Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Λουκιανός Κηλαηδόνης, βαθιά αντισυμβατικός

Γρά­φει ο Στέ­λιος Μπά­μια­τζης //

Ο Λου­κια­νός Κηλαη­δό­νης για μένα και χωρίς να ξέρω πολ­λά από μου­σι­κή ήταν και παρα­μέ­νει βαθιά αντι­συμ­βα­τι­κός. Τόσο αντι­συμ­βα­τι­κός ώστε με απί­στευ­τη ευφυ­ΐα να σατι­ρί­ζει — σφά­ζει με το βαμ­βά­κι την ελλη­νι­κή μικροαστίλα.

Δεν κραύ­γα­σε ποτέ, το ξανα­γρά­φω, δεν… σήκω­σε ποτέ τη γρο­θιά του δεν «πέτα­ξε πέτρες». Μέσα από απλούς, σχε­δόν απλοϊ­κούς στί­χους έδι­νε ένα βαθύ­τε­ρο στίγ­μα αντι­στρό­φως ανά­λο­γο με το ευχά­ρι­στο της μου­σι­κής του.

Παρά­δειγ­μα Α το κατα­πλη­κτι­κό Δελ­τίο ταυ­τό­τη­τας:

“…όνο­μα πατρός Ιωάν­νης, Αντί­στα­ση κατά της Αρχής… όνο­μα συζύ­γου, κενόν, Ληστεία… υπη­κο­ό­της Ελλη­νι­κή, Σωμα­τε­μπο­ρία, θρή­σκευ­μα Χρι­στια­νός Ορθό­δο­ξος, ΙΣΤ παράρ­τη­μα ασφα­λεί­ας Αθη­νών, Αναρχοκομμουνιστής…”

Παρά­δειγ­μα Β: Πώς γεν­νιέ­ται ο καμι­κά­ζι!

“Οι γέροι μου οι δυο οι φου­κα­ρά­δες μ εκεί­νο το μυα­λό τους το παλιό…την πάτη­σα ξανά και φέτος και μ έδιω­ξαν ορι­στι­κά… τρο­μά­ξαν να με βάλουν σε δου­λειά μα πριν να κλεί­σω δυο βδο­μά­δες μου παν να κόψω τα ωραία μου μαλιά. Τους τρά­βη­ξα λοι­πόν δυο μού­τζες και παραι­τή­θη­κα… πει­στή­καν και μου πήραν μηχα­νή. Και τώρα που μαι πάνω της και τρέ­χω σε 1000 κυβι­κά κανέ­ναν βλά­κα δεν αντέ­χω σας έγρα­ψα κανονικά…”

Παρά­δειγ­μα Γ, τα Νέα Μέτρα:

“Δεν μας τρο­μά­ζουν… θα συνη­θί­σου­με σιγά σιγά… εδώ δεχτή­κα­με ΤΟΣΑ ΚΑΙ ΤΟΣΑ…”

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο