Ήτανε Δεκέμβρης του 1944 και μάθαινα το πρώτο μου πολιτικό τραγούδι :
Βόλγα Βόλγα τα νερά σου
κάν’ τα λίγο πιο ρηχά
να περάσουν οι συντρόφοι
στην απέναντι μεριά !
Ποιος θα μου το έλεγε, πως μετά από 73 χρόνια, με πόνο ψυχής , θα αντιδρούσα έτσι !!
Βόλγα Βόλγα στα νερά σου
τα θολά και τα βαθιά
χάθηκε μετά ‘πο χρόνια
Μπολσεβίκων προσφορά !
Βόλγα Βολγα επαναστάτη
του λαού παρηγοριά
κάποιος Γέλτσιν κάποιος Πούτιν
σε μετέτρεψαν βρωμιά !!
Βόλγα πάρε Βόλγα δώσε
η ιστορία σε κοιτά
και δακρύζει από θλίψη
γιατί πρόδωσες φθηνά
τους καημούς και τα τερτίπια
μιάς ολόκληρης γενιάς
και τα ξέβρασες σκουπίδια !!!
Ήρθε η ώρα να ρωτάς ???
Μα θε να’ ρθει πάλι μέρα;
Ναι !!! σου λέγω εγώ αδρά
νέος Λένιν νέος Στάλιν
θα υψώσουνε ξανά
των λαών τα δίκια όλα
του εργάτη τη φωνή !
Το σφυρί και το δρεπάνι
θα ξεκάνει τη χλιδή !!
Βόλγα Βόλγα πνίχτα όλα
του κεφαλαίου τα σκυλιά !
Ξανά-δώσε στο λαό σου
του ιδρώτα μερτικά !!