Απ’ το Γιάννη Ακίνδυνο στο Γιάννη Επικίνδυνο!

Σχο­λιά­ζει Ο ΚΡΕΤΙΝΟΣ //

Ο Βασί­λης Βασι­λι­κός φιλο­τέ­χνη­σε την προ­σω­πο­γρα­φία του Γιάν­νη Ακίν­δυ­νου στις επι­φυλ­λί­δες του –στα «ΝΕΑ»- αμέ­σως μετά τη μετα­πο­λί­τευ­ση. (Τα κεί­με­να υπάρ­χουν στις εκδό­σεις Γ. Λαδιά «Σαρξ και Μαρξ. Οδοι­πο­ρι­κά. Μονό­λο­γοι. Γιάν­νης Ακίν­δυ­νος. Το σοκ της φύσης. Ο Πανα­γού­λης ζει» (1977).

Και ήρθε η κοπή της πίτας της Ο.Μ. του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Ιωνί­ας στις 23.1.2017 για να γίνει γνω­στός και ο Γιάν­νης Επι­κίν­δυ­νος! Δηλα­δή, ο υφυ­πουρ­γός Μετα­να­στευ­τι­κής Πολι­τι­κής Γιάν­νης Μπα­λά­φας ‑ο οποί­ος στην προη­γού­με­νες συγκυ­βερ­νή­σεις  ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν Β’ Αντι­πρό­ε­δρος της Βου­λής και υφυ­πουρ­γός Εσω­τε­ρι­κών και Διοι­κη­τι­κής Ανασυγκρότησης.

Ο Γιάν­νης Μπα­λά­φας, με σπου­δές στη Σχο­λή Πολι­τι­κών Μηχα­νι­κών του Εθνι­κού Μετσό­βιου Πολυ­τε­χνεί­ου , ήταν  στη «Δημο­κρα­τι­κή Νεο­λαία Λαμπρά­κη» το 1966.  Στα χρό­νια της Δικτα­το­ρί­ας (1967–1974) είχε αντι­στα­σια­κή δρά­ση στην οργά­νω­ση «Ρήγας Φεραί­ος». Συνε­λή­φθη, δικά­στη­κε (1971) και εκτο­πί­σθη­κε στη Γρα­νί­τσα Ευρυ­τα­νί­ας και στο Θέρ­μο Αιτω­λο­α­καρ­να­νί­ας. Από το 1974 ήταν στην ΚΝΕ και στο ΚΚΕ. Από το 1991, στο Συνα­σπι­σμό της Αρι­στε­ράς και της Προ­ό­δου και στη συνέ­χεια, στο ΣΥΡΙΖΑ (Συνα­σπι­σμός Ριζο­σπα­στι­κής Αριστεράς).

Μετά το κομ­μά­τι της πίτας  που έκο­ψε στη Νέα Ιωνία ο Γιάν­νης Μπα­λά­φας έκα­νε –όπως γρά­φτη­κε στο www.ionianet.gr — μια σύντο­μη παρου­σί­α­ση των τελευ­ταί­ων εξε­λί­ξε­ων, λέγο­ντας: «Με ρωτά­νε πολ­λές φορές (ρωτά­τε κι εσείς): “Πώς πάμε και πού;”. Κι επει­δή εδώ δεν είναι μόνο μέλη του κόμ­μα­τος, αλλά είναι κι άλλοι από ό,τι κατα­λα­βαί­νω (είναι καλό αυτό και μακά­ρι να ήταν περισ­σό­τε­ροι εκτός του κόμ­μα­τος), αυτά που λέω δεν είναι μόνο για κομ­μα­τι­κή χρή­ση, αλλά για χρή­ση δημό­σια. Τώρα, τι μπο­ρού­με να πού­με “πώς πάμε;” Να πεις πάμε καλά; Να πεις δεν πάμε καλά; Εγώ νομί­ζω ότι πάμε ξέρο­ντας τι θέλου­με! Αυτό το δίχρο­νο, με όλη την αρνη­τι­κή και τη θετι­κή πεί­ρα που έχου­με (δηλα­δή, απο­κτή­σα­με πολ­λή πεί­ρα, σπά­σα­με και τα μού­τρα μας μερι­κές φορές), ξέρου­με πού πάμε. Έχου­με πλέ­ον γνώ­ση. Πάμε συντε­ταγ­μέ­να κάπου. Είναι η κατά­στα­ση υπό έλεγ­χο. Δεν πάμε στην τύχη κι ό,τι βγει. Κι αυτό νομί­ζω ότι έχει μεγά­λη σημα­σία. Θα μου πεί­τε: “Μα, είναι πολύ δύσκο­λα.”. Να σας πω κάτι; Αν δεν ήταν τόσο δύσκο­λα, δεν θα ήμα­σταν κυβέρ­νη­ση. Εμείς είμα­στε κυβέρ­νη­ση, επει­δή τα πράγ­μα­τα ήταν και είναι πολύ δύσκο­λα. Αν δού­λευε το “μηχα­νά­κι” το παλιό, δηλα­δή έπαιρ­ναν τα λεφτά και υπερ­χρέ­ω­ναν τη χώρα, και μπου­κώ­να­νε τον κόσμο πάνω και κάτω από το τρα­πέ­ζι, εμείς θα ‘μασταν κυβέρ­νη­ση; Δεν θα ‘μασταν. Κι επει­δή το “μηχα­νά­κι” αυτό τσά­κι­σε, τινά­χθη­κε στον αέρα, και σαφώς τίνα­ξε και τη χώρα στον αέρα, το χρη­σι­μο­ποι­ή­σα­νε τόσα χρό­νια για εκμαυ­λι­σμό, για βόλε­ψη κ.λπ., και ήρθαν τα πράγ­μα­τα έτσι, που είπε ο κόσμος: “Δεν τους θέλου­με πια, κι επι­λέ­γου­με εσάς!”. Επέ­λε­ξε εμάς, επει­δή τα πράγ­μα­τα ήταν και είναι πάρα πολύ δύσκο­λα! Αυτό τι σημαί­νει; Ότι ξέρου­με πού πάμε! Και νομί­ζω ότι μια αφε­τη­ρία για το πού πάμε, ήταν πρό­περ­σι το καλο­καί­ρι, όταν βρε­θή­κα­με μπρο­στά σε ένα εκβια­στι­κό δίλημ­μα: ή θα βγαί­να­με από το ευρώ και από την Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση ή θα είχα­με μια συμ­φω­νία άσχη­μη, κακή συμ­φω­νία, με προ­βλή­μα­τα. Κάνα­με την επι­λο­γή (εγώ λέω: σωστά κάνα­με την επι­λο­γή, να μη βγού­με από την Ε.Ε. και να δεχτού­με τη συμ­φω­νία αυτή), απο­τέ­λε­σμα ενός σκλη­ρού συμ­βι­βα­σμού, που έγι­νε εκεί­νη τη στιγ­μή, με πολ­λά αρνη­τι­κά. Από εκεί και πέρα, η υλο­ποί­η­ση της συμ­φω­νί­ας αυτής είναι προ­φα­νές ότι έχει δημιουρ­γή­σει προ­βλή­μα­τα στον κόσμο. Είτε στην ασφά­λι­ση, είτε στις συντά­ξεις, είτε στο φορο­λο­γι­κό, είτε σε άλλα πράγ­μα­τα, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι η υλο­ποί­η­ση της συμ­φω­νί­ας εκεί­νης έγι­νε με έναν τέτοιον τρό­πο, και γίνε­ται με έναν τέτοιον τρό­πο, που έχει τη μικρό­τε­ρη δυνα­τή επί­πτω­ση στα ιδιαί­τε­ρα αδύ­να­τα στρώ­μα­τα της κοι­νω­νί­ας. Δεν είπα­με, δηλα­δή, αυτοί που πάντα ήταν εκτός επι­βα­ρύν­σε­ων να μη επι­βα­ρυν­θούν πάλι. Αυτοί και ο μεσαί­ος χώρος επι­βα­ρύν­θη­καν, για να επη­ρε­α­στεί λίγο ή καθό­λου ο αδύ­να­μος κόσμος…»

Σε άλλο σημείο του χαι­ρε­τι­σμού του ο Γιάν­νης Μπα­λά­φας ανέ­φε­ρε: «Έχου­με μεγά­λη αδυ­να­μία σε αυτό που λέμε “επι­κοι­νω­νια­κό”. Σκε­φτεί­τε ότι απέ­να­ντί μας έχου­με το σύνο­λο των μεγά­λων εφη­με­ρί­δων, το σύνο­λο των μεγά­λων κανα­λιών. Όλη η προ­πα­γαν­δι­στι­κή μηχα­νή του “συστή­μα­τος” έχει στρα­φεί ενα­ντί­ον μας. Κι εδώ είναι μια από­δει­ξη και μια απά­ντη­ση σε ορι­σμέ­νους που λένε ότι “έχου­με βάλει την ουρά στα σκέ­λια, ότι τους τα έχου­με δώσει όλα, ότι έχου­με γίνει δεξιοί!”. Αν είχαν γίνει όλα αυτά, στέ­κει μια πολύ λογι­κή ερώ­τη­ση: Για­τί μας πολε­μά­νε; Αν είχα­με ισο­πε­δω­θεί, αν τους τα είχα­με δώσει όλα, για­τί έχουν αυτή τη λυσ­σα­σμέ­νη αντί­δρα­ση ενά­ντια σε μας; Να κάνω μια παρέν­θε­ση και να πω: Έχε­τε δει πώς αντι­με­τω­πί­ζουν το Κ.Κ.Ε.; Α, το Κ.Κ.Ε. είναι σοβα­ρό. Λαϊ­κι­στές και ανεύ­θυ­νοι είναι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. . Καλό το Κ.Κ.Ε., υπεύ­θυ­νο το Κ.Κ.Ε.! Για­τί; Για­τί είναι ακίν­δυ­νο με την πολι­τι­κή που ακο­λου­θεί. Εμείς δεν είμα­στε ακίν­δυ­νοι. Απο­τε­λού­με κίν­δυ­νο για το “σύστη­μα”, σε όλες του τις εκφάν­σεις, και γι’ αυτό μας πολε­μά­νε. Με αυτή την κόντρα, λοι­πόν, έτσι θα προ­χω­ρή­σου­με, και υλο­ποιού­με κάτι πολύ μεγάλο»!

Έτσι έγι­νε γνω­στός και ο Γιάν­νης Επι­κίν­δυ­νος, ο οποί­ος ‑σε αντί­θε­ση με τον Γιάν­νη Ακίν­δυ­νο- είναι τόσο επι­κίν­δυ­νος για το «σύστη­μα», που το ίδιο το …λαϊ­κό κίνη­μα του εμπι­στεύ­τη­κε, μετα­ξύ των άλλων, στους ώμους του –ως άλλου Άτλα­ντα- το τρί­το μνημόνιο.

Κι όχι μόνο δεν έβα­λε την ουρά στα σκέ­λια αλλά γονά­τι­σε και κάθι­σε πάνω στην ουρά του: Ή όπως ο Δημή­τρης Κου­τσού­μπας απο­τί­μη­σε, πετυ­χη­μέ­να, τη διε­τή δια­κυ­βέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ: «Η “για­λαν­τζί” Αρι­στε­ρά για μία ακό­μα φορά στην ιστο­ρία απο­δεί­χτη­κε “ορί­τζι­ναλ” εκπρό­σω­πος της εξου­σί­ας του κεφα­λαί­ου. Οι κυβερ­νή­σεις ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ απο­δεί­χτη­καν πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κές για το μεγά­λο κεφά­λαιο και για τους ξένους συμ­μά­χους του» («ΤΑ ΝΕΑ» 28.1.2017)

.Και για να βελ­τιώ­σει το «επι­κοι­νω­νια­κό» του ΣΥΡΙΖΑ ο Γιάν­νης Μπα­λά­φας –παρά το βαρύ φορ­τίο – βρή­κε το κου­ρά­γιο να τα ψάλ­λει και στο ΚΚΕ. (Εμ, τι; Για τις 10.000 επι­χει­ρή­σεις, θα έλε­γε, που το 2015 στη χώρα μας αύξη­σαν τα συνο­λι­κά μικτά κέρ­δη περί­που κατά 10%, σε σχέ­ση με το 2014, ενώ το περι­θώ­ριο μικτού κέρ­δους βελ­τιώ­θη­κε κατά 2,5 ποσο­στιαί­ες μονά­δες;  Τα καθα­ρά κέρ­δη των εν λόγω επι­χει­ρή­σε­ων ήταν 1,9 δις. ευρώ ενώ το 2014 είχαν ζημιές 213 εκ. ευρώ)

Σε κάποιο άλλο βιβλίο του ο Βασί­λης Βασι­λι­κός μιλά για μια γηραιά παρου­σία, η οποία επι­βε­βαιώ­νει την ύπαρ­ξή της απ’ την ηχώ της φωνής της…