Τζένη Καρέζη

«…Λαέ μη σφί­ξεις άλλο το ζωνάρι,
μην έχεις πια την πεί­να για καμάρι.
Οι αγώ­νες πού ’χεις κάνει δεν φελάνε
το αίμα το χυμέ­νο αν δεν ξοφλάνε»*…

Το καλο­καί­ρι του 1973 ανε­βαί­νει στο θέα­τρο «Αθή­ναιον» η παρά­στα­ση «Το Μεγά­λο μας Τσίρ­κο». Μέσα από σατι­ρι­κά και δρα­μα­τι­κά νού­με­ρα και τρα­γού­δια που ερμή­νευαν σημα­ντι­κοί ηθο­ποιοί (και ο Νίκος Ξυλού­ρης), περ­νού­σε μπρο­στά από τα μάτια των θεα­τών ολό­κλη­ρη η ιστο­ρία της Ελλά­δας ―σημα­δε­μέ­νη από τους αγώ­νες του ελλη­νι­κού λαού― από τα χρό­νια της Τουρ­κο­κρα­τί­ας μέχρι την ―τότε― σύγ­χρο­νη εποχή.

Τα έντο­να μηνύ­μα­τα αντί­στα­σης που έστελ­νε το έργο και η δίψα για λευ­τε­ριά δονού­σαν τις καρ­διές συντε­λε­στών και θεα­τών και κάθε βρά­δυ πάνω και γύρω από τη σκη­νή λάβαι­νε χώρα και μια μαζι­κή πολι­τι­κή συγκέ­ντρω­ση δια­μαρ­τυ­ρί­ας ενά­ντια στην αμε­ρι­κα­νο­κί­νη­τη χού­ντα των συνταγ­μα­ταρ­χών. Μέχρι να επέμ­βει η λογο­κρι­σία, να συλ­λη­φθούν οι πρω­τα­γω­νι­στές Κώστας Καζά­κος και Τζέ­νη Καρέ­ζη και να οδη­γη­θούν στη φυλακή…

* Στί­χοι τρα­γου­διού της παράστασης.

(Η αξέ­χα­στη Τζέ­νη Καρέ­ζη γεν­νή­θη­κε στις 12 Γενά­ρη του 1934 και πέθα­νε στις 27 Ιού­λη 1992).

Επι­μέ­λεια: Οικο­δό­μος