«Πρώτα φτιάχτηκαν τα αμπέλια και μετά οι φράχτες και τα σύνορα για να τα χωρίσουν…»

Σ’ ένα κόσμο που ανα­κυ­κλώ­νει με τον πλέ­ον κατα­στρο­φι­κό τρό­πο τα αδιέ­ξο­δά του, όπου εκα­τομ­μύ­ρια ανθρώ­πων κατα­κρη­μνί­ζο­νται σε αβύσ­σους δυστυ­χί­ας και ολέ­θρου, η μαχη­τι­κή αλλη­λεγ­γύη προς τους πρό­σφυ­γες — θύμα­τα του ιμπε­ρια­λι­σμού και του πολέ­μου και προς τους μετα­νά­στες — προ­λε­τά­ριους των τρι­το­κο­σμι­κών εσχα­τιών της κεφα­λαιο­κρα­τί­ας συνι­στά έμπρα­κτη αντί­στα­ση στον ρατσι­σμό και τον εθνι­κι­σμό-φασι­σμό, στο σύστη­μα του κοι­νω­νι­κού αντα­γω­νι­σμού και της ταξι­κής εκμετάλλευσης,
απο­τε­λεί κρί­σι­μο τρό­πο δια­φύ­λα­ξης της ανθρώ­πι­νης υπό­στα­σής μας, δια­τή­ρη­σης της ελπί­δας ότι η γενι­κευ­μέ­νη απο­κτή­νω­ση δεν είναι ανα­πό­φευ­κτη, ότι ένας κόσμος καθο­λι­κής συντρο­φι­κό­τη­τας είναι εφι­κτός. Για­τί αν χαθεί αυτή η ελπί­δα, δε θ’ απο­μεί­νει τίπο­τε άλλο από την κυνι­κή υπο­τα­γή στους κυρί­αρ­χους κανό­νες ενός πολέ­μου όλων ενα­ντί­ον όλων!

Κεί­με­να σαν το παρα­πά­νω, του ‑και συνερ­γά­τη μας-  Περι­κλή Παυ­λί­δη (από τον «τοί­χο» του στο fb) μας εκφρά­ζουν και τα υιο­θε­τού­με, όπως και το περιε­χό­με­νο της αφί­σας της Γ’ ΕΛΜΕ Θεσ­σα­λο­νί­κης και την γρα­φι­στι­κή εύστο­χη από­δο­σή του . 

Χιλιά­δες πρό­σφυ­γες (και παι­διά ανά­με­σά τους) βρί­σκο­νται στους δρό­μους υπό αντί­ξο­ες συν­θή­κες, στο κρύο, στη βρο­χή, ή σε καταυ­λι­σμούς που απο­τε­λούν ντρο­πή για κάθε άνθρω­πο. Χρειά­ζο­νται πολ­λά για να μπο­ρέ­σουν να καλύ­ψουν τις ανά­γκες τους: τρο­φή, ένδυ­ση, υπό­δη­ση, ιατρο­φαρ­μα­κευ­τι­κή φρο­ντί­δα. Χρειά­ζο­νται τη ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ και την ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μας.

Δεν θα πάψου­με να επα­νερ­χό­μα­στε και να καλού­με τους ανα­γνώ­στες μας, φίλους, όλους, να εκφρά­σου­με έμπρα­κτα τη συμπα­ρά­στα­ση και αλλη­λεγ­γύη μας στους κατα­τρεγ­μέ­νους που φτά­νουν στη χώρα μας.