Αναμνήσεις και Αντιδράσεις, του Παναγιώτη Αντωνόπουλου

Ήτα­νε Δεκέμ­βρης του 1944 και μάθαι­να το πρώ­το μου πολι­τι­κό τραγούδι :

Βόλ­γα Βόλ­γα τα νερά σου
κάν’ τα λίγο πιο ρηχά
να περά­σουν οι συντρόφοι
στην απέ­να­ντι μεριά !

Ποιος θα μου το έλε­γε, πως μετά από 73 χρό­νια, με πόνο ψυχής , θα αντι­δρού­σα έτσι !!

Βόλ­γα  Βόλ­γα στα  νερά σου
τα θολά και τα βαθιά
χάθη­κε μετά ‘πο χρόνια
Μπολ­σε­βί­κων προσφορά !

Βόλ­γα  Βολ­γα  επαναστάτη
του λαού παρηγοριά
κάποιος Γέλ­τσιν  κάποιος  Πούτιν
σε  μετέ­τρε­ψαν βρωμιά !!

Βόλ­γα πάρε  Βόλ­γα δώσε
η  ιστο­ρία σε κοιτά
και δακρύ­ζει από θλίψη
για­τί  πρό­δω­σες φθηνά

τους  καη­μούς  και τα τερτίπια
μιάς ολό­κλη­ρης  γενιάς
και τα  ξέβρα­σες σκουπίδια !!!
Ήρθε  η  ώρα να ρωτάς ???

Μα θε να’ ρθει  πάλι μέρα;
Ναι !!! σου λέγω  εγώ αδρά
νέος Λένιν  νέος Στάλιν
θα υψώ­σου­νε ξανά

των λαών τα δίκια όλα
του εργά­τη  τη  φωνή !
Το σφυ­ρί και  το  δρεπάνι
θα  ξεκά­νει τη χλιδή !!

Βόλ­γα  Βόλ­γα  πνί­χτα όλα
του κεφα­λαί­ου τα  σκυλιά !
Ξανά-δώσε  στο  λαό σου
του ιδρώ­τα  μερτικά !!