Βασίλης Κανιάρης: Στη θάλασσα;

ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ;

Στη θάλασ­σα;
δεν πάω πια για μπάνιο
δεν θέλω πια να βλέ­πω τους νεκρούς
που φτά­νου­νε στην άκρη της πνιγμένοι.
Το κλά­μα τους, εσύ, δεν το ακούς ;

Η θάλασ­σα;
δεν είναι για παιχνίδια
να χαί­ρο­νται στην άμμο τα παιδιά
η θάλασ­σα; δεν είναι πια η ίδια
κακούρ­γα  είναι, του κόσμου μητριά.

Επή­γα, μία μέρα, τελευταία
|και μ΄ άγγι­ξε στην πλά­τη ένας νεκρός
με ξύπνη­σε, μου είπε  «Καλη­μέ­ρα,
τελεί­ω­σε ο καπιταλισμός»

Στη θάλασ­σα;
μην πάτε, πια δεν είναι
χαρά που ήταν κάπο­τε για μας
στ΄ αντάρ­τι­κα λημέ­ρια ανεβείτε
ζυγώ­νει ο και­ρός της Λευτεριάς.

Σεπτέμ­βριος 2015