Επομένη των εκλογών. Ενας λαός, που δυστυχεί και υποφέρει, οργισμένος, διοχέτευσε την οργή σε αυτόν που θεωρούσε μικρότερο κακό. Ετσι φυσική η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ με την ελπίδα ότι μπορεί μια δική του κυβέρνηση να ακολουθήσει φιλολαϊκή πολιτική. Δεν εκπλήσσει η επιλογή του λαού. Ενας απελπισμένος λαός ελπίζει διαρκώς. Στη δυστυχία φυτρώνει η ελπίδα και αν «δροσιστεί» θεριεύει. Αυτή η ελπίδα έχει ρίζες στο θυμικό και συνήθως στην κατάληξή της δικαιώνει τον ποιητή: «Δυστυχισμένε μου Λαέ/ καλέ κι’ ηγαπημένε,/ πάντοτ’ ευκολοπίστευτε/ και πάντα προδομένε!» (Δ. Σολωμός).
Κανείς δεν εύχεται την αποτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (αν ως επιτυχία εννοηθεί η άσκηση φιλολαϊκής πολιτικής). Αυτού του είδους οι αφορισμοί δεν ταιριάζουν στην περίσταση. Χωρίς να γίνεται κανείς Κασσάνδρα, οφείλει να πάρει υπόψη του ό,τι έχει λεχθεί μέχρι τώρα, επειδή δε θέλει και τη δικαίωση του στίχου του Βασίλη Ρώτα: «Λαέ μου πολυβάσανε, κοπάδι πουλημένο».
Τα δρώμενα και λεγόμενα μέχρι στιγμής μόνο αισιοδοξία δε γεννούν.
(Ο τίτλος είναι από τι μεταφράσεις του Κώστα Βάρναλη- «Σονέτο» από το «Μισάνθρωπο του Μολιέρου»)
Ηρακλής Κακαβάνης
