί ο Γκρέι έτρε­ξε; Για­τί γνώ­ρι­ζε ότι αυτό­μα­τα θα θεω­ρεί­το «ύπο­πτος», για τον οποιο­δή­πο­τε λόγο και στο παρελ­θόν είχε συλ­λη­φθεί κάποιες φορές, με ελα­φριές κατη­γο­ρί­ες περί κατο­χής ναρ­κω­τι­κών και άλλα «πλημ­με­λή­μα­τα», όπως «χαζο­λο­γού­σε ασκό­πως», και «έχο­ντας στην κατο­χή του τρα­που­λό­χαρ­τα ή ζάρια»!

Ήταν «κακο­ποιός», ή «κακό παι­δί» ή «ανυ­πό­λη­πτος χαρα­κτή­ρας»; Οι συγ­γε­νείς και οι φίλοι του λένε πως όχι. Δεν ήταν.

Ωστό­σο, ο αφρο­α­με­ρι­κα­νός Φρέ­ντι Γκρέι ήταν γέν­νη­μα-θρέμ­μα μίας γει­το­νιάς, όπως το Sandtown-Winchester, που εδώ και χρό­νια μαστί­ζε­ται από τη φτώ­χεια, τον πόλε­μο των ναρ­κω­τι­κών και των συμ­μο­ριών σε συν­δυα­σμό με την μηδε­νι­κή πιθα­νό­τη­τα κάποιος νέος από τη συγκε­κρι­μέ­νη συνοι­κία να έχει πρό­σβα­ση ή ουσια­στι­κές ευκαι­ρί­ες για μόρ­φω­ση και εργασία.

baltimore3

Δεν είναι τυχαίο, ότι το Sandtown-Winchester, έγι­νε πρω­το­σέ­λι­δο στο τοπι­κό τύπο καθώς έρευ­να κατέ­δει­ξε ότι ως γει­το­νιά έχει το μεγα­λύ­τε­ρο αριθ­μό εγκλεί­στων και ανθρώ­πων εντός του σωφρο­νι­στι­κού συστή­μα­τος από οποια­δή­πο­τε άλλη γει­το­νιά ή πόλη σε ολό­κλη­ρη την πολι­τεία του Μέρι­λαντ. Σύμ­φω­να με έρευ­να του τμή­μα­τος Υγεί­ας της Βαλ­τι­μό­ρης, προ τετρα­ε­τί­ας, ακό­μη και σε μία πόλη όπου η ανέ­χεια είναι ενδη­μι­κό φαι­νό­με­νο το Sandtown-Winchester ξεχω­ρί­ζει. Τα ποσο­στά ανερ­γί­ας και φτώ­χειας, είναι υπερ­δι­πλά­σια του μέσου όρου της πόλης. Παρο­μοί­ως, ανά κάτοι­κο ανα­λο­γούν διπλά­σια κατα­στή­μα­τα που που­λούν αλκο­όλ και τσι­γά­ρα, από ότι για ολό­κλη­ρη την Βαλ­τι­μό­ρη. Το ¼ των εφή­βων είχαν συλ­λη­φθεί, το διά­στη­μα 2005-09. Σύμ­φω­να πάντα με τη έρευ­να του τμή­μα­τος Υγεί­ας, έχει το πιο υψη­λό ποσο­στό βίας και τα υψη­λό­τε­ρα ποσο­στά εγκλη­μά­των που σχε­τί­ζο­νται με πυρο­βο­λι­σμούς, είτε τραυ­μα­τι­σμούς είτε φόνους. Το ¼ των κτι­ρί­ων είναι άδεια και εγκα­τα­λε­λειμ­μέ­να και είναι τρι­πλά­σιες οι παρα­βιά­σεις του νόμου απα­γό­ρευ­σης του μολύ­βδου στα κτί­ρια. (Ο μόλυ­βδος και οι χημι­κές του ενώ­σεις είναι τοξι­κές ουσί­ες οι οποί­ες εισέρ­χο­νται στον ανθρώ­πι­νο οργα­νι­σμό και τον καθι­στούν επι­κίν­δυ­νο ιδιαι­τέ­ρως για τα μικρά παι­διά καθώς προ­σβάλ­λει μακρο­χρό­νια τον εγκέ­φα­λό τους. Μία άγνω­στη, για το ευρύ­τε­ρο κοι­νό, προ­έ­λευ­ση αυτού του κιν­δύ­νου απο­τε­λούν τα χρώ­μα­τα (μπο­γιές) που χρη­σι­μο­ποιού­νται στο βάψι­μο των σπι­τιών και τα οποία περιέ­χουν μόλυ­βδο. Στις ΗΠΑ, η νομο­θε­σία που απα­γο­ρεύ­ει τη χρή­ση στοι­χεί­ων που περιέ­χουν μόλυ­βδο στα κτί­ρια είναι πολυ­ε­τής και πολύ αυστη­ρή). Μάλι­στα, ο Φρέ­ντι Γκρέι και οι αδελ­φές του, σαν παι­διά είχαν δηλη­τη­ρια­στεί από το μόλυ­βδο του κτι­ρί­ου που διέμεναν.

Το μόνο «ενθαρ­ρυ­ντι­κό» στοι­χείο στην έρευ­να του τμή­μα­τος Υγεί­ας για τους κατοί­κους του Sandtown-Winchester, είναι ότι έχουν το μικρό­τε­ρο αριθ­μό ταχυ­φα­γεί­ων (fast foods). Προ­φα­νώς για­τί είναι πολύ φτω­χοί. Ακό­μη και αυτό όμως δεν τους σώζει από την πολύ κακή δια­τρο­φή που υπο­νο­μεύ­ει τη ζωή και την υγεία τους.

Τέσ­σε­ρις δια­φο­ρε­τι­κές έρευ­νες έχουν ανα­κοι­νω­θεί ώστε να διε­ρευ­νη­θούν οι συν­θή­κες θανά­του του Φρέ­ντι Γκρέι, που μέχρι στιγ­μής χαρα­κτη­ρί­ζε­ται από τις αρχές «ανε­ξι­χνί­α­στος». Κανείς δεν ανα­μέ­νει τα πορί­σμα­τα. Όλοι γνωρίζουν.

Έτσι, ένας «ανε­ξι­χνί­α­στος» θάνα­τος, ο μυριο­στός κάποιου άοπλου και αθώ­ου αφρο­α­με­ρι­κα­νού, πυρο­δό­τη­σε την οργή. Δεν ήταν δύσκο­λο. Υπήρ­χε προϊ­στο­ρία, όπως η δολο­φο­νία από τους αστυ­νο­μι­κούς του 18χρονου Μάικλ Μπρά­ουν στο Φέρ­γκιου­σον, το περα­σμέ­νο καλο­καί­ρι. Την αθώ­ω­ση του αστυ­νο­μι­κού Ντά­νιελ Παντε­λέο, τον περα­σμέ­νο Δεκέμ­βρη, για το θάνα­το του ‘Ερικ Γκάρ­νερ, στη Νέα Υόρ­κη. Την εν ψυχρώ δολο­φο­νία του 50χρονου αφρο­α­με­ρι­κα­νού Γουόλ­τερ Σκοτ, στις αρχές του μήνα, στη Νότια Καρο­λί­να. Και δεκά­δων άλλων, από τη Αλά­σκα μέχρι το Σαν Ντιέγκο.

Με την ανα­κοί­νω­ση του θανά­του του Φρέ­ντι Γκρέι, ξέσπα­σαν οι πρώ­τες δια­δη­λώ­σεις το περα­σμέ­νο Σάβ­βα­το. Όμως η πόλη κυριο­λε­κτι­κά πυρ­πο­λή­θη­κε τη Δευ­τέ­ρα μετά την κηδεία του. Μαθη­τές λυκεί­ων που σχο­λού­σαν επε­τέ­θη­σαν κατά των αστυ­νο­μι­κών δυνά­με­ων πετώ­ντας πέτρες, τού­βλα, μπου­κά­λια, οι οποί­οι επί­σης απα­ντού­σαν με τον ίδιο τρό­πο μέχρι τη στιγ­μή που τα μαθη­τού­δια έκα­ναν ντου και οι αστυ­νο­μι­κοί υπο­χω­ρού­σαν ατά­κτως … Σου­περ­μάρ­κετ λεη­λα­τή­θη­καν και στη συνέ­χεια πυρ­πο­λή­θη­καν, μαζί με ιδιω­τι­κά αυτο­κί­νη­τα και περι­πο­λι­κά. Κάη­καν 19 κτί­ρια. Οι σοβα­ρό­τε­ρες ταρα­χές επι­κε­ντρώ­θη­καν στον βορειο-δυτι­κό τομέα της πόλης, τις πιο φτω­χές περιοχές.

Βίντεο-ντο­κου­μέ­ντο: Η Εθνο­φρου­ρά απα­γά­γει τον γνω­στό ακτι­βι­στή Τζό­ζεφ Κέντ, 21 χρο­νών, ζωντα­νά μπρο­στά στην κάμε­ρα του CNN. Μέχρι στιγ­μής, παρά τη μεγά­λη κινη­το­ποί­η­ση, η τύχη του αγνο­εί­ται. Επι­σή­μως η αστυ­νο­μία της Βαλ­τι­μό­ρης, δηλώ­νει ότι «δεν γνω­ρί­ζει, καθώς οι συλ­λή­ψεις είναι τόσες πολ­λές που η δια­δι­κα­σία είναι αργή»…

Οι αρχές της πόλης απο­φά­σι­σαν να καλέ­σουν ενι­σχύ­σεις και χιλιά­δες αστυ­νο­μι­κοί της περιο­χής καθώς και 2.000 πάνο­πλα μέλη της Εθνο­φρου­ράς του Μέρι­λαντ ανα­πτύ­χθη­καν στη Βαλ­τι­μό­ρη. Η δήμαρ­χος της πόλης Στέ­φα­νι Ρόλιγκ-Μπλέικς ανα­κοί­νω­σε επί­σης την επι­βο­λή απα­γό­ρευ­σης κυκλο­φο­ρί­ας από τις 22.00 μέχρι τις 05.00 για μία εβδο­μά­δα. Όποιος κυκλο­φο­ρεί αναί­τια, συλ­λαμ­βά­νε­ται. Από τις πρώ­τες ώρες της επι­βο­λής των έκτα­κτων μέτρων οι αρχές ασφα­λεί­ας έδει­ξαν τα δόντια τους. Απω­θού­σαν δια­δη­λω­τές με καπνο­γό­να, χημι­κά, και σπρέϊ πιπε­ριού. Από τη Δευ­τέ­ρα, έχουν γίνει εκα­το­ντά­δες συλ­λή­ψεις. Η φωτιά της εξέ­γερ­σης έχει μετα­λα­μπα­δευ­τεί και σε άλλες πόλεις. Το σκη­νι­κό κατα­στο­λής ανά­λο­γο. Στο Φέρ­γκιου­σον, το βρά­δυ της Τρί­της (τοπι­κή ώρα) εκτός της αστυ­νο­μί­ας, οι δια­δη­λω­τές βρέ­θη­καν αντι­μέ­τω­ποι με «άγνω­στο σκο­πευ­τή που πυρο­βο­λού­σε ενα­ντί­ον του συγκε­ντρω­μέ­νου πλή­θους». Στη Νέα Υόρ­κη, χθες βρά­δυ, έγι­ναν περισ­σό­τε­ρες από 60 συλλήψεις.

Εκτός της «σιδε­ρέ­νιας φτέρ­νας» της πολι­τι­κής εξου­σί­ας, ο αμε­ρι­κα­νι­κός λαός είναι αντι­μέ­τω­πος και με την εξου­σία των κυρί­αρ­χων αμε­ρι­κα­νι­κών «έγκυ­ρων» ΜΜΕ. Από την πρώ­τη στιγ­μή προ­βάλ­λουν μόνο τις ταρα­χές και τις λεη­λα­σί­ες και τι λέει «η αστυ­νο­μία». Ασχέ­τως εάν υπήρ­χαν χιλιά­δες στους δρό­μους, που δια­δή­λω­ναν. Αυτοί δεν υπήρ­χαν. Ούτε καν οι κλη­ρι­κοί όλων των εκκλη­σιών της Βαλ­τι­μό­ρης, που απά­ντη­σαν στην απα­γό­ρευ­ση της κυκλο­φο­ρί­ας και την κήρυ­ξη κατά­στα­σης έκτα­κτης ανά­γκης δηλώ­νο­ντας: «Υπάρ­χει κατά­στα­ση έκτα­κτης ανά­γκης πολύ πριν τη σημε­ρι­νή νύχτα, έκτα­κτη ανά­γκη εξαι­τί­ας της φτώ­χειας, της ανερ­γί­ας και της έλλει­ψης θέσε­ων εργα­σί­ας καθώς και της στέ­ρη­σης των (πολι­τι­κών) δικαιω­μά­των συμ­με­το­χής στην πολι­τι­κή δια­δι­κα­σία» και πραγ­μα­το­ποιώ­ντας πορεία στους δρό­μους της Βαλτιμόρης.

Αμέ­σως μετά δια­κή­ρυ­ξαν την υπο­στή­ρι­ξή τους στην στρα­τιω­τι­κή κατά­λη­ψη της πόλης. Ο λόγος απλός. Ειδι­κά όσον αφο­ρά τη Βαλ­τι­μό­ρη, εκτός της προϊ­στο­ρί­ας, υπάρ­χει και άφθο­νη καύ­σι­μη ύλη. Μία καύ­σι­μη ύλη απο­κα­λυ­πτι­κή για το σερί των δολο­φο­νιών εκ μέρους της στρα­τιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νης αστυ­νο­μί­ας απα­ντα­χού της αμε­ρι­κα­νι­κής επικράτειας.

baltimore4

Εκτός της φτώ­χειας, της ανερ­γί­ας, και της τρο­μα­κτι­κής ανι­σό­τη­τας απο­κλει­στι­κά όμως για τους «σύγ­χρο­νους Αγιάν­νη­δες» αφού η πολι­τεία του Μέρι­λαντ στην οποία ανή­κει και η πρω­τεύ­ου­σα Ουά­σινγ­κτον, συγκα­τα­λέ­γε­ται στις πιο «πλού­σιες» πολι­τεί­ες. Το Μέρι­λαντ θεω­ρεί­ται εν πολ­λοίς, πολι­τεία των «λευ­κών» πλού­σιων καθώς έχει τους περισ­σό­τε­ρους εκα­τομ­μυ­ριού­χους ανά κάτοι­κο (7,7 σύμ­φω­να με την έρευ­να του 2013 του Census Bureau) και είναι έδρα μεγά­λων πολυ­ε­θνι­κών και εται­ριών σύγ­χρο­νης τεχνο­λο­γί­ας, δια­στη­μι­κής κλπ.

Την ίδια στιγ­μή η Βαλ­τι­μό­ρη, σε από­στα­ση μόλις 40 μιλί­ων από την πρω­τεύ­ου­σα Ουά­σινγ­κτον, έχει μαύ­ρο επι­κε­φα­λής της αστυ­νο­μί­ας, η πλειο­ψη­φία των αστυ­νο­μι­κών είναι μαύ­ροι. Έχει μαύ­ρη δήμαρ­χο και η χώρα μαύ­ρο πρό­ε­δρο! Παρό­λα αυτά οι αφρο­α­με­ρι­κα­νοί φτω­χο­διά­βο­λοι ή μη ενταγ­μέ­νοι στο σύστη­μα γίνο­νται το κρέ­ας για τα κανό­νια. Η εξέ­γερ­ση στη Βαλ­τι­μό­ρη περισ­σό­τε­ρο από οποια­δή­πο­τε άλλη μέχρι στιγ­μής απο­κα­λύ­πτει το πραγ­μα­τι­κό στοι­χείο της σύγκρου­σης, που δεν είναι φυλε­τι­κό αλλά ταξικό.

Οι αφρο­α­με­ρι­κα­νοί και άλλες μειο­νό­τη­τες είναι οι πλέ­ον ταξι­κά κατα­πιε­σμέ­νες και όπως απο­δει­κνύ­ε­ται ανα­λώ­σι­μες. Ειδι­κά για τους πρώ­τους λόγω χρώ­μα­τος, εντο­πί­ζο­νται άμε­σα και εξο­λο­θρεύ­ο­νται. Μόνο στο Μέρι­λαντ σύμ­φω­να με έρευ­νες, 109 άνθρω­ποι έχουν σκο­τω­θεί όταν ήρθαν «σε επα­φή» με τις αστυ­νο­μι­κές δυνά­μεις, το διά­στη­μα 2010–14.Όσοι δεν εξο­λο­θρεύ­ο­νται, οδη­γού­νται εντός του σωφρο­νι­στι­κού συστή­μα­τος. *

Η αστυ­νο­μία εδώ και χρό­νια στρα­τιω­τι­κο­ποιεί­ται για την αντι­με­τώ­πι­ση ενός «εσω­τε­ρι­κού εχθρού» προ­φα­νέ­στα­τα, αφού δεκά­δες μελέ­τες έχουν κατα­δεί­ξει ότι το βίαιο έγκλη­μα στις ΗΠΑ μειώ­θη­κε περισ­σό­τε­ρο από 40% την τελευ­ταία 20ετία. Ο «εσω­τε­ρι­κός εχθρός» δεν είναι άλλος από τον αμε­ρι­κα­νι­κό λαό που τα τελευ­ταία χρό­νια βρί­σκε­ται σε αφύ­πνι­ση. Εξε­γέρ­σεις για εργα­σια­κά θέμα­τα και πολι­τεια­κούς αντερ­γα­τι­κούς νόμους όπως στο Γου­ϊ­σκόν­σιν, το 2011. Από το 2012, ο αγώ­νας για «τα 15 δολά­ρια την ώρα» ως χαμη­λό­τε­ρο ωρο­μί­σθιο. Ένας αγώ­νας που ξεκί­νη­σε από τους εργα­ζό­με­νους στα φαστ φουντ και εξα­πλώ­νε­ται. Οι φοι­τη­τές με κινη­το­ποι­ή­σεις που γνω­ρί­ζουν εξάρ­σεις και υφέ­σεις για το ύψος των διδά­κτρων, το χαρα­κτή­ρα του Πανε­πι­στη­μί­ου και κυρί­ως τα φοι­τη­τι­κά δάνεια που κυριο­λε­κτι­κά βάζουν σε υπο­θή­κη τη ζωή τους από τα 18 τους χρό­νια. Το κίνη­μα Occupy. Τώρα η ωμή δολο­φο­νι­κή μανία της αστυ­νο­μί­ας που δεν στα­μα­τά ενώ πλη­σιά­ζει επι­κίν­δυ­να η πεντη­κο­στή επέ­τειος της εξέ­γερ­σης των αφρο­α­με­ρι­κα­νών στο προ­ά­στιο Watts του Λος Αντζελες.

baltimore2

Και η αστυ­νο­μία παίρ­νει θέση μάχης καθώς όπως έλε­γε ο πρό­σφα­τα χαμέ­νος μεγά­λος Ουρου­γουα­νός δημο­σιο­γρά­φος-συγ­γρα­φέ­ας, Εντουάρ­δο Γκα­λε­ά­νο, «Τα κρά­τη δεν ασχο­λού­νται πλέ­ον με την διοί­κη­ση και αφο­σιώ­νο­νται στην αστυ­νό­μευ­ση. Οι πρό­ε­δροι μετα­τρέ­πο­νται σε δια­χει­ρι­στές ξένων εται­ριών. Οι Υπουρ­γοί Οικο­νο­μι­κών είναι καλοί διερ­μη­νείς. Οι βιο­μή­χα­νοι μετα­τρέ­πο­νται σε εισα­γω­γείς. Οι πολ­λοί εξαρ­τώ­νται ολο­έ­να περισ­σό­τε­ρο από τα περισ­σεύ­μα­τα των λίγων. Οι εργα­ζό­με­νοι χάνουν τις δου­λειές τους. Οι αγρό­τες χάνουν την γη τους. Τ α παι­διά χάνουν την παι­δι­κή τους ηλι­κία. Οι νέοι χάνουν την επι­θυ­μία να πιστεύ­ουν. Οι ηλι­κιω­μέ­νοι χάνουν την σύντα­ξή τους. ’Η ζωή είναι “λαχείο” ισχυ­ρί­ζο­νται όσοι κερ­δί­ζουν».

Όμως τα λαχεία είναι λίγα και το αμε­ρι­κα­νι­κό όνει­ρο έχει γίνει εφιάλ­της. Έτσι, όλες αυτές οι μικρές εξε­γέρ­σεις και οι ταρα­χές απο­τε­λούν αντί­δρα­ση στον εφιάλ­τη, δηλα­δή στην αγριό­τη­τα του ίδιου του αμε­ρι­κα­νι­κού καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος. Μία αγριό­τη­τα, που έχει κατα­κερ­μα­τί­σει, εξα­θλιώ­σει, συν­θλί­ψει στην κυριο­λε­ξία την αμε­ρι­κα­νι­κή κοι­νω­νία, με την απο­βιο­μη­χά­νι­ση, τη μεί­ω­ση των εισο­δη­μά­των, την απο­ψί­λω­ση δικαιω­μά­των και κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών, την κατα­λή­στευ­ση, τη συγκέ­ντρω­ση του πλού­του στα χέρια ολο­έ­να και ολι­γό­τε­ρων. Ολο­έ­να και περισ­σό­τε­ρο πολι­τι­κή εξου­σία και ΜΜΕ παρου­σιά­ζουν τους οργι­σμέ­νους-εξε­γερ­μέ­νους, σαν «κακο­ποιούς» κάπως σαν τους κομ­μου­νά­ρους στο Παρί­σι το 1871. Δηλα­δή σαν άγρια θηρία, σαν ύαι­νες, που τους άξι­ζε να εκτε­λε­στούν με συνο­πτι­κές δια­δι­κα­σί­ες στο όνο­μα της ιερό­τη­τας της ιδιω­τι­κής περιου­σί­ας, της ηθι­κό­τη­τας, της θρη­σκεί­ας και της οικο­γέ­νειας. Με τον ίδιο ακρι­βώς τρό­πο, όπως ο πρό­ε­δρος Νικο­λάς Σαρ­κο­ζί, έκα­νε λόγο για «απο­βρά­σμα­τα» κατά την εξέ­γερ­ση των γαλ­λι­κών προ­α­στί­ων και ο βρε­τα­νός πρω­θυ­πουρ­γός Ντέι­βιντ Κάμε­ρον, για «άγριους» κατά τις ταρα­χές στο Λον­δί­νο το καλο­καί­ρι του 2011.

(*) Πρό­κει­ται για ένα τερά­στιο θέμα. Επι­γραμ­μα­τι­κά μόνο. Σύμ­φω­να με έρευ­νες, ο μαύ­ρος πλη­θυ­σμός των ΗΠΑ, απο­λαμ­βά­νει τα ίδια ή και λιγό­τε­ρα δικαιώ­μα­τα από όσα είχαν οι πρό­γο­νοί τους όταν η δου­λεία και οι φυλε­τι­κές δια­κρί­σεις απο­τε­λού­σαν θεσμο­θε­τη­μέ­νη πολι­τι­κή. Η «πολι­τι­κή ορθό­τη­τα» δεν επι­τρέ­πει τυπι­κά τις φυλε­τι­κές δια­κρί­σεις, ωστό­σο οι αφρο­α­με­ρι­κα­νοί από μαύ­ροι έχουν μετε­ξε­λι­χθεί σε εγκλη­μα­τί­ες. Η «επι­λο­γή» των γίνε­ται με καθα­ρά ταξι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά που τις περισ­σό­τε­ρες φορές έχουν και χρώ­μα. Ενώ λοι­πόν τα εγκλή­μα­τα που σχε­τί­ζο­νται με ναρ­κω­τι­κά μοι­ρά­ζο­νται σε ίσα ποσο­στά ανά­με­σα σε λευ­κούς και μαύ­ρους, οι τελευ­ταί­οι έχουν από 20 έως 57% περισ­σό­τε­ρες πιθα­νό­τη­τες να κατα­λή­ξουν στη φυλα­κή. Η αμε­ρι­κα­νι­κή δικαιο­σύ­νη δεν είναι τυφλή, αλλά πάσχει από α‑αχρωματοψία. Οι κατα­δί­κες των αφρο­α­με­ρι­κα­νών για κατο­χή μαρι­χουά­νας είναι πολ­λα­πλά­σιες από τις κατα­δί­κες των λευ­κών εμπό­ρων ναρ­κω­τι­κών. Ως απο­τε­λέ­σμα, ένας στους 14 εγκλεί­στους είναι αφρο­α­με­ρι­κα­νός ενώ μόνο ένας στους 106 λευ­κούς. Σε από­λυ­τα μεγέ­θη ο αριθ­μός των μαύ­ρων που βρί­σκο­νται σήμε­ρα στη φυλα­κή και εντός του σωφρο­νι­στι­κού συστή­μα­τος (βρα­χιο­λά­κι ή σε καθε­στώς επι­τή­ρη­σης) ξεπερ­νά τον αριθ­μό των σκλά­βων του 1850 ενώ ο αριθ­μός όσων έχουν χάσει το δικαί­ω­μα ψήφου είναι μεγα­λύ­τε­ρος από αυτόν όσων δεν μπο­ρού­σαν να ψηφί­σουν το 1870.

Εκτός όμως αυτού του γεγο­νό­τος, ο εγκλει­σμός όλο και περισ­σό­τε­ρων αμε­ρι­κα­νών πολι­τών στις φυλα­κές με ταξι­κά και φυλε­τι­κά κρι­τή­ρια είναι μια στα­θε­ρά ανα­πτυσ­σό­με­νη βιο­μη­χα­νία με παρου­σία στις αμε­ρι­κα­νι­κές πολι­τεί­ες για περισ­σό­τε­ρα από 30 χρό­νια. Οι ιδιω­τι­κές φυλα­κές είναι μια κερ­δο­σκο­πι­κή επι­χει­ρη­μα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα που αφο­ρά τόσο την κατα­σκευή και δια­χεί­ρι­ση ιδιό­κτη­των σωφρο­νι­στι­κών κατα­στη­μά­των από εται­ρεί­ες, όσο και στην ανά­θε­ση της λει­τουρ­γί­ας δημό­σιων φυλα­κών σε ιδιώ­τες εργο­λά­βους για λογα­ρια­σμό των τοπι­κών, πολι­τεια­κών και ομο­σπον­δια­κών Αρχών. Το πακέ­το τα έχει όλα: «Ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του αμε­ρι­κα­νι­κού σωφρο­νι­στι­κού συστή­μα­τος» ώστε να «μην επι­βα­ρύ­νε­ται το κρά­τος», στη συγκε­κρι­μέ­νη περί­πτω­ση, είτε οι πολι­τεια­κοί προ­ϋ­πο­λο­γι­σμοί είτε ο ομο­σπον­δια­κός αλλά και «κατα­να­γκα­στι­κή εργα­σία». Χιλιά­δες κρα­τού­με­νοι ένα­ντι αμοι­βής 1,25 δολ. την ώρα, στην καλύ­τε­ρη των περι­πτώ­σε­ων, δηλα­δή μόλις 10 δολ. το 8ωρο. Μισθοί πεί­νας, χωρίς ασφα­λι­στι­κές εισφο­ρές, εργα­σια­κά ή πολι­τι­κά δικαιώ­μα­τα. Φυσι­κά αδια­νό­η­το είναι το δικαί­ω­μα της απερ­γί­ας ή άλλης μορ­φής διεκδίκησης.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο