Αφιέρωμα στη ζωγράφο Ευφροσύνη Χαστούπη-Παρούση

Γρά­φει η Μαρ­γα­ρί­τα Φρο­νι­μά­δη — Ματά­τση //

Συμπλη­ρώ­θη­καν έξι ολό­κλη­ρα χρό­νια από την ημέ­ρα που άφη­σε την τελευ­ταία της πνοή η σπου­δαία Κορίν­θια ζωγρά­φος Ευφρο­σύ­νη Χαστού­πη-Παρού­ση. Στις 22 Ιού­νη του 2009 εντε­λώς απροσ­δό­κη­τα και άδο­ξα ήρθε το τέλος της επι­τυ­χη­μέ­νης ζωής και καριέ­ρας της που χτί­στη­κε με πολύ μερά­κι, επι­μο­νή και πεί­σμα! Ακρι­βώς τη στιγ­μή που άλλα  μεγα­λε­πή­βο­λα και φιλό­δο­ξα σχέ­δια ύφαι­νε η ώρι­μη πλέ­ον τεχνι­κή και σκέ­ψη της τόσο για το άμε­σο όσο και για το απώ­τε­ρο μέλλον…

ΨΗΦΙΔΩΤΑ ΣΕ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

Έτσι ήταν η Φρό­σω: Προ­γραμ­μά­τι­ζε πάντα μακρο­πρό­θε­σμα  κι έβα­ζε ψηλά τον πήχη!  Aνέ­βη­κε σκα­λί- σκα­λί με προ­σω­πι­κό  μόχθο, μεθο­δι­κό­τη­τα, καλό συντο­νι­σμό και άψο­γη οργά­νω­ση της κάθε λεπτο­μέ­ρειας της εξε­λι­κτι­κής της πορείας…

ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΕΚΘΕΣΗΣ

Γεν­νη­μέ­νη το 1956 στην Κόριν­θο, αυτο­δί­δα­κτη κατ’ αρχήν, αλλά με πολύ καλούς  δασκά­λους στην πορεία, όπως τους Κορίν­θιους Βασί­λη Κοζα­νί­δη και Θεό­δω­ρο Μάρ­κελ­λο, τον  Αλέ­κο Φασια­νό κι άλλους πολ­λούς, ρού­φη­ξε σαν σφουγ­γά­ρι την κάθε πολύ­τι­μη συμ­βου­λή κι άνοι­ξε  ορί­ζο­ντες δημιουρ­γί­ας και πορεί­ας ανο­δι­κής. Η Φρό­σω δεν αρκέ­στη­κε στην έκφρα­ση του φυσι­κού της ταλέ­ντου. Σπού­δα­σε καλές Τέχνες στην Αθή­να, τη Ρώμη και το Μπά­ρι και διδά­χτη­κε ιστο­ρία της Τέχνης από τον ακα­δη­μαϊ­κό Χρύ­σαν­θο Χρή­στου και θεα­τρο­λο­γία από τον Μάριο Πλω­ρί­τη και τον Σπύ­ρο  Ευαγγελάτο.

Η ΦΛΟΓΑ

Ταλα­ντού­χα, δυνα­μι­κή, διο­ρα­τι­κή και πανέ­ξυ­πνη ήταν τόσο μέσα στη ζωή και στο κου­μά­ντο της που δεν άφη­νε περι­θώ­ρια σε παρεμ­βά­σεις τρί­των. Περι­στρε­φό­ταν σίγου­ρα, στα­θε­ρά και ακλό­νη­τα γύρω από τον άξο­νά της, κατέ­χο­ντας την πλή­ρη, σχε­δόν αυτο­γνω­σία και αυτο­πε­ποί­θη­ση γι αυτό που ήταν, γι αυτό που έκα­νε, προ­δια­γρά­φο­ντας τρο­χιές και κύκλους, χαράσ­σο­ντας σταθ­μούς και στό­χους, προ­ω­θώ­ντας η ίδια με από­λυ­τη επι­τυ­χία τα έργα και τις δημιουρ­γί­ες της στο καλ­λι­τε­χνι­κό στε­ρέ­ω­μα, μην αφή­νο­ντας σε κανέ­ναν επι­τή­δειο ανοι­χτό παρα­θυ­ρά­κι εκμε­τάλ­λευ­σης ούτε μιας σπιθαμής…

ΚΩΠΗΛΑΣΙΑ

Στο από­γειο της ωρι­μό­τη­τάς της, ως καλ­λι­τέ­χνης, πλου­τι­σμέ­νη με γνώ­σεις, πεί­ρα, τεχνι­κές, μια ψηφί­δα πολύ­τι­μη στο μεγά­λο ψηφι­δω­τό πορ­τρέ­το του Πολι­τι­σμού και της Τέχνης, υπο­σχό­ταν πολ­λά, για την πόλη μας, για το νομό για την Ελλά­δα! Το έντο­νο γαλά­ζιο φως της πατρί­δας μας αλλά και η Ελλη­νι­κή παρά­δο­ση την οδή­γη­σαν  σε μιαν «ακρο­βα­σία μετα­ξύ κυκλα­δι­κού πολι­τι­σμού και Βυζα­ντι­νής τεχνι­κής» που είχε σαν απόρ­ροια μια τεχνι­κή αντι­κα­τά­στα­ση της πέτρας  του ψηφι­δω­τού από λάδι, από χρυ­σό κι ασήμι.

ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΑΡΕΤΗΣ

Η ανα­ζή­τη­ση του χαμέ­νου  κρί­κου   του Ελλη­νι­κού Πολι­τι­σμού στα χρό­νια της Τουρ­κο­κρα­τί­ας την οδη­γούν στη μελέ­τη των μεγά­λων ρευ­μά­των  της Ιτα­λι­κής Ανα­γέν­νη­σης. Άνθρω­ποι της   Τέχνης, όπως ο Gatt –Πρύ­τα­νης της Ακα­δη­μί­ας καλών Τεχνών της Ρώμης- της δεί­χνουν το δρό­μο του νέο-μανιε­ρι­σμού. Σύγ­χρο­νοι μεγά­λοι Ιτα­λοί Ζωγρά­φοι όπως ο Bruno d’ Arcevia και ο Renato Nosek τη διδά­σκουν τα μυστι­κά των επάλ­λη­λων χρω­μα­τι­κών στρω­μά­των (vellatura) και την πλα­στι­κό­τη­τα του νέο-μανιερισμού.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΓΥΜΝΟ

Πάντα μαζί με τις «Αλκυο­νί­δες» της Κορίν­θου, μια αλκυό­νη κι αυτή, άνοι­ξε  τα φτε­ρά της και πέρα απ’ τα σύνο­ρα της χώρας μας.

ΨΗΦΙΔΩΤΟ

Μετά από την Κύπρο, η Ιτα­λία με τους ογκό­λι­θους της Αρχι­τε­κτο­νι­κής, της Γλυ­πτι­κής και της Ζωγρα­φι­κής την υπο­δέ­χτη­κε θερμά.

ΓΥΜΝΟ

Η Φλω­ρε­ντία η κατ’ εξο­χήν πόλη των καλών τεχνών φιλο­ξέ­νη­σε δυο φορές τα έργα της σε ατο­μι­κές εκθέ­σεις! Το αυστη­ρό Ιτα­λι­κό κοι­νό τα υπο­δέ­χτη­κε με ενθου­σια­σμό και καμα­ρώ­να­με όλοι γι αυτό. «Η άνε­ση, η απλό­τη­τα και η φινέ­τσα, χαρί­ζουν στις εικό­νες της Χαστού­πη μια παγκό­σμια έκτα­ση και κάνουν τα αντι­κεί­με­να με αλη­θι­νή ψυχή να διη­γού­νται ένα όνει­ρο ή καλύ­τε­ρα τα παντο­τι­νά μας όνει­ρα, τα όνει­ρα της ανθρω­πό­τη­τας» θα γρά­ψει η Teresa Caracelli καθη­γή­τρια  Ακα­δη­μί­ας Ιστο­ρί­ας της Τέχνης των Καλών Τεχνών της Ρώμης.

ΔΙΔΥΜΟΙ ΠΥΡΓΟΙ

Ενώ η Patricia O’ Neil  Arvanitidis, καθη­γή­τρια της Ιστο­ρί­ας της Τέχνης του Πανε­πι­στη­μί­ου της Βοστώ­νης θα συμπε­ρά­νει ότι «η Ευφρο­σύ­νη χει­ρί­ζε­ται επι­δέ­ξια όχι μόνο τις βασι­κές αρχές του σχε­δί­ου αλλά και αυτές της δημιουρ­γι­κής φαντα­σί­ας. Η δου­λειά της  είναι αλη­θι­νά αυθεντική».

ΨΗΦΙΔΩΤΟ

Όπως πάντα φιλό­πο­νη, ακού­ρα­στη, εργα­τι­κή και απο­φα­σι­στι­κή ίδρυ­σε Ιδιω­τι­κή Αίθου­σα Τέχνης και Στού­ντιο που λει­τούρ­γη­σε σαν εργα­στή­ρι όπου δασκά­λε­ψε και καθο­δή­γη­σε πολ­λούς από  τους ταλα­ντού­χους νέους μαθη­τές της επαρ­χί­ας μας στα μονο­πά­τια της Τέχνης και του Πολιτισμού…

“ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ”. 

Διά­νυ­σε άπει­ρα χιλιό­με­τρα μέσα σε ελά­χι­στο χρό­νο. Οι εικα­στι­κές της ανα­ζη­τή­σεις, απο­τυ­πω­μέ­νες στα αξιο­θαύ­μα­στα έργα της που κοσμούν τα σπί­τια μας, το Δημο­τι­κό Θέα­τρο, τους πεζό­δρο­μους και τις πλα­τεί­ες της Κορίν­θου θα παρα­μεί­νουν αναλ­λοί­ω­τες να διαιω­νί­ζουν τη σημα­ντι­κή προ­σφο­ρά της στην Τέχνη αυτού του τόπου.

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΜΕ ΦΩΤΟ

Σίγου­ρα, εκεί ψηλά που ανα­λή­φθη­κε δεν είναι μόνη. Τη συντρο­φεύ­ουν, στο διη­νε­κές,  οι αμέ­τρη­τοι ψηφι­δω­τοί της άγγε­λοι.