Η ανάρτηση αποτελεί μέρος του αφιερώματός μας στην Αντιφασιστική Νίκη των Λαών
Γράφει ο Οικοδόμος //
«Κάθε άνθρωπος γεννιέται για έναν σκοπό. Δεν είναι σημαντικό αν θα ζήσεις λίγο ή πολύ, φτάνει να μπορέσεις να βάλεις έστω ένα κόμμα στο βιβλίο της ζωής…»
Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια της Νατάσσας Αλεξάντροβνα Κατσουέφσκαγια, μιας ―μικρής σε ηλικία― μεγάλης ηρωίδας της Μάχης του Στάλινγκραντ. Μια από τα 20.000.000 Σοβιετικούς πολίτες που θυσιάστηκαν στη μάχη για τη λευτεριά της πατρίδας τους και την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από το σκοτάδι του φασισμού.
Γεννήθηκε στις 22 Φλεβάρη του 1922 στη Μόσχα. Σπούδασε στο σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης «Φρίντριχ Ένγκελς», όπου ξεχώρισε για την ενεργητική συμμετοχή και δράση της στις οργανώσεις αρχικά των Πιονιέρων και στη συνέχεια της Κομσομόλ. Η Νατάσσα αγαπούσε το θέατρο. Αποφοίτησε με άριστα από το σχολείο της και έδωσε εξετάσεις και πέρασε στο Κρατικό Ινστιτούτο Τέχνης του Θεάτρου. Το 1941 ολοκλήρωσε με επιτυχία το πρώτο έτος, όμως ο πόλεμος διέκοψε τις καλλιτεχνικές της φιλοδοξίες. Η Γραμματέας της οργάνωσης της Κομσομόλ Νατάσσα αιτείται επανειλημμένα να καταταχτεί στο μέτωπο.
Γίνεται νοσοκόμα, συμμετέχει στην κατασκευή των αμυντικών οχυρώσεων της Μόσχας, οργανώνει και προετοιμάζει ομάδες φοιτητών που προορίζονται για τις στρατιωτικές μονάδες, ενώ επισκέπτεται νοσοκομεία και διοργανώνει μικρές θεατρικές παραστάσεις και άλλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις για τους ασθενείς και τραυματισμένους μαχητές.
Στο νοσοκομείο γνωρίζεται με τον αξιωματικό του Κόκκινου Στρατού Πάβελ Κατσουέφσκι και παντρεύονται. Μετά από λίγο καιρό ο σύντροφός της θα πέσει ηρωικά σε μάχη.
Την άνοιξη του 1942 η Νατάσσα αποφοίτησε από τα μαθήματα που παρακολουθούσαν οι θρυλικοί ελεύθεροι σκοπευτές του Κόκκινου Στρατού και στέλνεται με στρατιωτική μονάδα στο νότιο τομέα του Στάλινγκραντ ως ιατρική εκπαιδεύτρια. Μπαίνει στη φωτιά της μάχης και φροντίζει τους τραυματίες ενώ παράλληλα εκπαιδεύει και άλλες νοσοκόμες.
Στις 19 Νοέμβρη του 1942 το τμήμα της καταφέρνει να βγει από τον κλοιό που τους έστησαν μεγάλες δυνάμεις του εχθρού. Η Νατάσσα και μερικοί άντρες μένουν πίσω για να μεριμνήσουν για την ασφαλή μεταφορά των τραυματιών. Η μάχη που ακολουθεί είναι άνιση. Την ώρα που οι μαχητές του Κόκκινου Στρατού πέφτουν ένας μετά τον άλλον από τις σφαίρες του εχθρού, η Νατάσσα κατορθώνει να φυγαδεύσει και να κρύψει στη γύρω περιοχή μια μεγάλη ομάδα τραυματιών.
Οι ώρες περνούν. Πρωινό της 20 Νοέμβρη. Με το όπλο στο χέρι βάζει κατά των φασιστών που πλησιάζουν σιγά σιγά προς το μέρος της. Δίπλα της ο τόπος είναι γεμάτος από τα σκοτωμένα κορμιά των συντρόφων της. Οι σφαίρες της τελειώνουν. Τότε ενεργοποιεί τις χειροβομβίδες που κρατούσε πάντα πάνω της. Αφήνει τον εχθρό να πλησιάσει κι άλλο πριν τραβήξει την περόνη και πάρει αρκετούς Γερμανούς φασίστες μαζί της…
Η Νατάσσα προσφέρει τα ολάνθιστα νιάτα της θυσία στο βωμό της μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών.
Περνάει στο Πάνθεον των ηρώων του λαού της Σοβιετικής Ένωσης, των ηρώων των λαών σε όλον τον κόσμο που αντιτάχτηκαν και πολέμησαν το φασισμό. Το παράδειγμά της εμπνέει τις επόμενες γενιές στην πάλη κατά του φασισμού και στην υπεράσπιση των ιδανικών της λευτεριάς και της ειρήνης, σε έναν δίκαιο κόσμο.
Συλλογή πληροφοριών και φωτογραφικού υλικού από ρώσικες ιστοσελίδες. Η προσπάθεια για απόδοση στην ελληνική γλώσσα (από τα ρωσικά) έγινε και με τη βοήθεια του μεταφραστή της Google.