Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Έργα και ημέρες

Γρά­φει ο Σφυ­ρο­δρέ­πα­νος //

Από τη θητεία του κομ­μου­νι­στή Πατρι­νού δημάρχου

Τις τελευ­ταί­ες μέρες πέρα­σε στα ψιλά μια είδη­ση, που αφο­ρού­σε το δήμο Πατρέ­ων και την ανά­πλα­ση ενός μικρού τμή­μα­τος του παρα­λια­κού μετώ­που. Η σημα­σία της είδη­σης όμως βρί­σκε­ται στη συνο­λι­κή δαπά­νη του έργου, που ανήλ­θε στα χίλια μόλις ευρώ, αντί των πολ­λα­πλά­σιων ποσών που ζητού­σαν οι εργο­λά­βοι, που ενδια­φέ­ρο­νταν για την ανά­λη­ψή του. Δεν είναι μόνο ότι ο Πελε­τί­δης και η κόκ­κι­νη δημο­τι­κή αρχή «χαλά­νε την πιά­τσα» και το «πατρο­πα­ρά­δο­το έθι­μο» της μίζας. Αλλά ότι δίνουν και ένα συντρι­πτι­κό χτύ­πη­μα στα ιδε­ο­λο­γή­μα­τα περί σπά­τα­λου δημο­σί­ου (που θρέ­φει αφει­δώς μια σει­ρά κρα­τι­κο­δί­αι­τες επι­χει­ρή­σεις), σε αντί­θε­ση με την υπο­τι­θέ­με­νη απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα του ιδιω­τι­κού τομέα και τους διά­φο­ρους «ευερ­γέ­τες» του, που «φέρ­νουν την ανά­πτυ­ξη», «ρισκά­ρουν τα κεφά­λαιά τους» και «προ­σφέ­ρουν θέσεις εργα­σί­ας» (λες και τις γέν­νη­σαν οι ίδιοι) με ξένα κόλλυβα.

Ας δού­με κι ένα άλλο περι­στα­τι­κό. Τις προ­άλ­λες, οι φασί­στες της Χρυ­σής Αυγής κατέ­θε­σαν επε­ρώ­τη­ση στη Βου­λή σχε­τι­κά με την άρνη­ση του δημάρ­χου να τους παρα­χω­ρή­σει κάποιο δημο­τι­κό χώρο για μια εκδή­λω­σή τους. Η απά­ντη­ση της δημο­τι­κής αρχής ήταν πως δεν προ­τί­θε­ται να δώσει άδεια σε μια εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση. Η (αντ)απάντηση της κυβερ­νη­τι­κής αρχής δικαί­ω­νε ουσια­στι­κά τους Χρυ­σαυ­γί­τες, προ­σθέ­το­ντας έναν ακό­μα κρί­κο στη μακρά αλυ­σί­δα ύπο­πτων περι­στα­τι­κών νομι­μο­ποί­η­σης των φασι­στών –παι­χνί­δι που παί­ζει σαφώς στα πλαί­σια της προ­σω­πι­κής της στρα­τη­γι­κής και η πρό­ε­δρος της Βου­λής από την πλευ­ρά των «αντι­φρο­νού­ντων».

Τα γεγο­νό­τα μιλά­νε από μόνα τους, τόσο για τη στά­ση και το ποιόν των κομ­μου­νι­στών στην τοπι­κή διοί­κη­ση (που δεν περιο­ρί­ζο­νται στα παρα­πά­νω, αλλά επε­κτεί­νο­νται σε μια σει­ρά τομείς, όπως για παρά­δειγ­μα στις δωρε­άν κατα­σκη­νώ­σεις για τα παι­διά που έχουν ανά­γκη τις καλο­και­ρι­νές δια­κο­πές)· όσο και για τα όρια που μπαί­νουν σε αυτήν την προ­σπά­θεια από τις άλλες αρχές του αστι­κού κρά­τους και τον αντι­κει­με­νι­κό τους χαρακτήρα.

Υγ: Μπο­ρεί­τε να δια­βά­σε­τε επί­σης μια σχε­τι­κή ανάρ­τη­ση στο ιστο­λό­γιο «Κόκ­κι­νος Άνε­μος», από το οποίο αντλή­σα­με και την πρώ­τη είδηση.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο