Άρνηση της Άρνησης

Γρά­φει 0 2310net //

Το ερώ­τη­μα του δημο­ψη­φί­σμα­τος θόλω­σε. Φρό­ντι­σε γι’ αυτό η ίδια η κυβέρ­νη­ση που το οργά­νω­σε. Την ώρα που ο λαός υπο­τί­θε­ται ότι σκέ­πτε­ται πως θα τοπο­θε­τη­θεί πάνω στη συγκε­κρι­μέ­νη πρό­τα­ση των δανει­στών (όπως ο ίδιος ο πρω­θυ­πουρ­γός τόνι­σε), ο ίδιος ο πρω­θυ­πουρ­γός στέλ­νει νέες προ­τά­σεις, ζητά­ει περισ­σό­τε­ρα χρή­μα­τα, δεσμεύ­ε­ται για μέτρα και τονί­ζει ότι βρί­σκε­ται στο τρα­πέ­ζι των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων. Στην ουσία ακυ­ρώ­νει, πριν ακό­μα γίνει, το ίδιο το δημοψήφισμα.

Ωστό­σο, το δημο­ψή­φι­σμα, ανε­ξάρ­τη­τα από το απο­τέ­λε­σμά του θα λει­τουρ­γή­σει ως βαλ­βί­δα απο­συ­μπί­ε­σης της εξο­ντω­μέ­νης κοινωνίας.

Το ΟΧΙ στο δημο­ψή­φι­σμα μοιά­ζει πια ανού­σιο αφού ήδη υπάρ­χει η υπο­γρα­φή της κυβέρ­νη­σης κάτω από κεί­με­να με μέτρα. Αυτό ήδη το έχει απο­δε­χτεί το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος των «ΟΧΙ», το κατά­πιε. Κατα­λή­γει στο ΟΧΙ ως αντι-ΝΑΙ. Ως άρνη­ση αυτού που υπο­στη­ρί­ζουν οι «από ‘κει» και κυρί­ως ως άρνη­ση των ίδιων των «από ΄κει». Όπως και να το κάνου­με όταν ο Άνθι­μος, ο Καμί­νης, ο Σαμα­ράς, ο Βενι­ζέ­λος, ο Σταύ­ρος και η υπό­λοι­πη dream-team είναι λογι­κό να δημιουρ­γού­νται αντα­να­κλα­στι­κά που οδη­γούν σε μια συμ­βο­λι­κή ψήφο άρνησης.

Οι κοι­νω­νί­ες και οι συνει­δή­σεις όμως προ­χω­ρούν και εξε­λίσ­σο­νται δια­λε­κτι­κά και η υπέρ­βα­ση απαι­τεί άρνη­ση της άρνησης.