Και να που ο Παπανώτας έγινε ο πρωταγωνιστής της κατάρριψης του πιο ισχυρού επιχειρήματος ενάντια στο σοσιαλισμό

Γρά­φει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Ένα από τα βασι­κά επι­χει­ρή­μα­τα των εχθρών του σοσια­λι­σμού (επί υπαρ­κτού) , ήταν «ναι,

εντά­ξει αυτό, όμως σε αυτές τις χώρες δεν υπάρ­χει ελευ­θε­ρία του λόγου. Οι πολί­τες δεν μπο­ρούν να πουν αυτό που θέλουν».

Απο­δό­θη­κε αυτό έξο­α­χα στον κινη­μα­το­γρά­φο από τον Ν. Περά­κη στο «Λού­φα και παραλλαγή»:

Για πες μου ρε Καραμαζώφ
Μπο­ρεί να βγει κάποιος στην Ερυ­θρά Πλα­τεία στη Μόσχα και να πει ότι ο σύντρο­φος Μπρέζ­νιεφ είναι μαλάκας;

Και άντε εσύ τώρα να εξη­γή­σεις στον καλό­πι­στο ότι άλλο πράγ­μα η δημο­κρα­τία στο σοσια­λι­σμό και άλλο πράγ­μα στον καπι­τα­λι­σμό όπου μόνο επί­φα­ση δημο­κρα­τί­ας υπάρ­χει. Η ελευ­θε­ρία στον καπι­τα­λι­σμό φτά­νει μέχρι εκεί που δε θίγο­νται τα συμ­φέ­ρο­ντα του αφε­ντι­κού, της κυρί­αρ­χης τάξης.

Αυτή την αστι­κή ελευ­θε­ρία την είχε περι­γρά­ψει ο Βολ­ταί­ρος η ελευ­θε­ρία του ενός τελειώ­νει εκεί που αρχί­ζει η ελευ­θε­ρία του άλλου. Και επει­δή στον καπι­τα­λι­σμό δεν έχου­με όλοι της ίδιας έκτα­σης ελευ­θε­ρία, η ελευ­θε­ρία του εργά­τη στα­μα­τά εκεί που αρχί­ζει η ελευ­θε­ρία (ασυ­δο­σία) του καπιταλιστή.

Κι αυτό που τόσοι και τόσοι υπο­στη­ρι­κτές του σοσια­λι­σμού, δεν μπο­ρού­σαν να καταρ­ρί­ψουν αυτό το προ­βο­κα­τό­ρι­κο, ψευ­δές και παρα­πλα­νη­τι­κό επι­χεί­ρη­μα, ήρθε να το γκρε­μί­σει άθε­λά του ο Παπα­νώ­τας!!! Η ελευ­θε­ρία του στα­μά­τη­σε εκεί  που θίχτη­κε το συμ­φέ­ρον του αφε­ντι­κού του.

Όχι που τόλ­μη­σε να έχει και άποψη…

Αυτή είναι η αστι­κή δημο­κρα­τία. Οσο για τη δημο­κρα­τία και την ελευ­θε­ρία έκφρα­σης στις σοσια­λι­στι­κές χώρες, ας το ξανα­δού­με από την αρχή.