Βεβαιότητες και αβεβαιότητες…

Σχο­λιά­ζει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

«Ναι, η αβε­βαιό­τη­τα θα τελειώ­σει», απά­ντη­σε σε ερώ­τη­ση των δημο­σιο­γρά­φων ο πρω­θυ­πουρ­γός Αλέ­ξης Τσί­πρας, εξερ­χό­με­νος ‑6/2‑από τα γρα­φεία του ΣΥΡΙΖΑ στην πλα­τεία Κου­μουν­δού­ρου. Είχε προη­γη­θεί σύσκε­ψη με κορυ­φαία στε­λέ­χη του κυβερ­νώ­ντος κόμ­μα­τος για τις εξε­λί­ξεις στη δια­πραγ­μά­τευ­ση για τη δεύ­τε­ρη αξιο­λό­γη­ση και τα πρό­σθε­τα μέτρα μετά το 2018.

Το ζήτη­μα είναι για ποιον τελι­κά τελειώ­νουν οι αβεβαιότητες. 

Ο λαός μας σίγου­ρα θα συνε­χί­σει να ζει στην αβε­βαιό­τη­τα για το τι αύριο του ξημε­ρώ­νει. Γνω­ρί­ζει πολύ καλά ότι η περί­φη­μη «δεύ­τε­ρη αξιο­λό­γη­ση» δεν θα σημαί­νει π.χ ελά­φρω­μα των φορο­λο­γι­κών βαρών που του έχουν φορ­τώ­σει  στο όνο­μα της «εκπλή­ρω­σης των στό­χων» που έχουν μπει για την β’ αξιο­λό­γη­ση. Επί­σης ότι εάν τελι­κά «βγού­με στις αγο­ρές» τα χρή­μα­τα που πιθα­νά θα εισ­ρεύ­σουν δεν θα πάνε στις τσέ­πες των πολ­λών, των φτω­χών αλλά στις τσέ­πες της οικο­νο­μι­κής ολι­γαρ­χί­ας  του τόπου μας και πάλι.

Από την πλευ­ρά του το  ντό­πιο και ξένο κεφά­λαιο σίγου­ρα έχει τις δικές του βεβαιό­τη­τες. Ένοιω­σε άλλω­στε όλο αυτό το διά­στη­μα ‚της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ότι τα συμ­φέ­ρο­ντά του όχι μόνο δια­φυ­λά­χτη­καν αλλά και ότι «πασχί­ζει» και στο επό­με­νο διά­στη­μα να τα υπε­ρα­σπί­σει και μάλι­στα με τις «μικρό­τε­ρες» αντι­δρά­σεις από τον λαϊ­κό παρά­γο­ντα. Την ίδια φυσι­κά βεβαιό­τη­τα έχει και για τα αστι­κά κόμ­μα­τα της αντι­πο­λί­τευ­σης που κινού­νται στην ίδια ρότα με την κυβέρνηση.

Ο λαός θα πρέ­πει να έχει τη βεβαιό­τη­τα ότι η λήξη  της «β’ αξιο­λό­γη­σης» δεν θα σημαί­νει ότι θα ακο­λου­θη­θεί στο μέλ­λον φιλο­λαϊ­κή πολι­τι­κή. Θα πρέ­πει να έχει τη βεβαιό­τη­τα ότι ακό­μη και με αλλα­γή του «μίγ­μα­τος δια­χεί­ρι­σης» του το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα θα θέλει «όλο το καρ­βέ­λι» από αυτόν.

Θα πρέ­πει ο λαός επο­μέ­νως να απο­κτή­σει τη βεβαιό­τη­τα πως μόνο με την έμπρα­κτη αμφι­σβή­τη­ση της υπάρ­χου­σας τάξης πραγ­μά­των, με την αμφι­σβή­τη­ση δηλα­δή των βεβαιο­τή­των της κυρί­αρ­χης τάξης και πολι­τι­κών της εκπρο­σώ­πων, μπο­ρεί να μετα­τρέ­ψει «τα  σκο­τά­δια σε φως».