Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Το πάθος για τη διαπλοκή είναι δυνατότερο από κάθε κελί

Γρά­φει ο 2310net //

Συνε­λή­φθη ο Μπό­μπο­λας για κάτι εκα­τομ­μυ­ριά­κια που είχε βγά­λει στο εξω­τε­ρι­κό σύμ­φω­να με τη λίστα Λαγκάρντ, πλή­ρω­σε κι αφέ­θη­κε ελεύ­θε­ρος. Στο δρό­μο προς το τμή­μα το περι­πο­λι­κό πέρα­σε από δύο σταθ­μούς διο­δί­ων. Τα κέρασε.

Οποια­δή­πο­τε ομοιό­τη­τα με Μαφία είναι απλά συμπτωματική.

Ευτυ­χώς που επι­τα­χύν­θη­καν οι δια­δι­κα­σί­ες της δικαιο­σύ­νης για­τί ήταν έτοι­μοι τρεις βου­λευ­τές του Ποτα­μιού, δύο της ΝΔ και ένας του ΠΑΣΟΚ να ξεκι­νή­σουν απερ­γία πεί­νας για τον άδι­κα στο­χο­ποι­η­μέ­νο και κυνη­γη­μέ­νο από τη δικαιο­σύ­νη ήρωα της τάξης τους.

«Το πάθος για τη δια­πλο­κή είναι δυνα­τό­τε­ρο από κάθε κελί»

Άρα­γε ποιο να ήταν το ποσό που είχε παρά­νο­μα βγά­λει από τη χώρα; Άρα­γε είχε πάνω του τα ψιλά με τα οποία πλή­ρω­σε; Άρα­γε πόσες ζωές πρέ­πει να ζήσεις για να βγά­λεις όσα δίνει απλό­χε­ρα για ένα πρό­στι­μο ένας Μπόμπολας;

Άρα­γε θα συνε­χί­σει να εκμε­ταλ­λεύ­ε­ται τα διό­δια; Θα εξα­κο­λου­θεί να είναι το όνο­μά του συνώ­νυ­μο με κάθε δημό­σιο έργο;

Άρα­γε έγι­νε ο καπι­τα­λι­σμός μας πιο υγι­ής σήμε­ρα; Ενι­σχύ­θη­κε η πίστη μας στη δικαιοσύνη;

Μήπως για να βγά­λει τα σπα­σμέ­να θα μας βάλει διό­δια και στην τουα­λέ­τα του σπι­τιού μας;

23102

Ο Μπό­μπο­λας είναι το καλύ­τε­ρο παρά­δειγ­μα του ήθους της ελεύ­θε­ρης οικο­νο­μί­ας: Μπο­ρείς να κλέ­βεις, να παρα­νο­μείς, να νομο­θε­τείς αξιο­ποιώ­ντας τους διο­ρι­σμέ­νους «αιρε­τούς» άρχο­ντες του τόπου. Φτιά­χνεις αμύ­θη­τες περιου­σί­ες. Αν ποτέ μπλε­χτείς στα γρα­νά­ζια του νόμου πλη­ρώ­νεις ένα ελά­χι­στο ποσό, καθα­ρί­ζεις και ξανα­συσ­σω­ρεύ­εις πλού­το. Η ηθι­κή της αγο­ράς δεν είναι τίπο­τα άλλο από έναν κυνι­κό, κτη­νώ­δη μισαν­θρω­πι­σμό. Σε αυτή την ηθι­κή χωρά­νε μόνο Μπόμπολες…

Συγκρί­νε­τε το πρό­στι­μο του Μπό­μπο­λα με το πολυ­δια­φη­μι­σμέ­νο νομο­σχέ­διο για την αντι­με­τώ­πι­ση της ανθρω­πι­στι­κής κρί­σης. Θα δεί­τε πώς και πόσο απο­τι­μά­ται η ζωή εκεί­νων που δεν έχουν να ζήσουν. Την ώρα που θα στοι­βά­ζε­στε στα ΚΕΠ για να κάνε­τε την αίτη­ση για λίγα ψίχου­λα να σκέ­φτε­στε ότι απο­δό­θη­κε δικαιο­σύ­νη. Μπο­ρεί­τε επί­σης να οργί­ζε­στε κάθε φορά που πλη­σιά­ζε­τε σε ένα σταθ­μό διο­διών, αλλά να μην ξεχνά­τε να παίρ­νε­τε από­δει­ξη. Άλλω­στε η λήψη από­δει­ξης, όπως και η έγκαι­ρη πλη­ρω­μή των χρε­ών μας, είναι πατριω­τι­κό καθήκον…

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο