Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ

Γρά­φει η Ελέ­νη Κακνα­βά­του //

Ω, της αυγής κρο­κά­τη γάζα
Γαρού­φα­λα του δειλινού,
Λάμπε­τε, σβή­νε­τε μακριά μας,
Χωρίς να μπεί­τε στην καρ­διά μας.
Κ. Βάρναλης

Από το χάρα­μα μέχρι τη νύχτα, μετά το δει­λι­νό, δου­λειά και πάλι δου­λειά για τους “μοι­ραί­ους” του Κ. Βάρ­να­λη. Πήγαι­ναν στο εργο­στά­σιο, στο για­πί, στο ορυ­χείο πριν τη χαραυ­γή και επέ­στρε­φαν μετά το δει­λι­νό, χάνο­ντας τις χαρές της ζωής. Ακό­μη κι αυτές οι απο­λαύ­σεις, οι εικό­νες της φύσης, που ο κάθε άνθρω­πος θα μπο­ρού­σε να γευ­τεί, για­τί απλό­χε­ρα δίνο­νται από το φυσι­κό περι­βάλ­λον, έμε­ναν μακριά τους.
Πόσοι και πόσοι αγώ­νες δεν έγι­ναν για το ωρά­ριο, για το 8ωρο, επί δυο και πλέ­ον αιώνες!
Σήμε­ρα εν μέσω κρί­σης είναι επι­βε­βαιω­μέ­νο και τοις πάσι γνω­στό ότι η κερ­δο­φο­ρία του κεφα­λαί­ου επι­διώ­κει, και σε πολ­λές περι­πτώ­σεις το έχει πετύ­χει, κατάρ­γη­ση του ωρα­ρί­ου και επα­να­φο­ρά στα επί­πε­δα της επο­χής του 1800. Σήμε­ρα, δηλα­δή, σε μια επο­χή που η τεχνο­λο­γία θα έπρε­πε να εξα­σφα­λί­ζει μεί­ω­ση του ωρα­ρί­ου με ψηλό­τε­ρες απο­δο­χές και από­λαυ­ση περισ­σό­τε­ρου ελεύ­θε­ρου χρόνου.

Αφόρ­μη­ση για το σχό­λιο μας ήταν η απά­ντη­ση που έδω­σε η επί­τρο­πος κ. M. Thyssen στην ΕΕ στον ευρω­βου­λευ­τή του ΚΚΕ Ζαρια­νό­που­λο, ο οποί­ος κατέ­θε­σε ερώ­τη­ση για το ωρά­ριο εργα­ζο­μέ­νων στην ΕΕ και την κατα­στρα­τή­γη­σή του, απο­τέ­λε­σμα της οποί­ας είναι η εντα­τι­κο­ποί­η­ση της δου­λειάς και τα εργα­τι­κά ατυ­χή­μα­τα. Η κ. Επί­τρο­πος απά­ντη­σε οτι σύμ­φω­να με οδη­γία της ΕΕ του 2003 επι­τρέ­πε­ται στους εργο­δό­τες να επι­βάλ­λουν ωρά­ριο 13 και 16 ωρών με βάση τον μηνιαίο χρό­νο εργα­σί­ας ή τον ετή­σιο, αρκεί να τηρού­νται οι προ­δια­γρα­φές που ορί­ζει η οδηγία.

Όπως ανα­φέ­ρε­ται σε δημο­σί­ευ­μα του Ριζοσπάστη:

[…] Σ’ αυτές τις στοι­χειο­θε­τη­μέ­νες καταγ­γε­λί­ες, η Επί­τρο­πος απα­ντά με προ­κλη­τι­κό κυνι­σμό τα εξής: «Η Ελλά­δα οφεί­λει επί­σης να συμ­μορ­φω­θεί με την οδη­γία της ΕΕ για το ωρά­ριο εργα­σί­ας, η οποία καθο­ρί­ζει τις ελά­χι­στες προ­δια­γρα­φές για την οργά­νω­ση του ωρα­ρί­ου εργα­σί­ας, για παρά­δειγ­μα, τα δια­λείμ­μα­τα, τις περιό­δους ημε­ρή­σιας και εβδο­μα­διαί­ας ανά­παυ­σης και το μέγι­στο μέσο εβδο­μα­διαίο ωρά­ριο εργα­σί­ας, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των υπε­ρω­ριών. Οι βάρ­διες που διαρ­κούν 12 και 16 ώρες δεν παρα­βιά­ζουν τις δια­τά­ξεις της οδη­γί­ας, εφό­σον τηρού­νται οι προ­ϋ­πο­θέ­σεις που ορί­ζο­νται στην οδηγία».

Πρό­κει­ται για την ευρω­ε­νω­σια­κή οδη­γία 2003/88/ΕΚ, το αντερ­γα­τι­κό αυτό έκτρω­μα που προ­βλέ­πει ημε­ρή­σιο χρό­νο εργα­σί­ας 13 ωρών, διευ­θέ­τη­ση του εβδο­μα­διαί­ου χρό­νου απα­σχό­λη­σης σε 6μηνη (ή και ετή­σια) βάση, ενώ βέβαια περι­λαμ­βά­νει και τη ρήτρα «αυτο­ε­ξαί­ρε­σης — optout», που επι­τρέ­πει στις αστι­κές κυβερ­νή­σεις και το κεφά­λαιο να επι­βάλ­λουν εβδο­μα­διαία απα­σχό­λη­ση μέχρι και 78 ώρες.

Οι εργα­ζό­με­νοι πρέ­πει να απαι­τή­σουν και να προ­στα­τέ­ψουν τα δικαιώ­μα­τα που κατέ­κτη­σε η εργα­τι­κή τάξη με αίμα και θυσί­ες. Να ανα­τρέ­ψουν τις ” βελ­τι­ςτες πρα­κτι­κές ” του κεφα­λαί­ου που επι­βάλ­λει η ΕΕ. Δεν μπο­ρεί να λέμε: Αρκεί που υπάρ­χει μερο­κά­μα­το. Τι να κάνουμε;

Τα μερο­κά­μα­τα, αν δεν είναι ανθρώ­πι­να, αν οι συν­θή­κες της δου­λειάς δεν είναι ανθρώ­πι­νες, θα γίνουν ταφό­πλα­κα για κάθε εργα­ζό­με­νο, όπως συνέ­βη πρό­σφα­τα με τους άτυ­χους εργά­τες στα ΕΛΠΑ Ασπροπύργου.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο