Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Βιρτζίνια Γουλφ, σαν σήμερα 28 Μαρτίου 1841 «έφυγε» από τη ζωή

Γεν­νη­μέ­νη στις 25 Ιανουα­ρί­ου 1882 στο Λον­δί­νο και μεγα­λω­μέ­νη στην καρ­διά του δια­νοη­τι­κού και φιλο­λο­γι­κού κατε­στη­μέ­νου της Αγγλί­ας, η Γουλφ από τα πρώ­τα της βήμα­τα προ­σπά­θη­σε ν’ απαλ­λα­γεί από τους περιο­ρι­σμούς και την υπο­κρι­σία της βικτω­ρια­νής αγγλι­κής κοινωνίας.

 Ηταν κόρη του δια­κε­κρι­μέ­νου βικτο­ρια­νού δια­νο­ού­με­νου σερ Σέσλι Στέ­φεν και μυή­θη­κε από πολύ νωρίς στον κόσμο του Πνεύ­μα­τος. Η Γουλφ άρχι­σε τη λογο­τε­χνι­κή της δρα­στη­ριό­τη­τα στα 21 της χρό­νια, δημο­σιεύ­ο­ντας λογο­τε­χνι­κή κρι­τι­κή σε λογο­τε­χνι­κό περιοδικό.

Με τον σύζυ­γό της Λέο­ναρντ Γουλφ θα ιδρύ­σουν το 1917 τον εκδο­τι­κό οίκο “Χόγκαρθ”, συμ­βάλ­λο­ντας στην έκδο­ση όχι μόνο των δικών της έργων, αλλά και έργων μεγά­λων συγ­γρα­φέ­ων της επο­χής, όπως του Τ. Σ. Ελιοτ και Ε. Μ. Φόρστερ.

Η Γουλφ στα έργα της δίνει έμφα­ση στον ψυχι­κό και εσω­τε­ρι­κό κόσμο των ηρώ­ων της. Στο από­γειο της καλ­λι­τε­χνι­κής της πορεί­ας φθά­νει με τα έργα “Η κυρία Ντά­λο­γου­έι” και “Στο φάρο”, που θεω­ρεί­ται το αρι­στούρ­γη­μά της. Η Βιρ­τζί­νια Γουλφ , καθ’ όλη σχε­δόν τη διάρ­κεια της ζωής της, υπέ­φε­ρε από νευ­ρι­κές κρί­σεις (Ισως απο­τέ­λε­σμα του συστη­μα­τι­κού βια­σμού από τον ετε­ρο­θα­λή αδελ­φό της), όταν ακό­μη ήταν 13 χρό­νων). Τελι­κά το 1941, θα δώσει μόνη της, τέλος στη ζωή της.

Το όνο­μά της συν­δέ­ε­ται με το φεμι­νι­στι­κό κίνη­μα, όμως ο φεμι­νι­σμός της είναι περισ­σό­τε­ρο συναι­σθη­μα­τι­κός, παρά ορθολογικός. 

(Το βιο­γρα­φι­κό στη­ρί­χτη­κε κυρίω σε στοι­χεία που αντλή­σα­με από τον Ριζοσπάστη)

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο