Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Λιγότερο απατεώνας»…

Ο Πάγκα­λος δήλω­σε ότι θα ψηφί­σει Σαμα­ρά «για­τί είναι ο λιγό­τε­ρο απα­τε­ώ­νας απ’ όλους». Μόνο η λογι­κή ενός βέρου πασό­κου μπο­ρεί να «ζυγί­σει» την απα­τε­ω­νιά. Η λογι­κή που εδώ και δεκα­ε­τί­ες μπο­λια­ζό­ταν σε εκα­τομ­μύ­ρια συνει­δή­σεις για να μεταλ­λα­χτεί σε αυτή του «μικρό­τε­ρου κακού». Την ―πολύ­τε­κνη― μάνα του κανα­πέ και της ψευ­δαί­σθη­σης, της λαμο­γιάς και του «σταρ­χι­δι­σμού», του φόβου και της αυτα­πά­της· των παι­διών που μεγά­λω­σαν και παντρεύ­τη­καν την υποταγή.

Αν και έφυ­γε από το ΠΑΣΟΚ, ο Πάγκα­λος παρα­μέ­νει φανα­τι­κός ―φανα­τι­κό­τε­ρος από ποτέ― πασό­κος. Ως… άνδρας επι­φα­νής ενός αόρα­του «κόμ­μα­τος» που στις γραμ­μές του βρί­σκουν στέ­γη μέλη και οπα­δοί πολ­λών κομ­μά­των, επι­με­λώς περι­φέ­ρει τη γρα­φι­κό­τη­τά του αγω­νιώ­ντας να ξεπλη­ρώ­σει μέχρι δεκά­ρας τα «χρέη» του απέ­να­ντι στους εντο­λο­δό­χους του.

Το ίδιο χυδαί­ος όσο και αυτά­ρε­σκος, όσο το μερί­διό του στη δημο­σιό­τη­τα θα φθί­νει, ασθμαί­νο­ντας θα προ­σπα­θεί να κρα­τή­σει ζωντα­νή τη σκιά του στη θολή αντα­νά­κλα­ση ενός συστή­μα­τος που αργο­σβή­νει· αυτού που τον έκα­νε Πάγκαλο.

Οικο­δό­μος

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο