Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Συνταγματάρχης Ορλάντο Καρντόσο, ήρωας της Δημοκρατίας της Κούβας

Γρά­φει ο Βαγ­γέ­λης Γονα­τάς //

Στην Κού­βα υπάρ­χουν χιλιά­δες σαν τους Πέντε, άνθρω­ποι της διπλα­νής πόρ­τας που έχουν κάνει σπου­δαία πράγ­μα­τα, τα οποία τα διη­γού­νται με μια εντυ­πω­σια­κή φυσι­κό­τη­τα — αν έρθει η κου­βέ­ντα – λέγο­ντας απλά ότι “σαν εμέ­να είμα­στε χιλιάδες”.

Είναι χιλιά­δες που δίνουν αντί­στοι­χες ηρω­ι­κές μάχες, τις περισ­σό­τε­ρες φορές στην ανα­γκαία αφά­νεια. Δεν είναι λίγες οι φορές που πέφτουν σε αυτό τον αγώ­να, και παρα­μέ­νουν στην ανα­γκα­στι­κή αφά­νεια, για­τί υπάρ­χουν άλλοι που συνε­χί­ζουν και δεν πρέ­πει να αποκαλυφθούν.

Η υπό­θε­ση των Πέντε έγι­νε γνω­στή λόγω της διε­θνούς κινη­το­ποί­η­σης εξ’ αιτί­ας της άδι­κης πολύ­χρο­νης φυλά­κι­σής τους στις ΗΠΑ, και βεβαί­ως επά­ξια κέρ­δι­σαν τον τίτλο του “Ήρωα της Δημο­κρα­τί­ας της Κού­βας”, δίνο­ντας την νικη­φό­ρα μάχη τους στην “φωλιά του θηρί­ου” για λογα­ρια­σμό όλης της Κούβας.

Ένας άλλος Ήρω­ας της Δημο­κρα­τί­ας της Κού­βας, που η ιστο­ρία του δεν έγι­νε τόσο γνω­στή στην Ευρώ­πη, είναι ο τότε Υπο­λο­χα­γός των Επα­να­στα­τι­κών Ένο­πλων Δυνά­με­ων της Κού­βας, Orlando Cardoso Villavicencio , ο οποί­ος βρι­σκό­με­νος σε διε­θνι­στι­κή απο­στο­λή στην Αιθιο­πία τραυ­μα­τί­στη­κε όταν η μονά­δα του έπε­σε σε ενέ­δρα (ο μόνος που επέ­ζη­σε), συνε­λή­φθη και παρέ­μει­νε στις φυλα­κές τις Σομα­λί­ας για 10 χρό­νια, 7 μήνες και μια μέρα.

cardoso1

Κατά­φε­ρε να επι­ζή­σει στις Σομα­λι­κές φυλα­κές ξεπερ­νώ­ντας πολ­λά από τα ανθρώ­πι­να όρια. Στο βιβλίο του “Η Πρό­κλη­ση της Μονα­ξιάς” περι­γρά­φε­ται αυτή η οδύσ­σεια ανθρώ­πι­νης αντί­στα­σης και κου­βα­νι­κής αξιο­πρέ­πειας. Προ­σβλή­θη­κε και επέ­ζη­σε 30 φορές από ελο­νο­σία και όπως περι­γρά­φει, τον πρώ­το δύσκο­λο και­ρό άγγι­ξε τα όρια της σχι­ζο­φρέ­νειας. Στην αρχή νόμι­ζε ότι θα μεί­νει στη φυλα­κή λίγες μέρες ή εβδο­μά­δες, όμως οι εβδο­μά­δες έγι­ναν μήνες και τελι­κά οι μήνες χρό­νια, σχε­δόν 11 χρόνια.

Τελι­κά επέ­ζη­σε θέτο­ντας στον εαυ­τό του καθή­κο­ντα αυτο­μόρ­φω­σης και κατά­φε­ρε να μάθει μέσα στη φυλα­κή Αγγλι­κά, Γαλ­λι­κά, Ιτα­λι­κά, Γερ­μα­νι­κά και φυσι­κά Μου­σι­κή. Επέ­στρε­ψε στην Κού­βα στις 23 Αυγού­στου 1988, τρια­ντά­ρης πια.

Ο Ορλά­ντο Καρ­ντό­σο γεν­νή­θη­κε το 1957 στην επαρ­χία Καμα­γου­έι στην κεντρι­κή Κού­βα και ήταν ένα από τα οκτώ παι­διά μιας φτω­χής οικο­γέ­νειας, που στα πρώ­τα χρό­νια της επα­νά­στα­σης είδαν τη ζωή τους να αλλά­ζει προς το καλύ­τε­ρο σε τέτοιο βαθ­μό, που το 1962 ο Ορλά­ντο γρά­φτη­κε στο σχολείο.

Προ­σπα­θεί και τελι­κά κατα­φέρ­νει να γρα­φτεί τον Αύγου­στο του 1970 στους διά­ση­μους EMCC Camilitos (Στρα­τιω­τι­κές Σχο­λές Μέσης και Προ- πανε­πι­στη­μια­κής εκπαί­δευ­σης). Από εκεί, το 1973 εισά­γε­ται στην Σχο­λή Πυρο­βο­λι­κού των FAR .

Το 1975 η σει­ρά του απο­φοι­τώ­ντας από τη Σχο­λή Πυρο­βο­λι­κού ανα­λαμ­βά­νει διε­θνι­στι­κή απο­στο­λή στην Αγκό­λα για να εκπαι­δεύ­σει Αγκο­λά­νους μαχη­τές. Ο Ορλά­ντο είναι μόλις 17 ετών και έχει ήδη προ­α­χθεί σε υπολοχαγό.

cardoso2

Επι­στρέ­φει στην Κού­βα σε ένα χρό­νο περί­που και τοπο­θε­τεί­ται σε μονά­δα Πυρο­βο­λι­κού κοντά στην Αβά­να. Σε ηλι­κία 18 ετών είναι ήδη ένας ολο­κλη­ρω­μέ­νος επα­να­στά­της μαχητής.

Στην Αβά­να τραυ­μα­τί­ζε­ται στο μάτι σε ατύ­χη­μα από έκρη­ξη βλή­μα­τος και οι για­τροί τον βγά­ζουν ελεύ­θε­ρο υπη­ρε­σί­ας. Καθώς η μονά­δα του έχει επι­λε­γεί για διε­θνι­στι­κή απο­στο­λή, απο­κρύ­πτει την αναρ­ρω­τι­κή του άδεια και δηλώ­νει εθελοντής.

Φεύ­γει για νέα διε­θνι­στι­κή απο­στο­λή μόλις έξι μήνες από την επι­στρο­φή του από την Αγκό­λα, χωρίς να έχει συνα­ντη­θεί με την οικο­γέ­νειά του και χωρίς να γνω­ρί­ζει καν τη χώρα προορισμού.

Θα γυρί­σει πάλι στην Κού­βα το 1988, 12 χρό­νια μετά και θα ανα­κη­ρυ­χθεί Ήρω­ας της Δημο­κρα­τί­ας της Κού­βας. Σήμε­ρα έχει το βαθ­μό του Συνταγ­μα­τάρ­χη και έχει εκδώ­σει 4 βιβλία: Wendy y el Duque Pedro (2001), El reino embrujado (2002), Reto a la Soledad (2003) ‚Amor y espada (2006).

Το Δεκέμ­βρη του 2014, ήταν από τους πρώ­τους ανθρώ­πους που συνά­ντη­σαν οι Χεράρ­ντο Ερνά­ντες, Αντό­νιο Γκε­ρέ­ρο και Ραμόν Λαμπα­νί­νο, όταν επέ­στρε­ψαν στην Κού­βα από τις βορειο­α­με­ρι­κά­νι­κες φυλακές.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο