«Έφυγε» ο Ουμπέρτο Έκο

Σε ηλι­κία 84 χρό­νων έφυ­γε από τη ζωή ο Ιτα­λός συγ­γρα­φέ­ας, φιλό­σο­φος και καθη­γη­τής Ουμπέρ­το Έκο.

Γεν­νή­θη­κε στην Αλεσ­σά­ντρια του Πιε­μό­ντε στις 5 Ιανουα­ρί­ου 1932. Ακο­λού­θη­σε σπου­δές Μεσαιω­νι­κής Φιλο­σο­φί­ας και Λογο­τε­χνί­ας, ενώ στη διάρ­κεια των σπου­δών του εγκα­τέ­λει­ψε την καθο­λι­κή εκκλη­σία και έγι­νε άθεος.

Από το 1956 ως το 1964 ήταν λέκτο­ρας στο Πανε­πι­στή­μιο του Τορί­νο. Το 1965 εξε­λέ­γη καθη­γη­τής Οπτι­κών Επι­κοι­νω­νιών στη Φλω­ρε­ντία και το 1966 μετα­κό­μι­σε στο Μιλά­νο, όπου και έγι­νε καθη­γη­τής της Σημειο­λο­γί­ας στο εκεί Πολυ­τε­χνείο. Ο Έκο ασχο­λή­θη­κε κυρί­ως με τη σημειο­λο­γία και τις επι­πτώ­σεις της στην κοι­νω­νία, ενώ μελέ­τη­σε σε βάθος τα κοι­νά στοι­χεία ανά­με­σα στις γλώσ­σες, στα σύμ­βο­λα και στην κοι­νω­νι­κή ανά­πτυ­ξη, από το Μεσαί­ω­να ως σήμε­ρα. Από το 1962 ως το 1970 ανέ­πτυ­ξε τη δική του θεω­ρία για τη σημειο­λο­γία, ενώ αργό­τε­ρα το ακα­δη­μαϊ­κό του ενδια­φέ­ρον εστί­α­σε στις πολι­τι­στι­κές μελέ­τες, διε­ρευ­νώ­ντας το ρόλο της γλώσ­σας και της λογο­τε­χνί­ας στην κοινωνία.

Ασχο­λή­θη­κε με τη δημο­σιο­γρα­φία, αρχι­κά ως διευ­θυ­ντής του πολι­τι­στι­κού προ­γράμ­μα­τος στην κρα­τι­κή τηλε­ό­ρα­ση RAI και μετά το 1959 ως αρθρο­γρά­φος στην εφη­με­ρί­δα “Il Verri”, όπως και σε άλλες εφη­με­ρί­δες και περιο­δι­κά, όπου δημο­σί­ευε τις από­ψεις του κυρί­ως για τη γλωσ­σο­λο­γία και την κοι­νω­νία, αλλά και ως κρι­τι­κός τέχνης. Έγρα­ψε δεκά­δες δοκίμια.

Πολύ­γλωσ­σος, ο Έκο είχε εξη­γή­σει πως ασχο­λή­θη­κε αργά με τη λογο­τε­χνία διό­τι θεω­ρού­σε τη συγ­γρα­φή μυθι­στο­ρη­μά­των ενα­σχό­λη­ση για παι­διά, κάτι «που δεν έπαιρ­νε στα σοβαρά».

Στο πρώ­το μυθι­στό­ρη­μά του, το «Όνο­μα του Ρόδου», που ήταν και η μεγα­λύ­τε­ρη εκδο­τι­κή επι­τυ­χία του, ο Έκο συν­δύ­α­σε την επι­στή­μη του με τη μεσαιω­νι­κή, αστυ­νο­μι­κή πλο­κή κι έγι­νε παγκο­σμί­ως γνω­στός. Το βιβλίο εκδό­θη­κε το 1980 κι έχει που­λή­σει περισ­σό­τε­ρα από 10 εκα­τομ­μύ­ρια αντί­τυ­πα, σε περί­που 30 γλώσ­σες. Το 1986 έγι­νε ται­νία από τον Ζαν Ζακ Αρνό, με πρω­τα­γω­νι­στή τον Σον Κόνερι.

Έγρα­ψε ακό­μη τα μυθι­στο­ρή­μα­τα «Το Εκκρε­μές του Φου­κώ» (1988), «Το νησί της προη­γού­με­νης μέρας» (1994), «Μπα­ου­ντο­λί­νο» (2001), «Η μυστη­ριώ­δης φλό­γα της βασί­λισ­σας Λοά­να» (2006), «Το κοι­μη­τή­ριο της Πρά­γας» (2010), «Το φύλ­λο μηδέν» (2015). Είχε τιμη­θεί πολ­λές φορές για το έργο του.