Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Γενάρης 1927: Όταν απαγόρευαν στην Ελλάδα την προβολή της ταινίας «Το θωρηκτό Ποτέμκιν»

Επι­μέ­λεια Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Πρό­κει­ται για την ασπρό­μαυ­ρη κινη­μα­το­γρα­φι­κή ται­νία του Σερ­γκέι Αϊζεν­στάιν (1898 — 1948), σοβιε­τι­κής παρα­γω­γής 1925. Θεω­ρεί­ται ότι είναι ίσως η πλη­ρέ­στε­ρη ται­νία του βωβού κινη­μα­το­γρά­φου και ένα από τα αρι­στουρ­γή­μα­τα της έβδο­μης τέχνης, μετα­ξύ των 10 σημα­ντι­κό­τε­ρων ται­νιών, όλων των επο­χών. Δημιουρ­γή­θη­κε με αφορ­μή τα 20 χρό­νια από την αστι­κο­δη­μο­κρα­τι­κή επα­νά­στα­ση του 1905 και στη­ρί­ζε­ται σε πραγ­μα­τι­κό γεγο­νός, την εξέ­γερ­ση στο θωρη­κτό Ποτέμ­κιν, οι ναύ­τες του οποί­ου στα­σί­α­σαν κατά των αξιω­μα­τι­κών τους και το οδή­γη­σαν στην Οδησ­σό. Η ται­νία είναι διάρ­κειας 65 λεπτών και απο­τε­λεί­ται από πέντε επει­σό­δια: «Άνδρες και Σκου­λή­κια» (οι ναύ­τες δια­μαρ­τύ­ρο­νται για το χαλα­σμέ­νο φαγη­τό), «Δρά­μα στο Λιμά­νι» (οι ναύ­τες επα­να­στα­τούν), «Ένας νεκρός καλεί για Δικαιο­σύ­νη» (ο λαός της Οδησ­σού κλαί­ει το νεκρό αρχη­γό), «Τα σκα­λιά της Οδησ­σού» (Οι στρα­τιώ­τες του Τσά­ρου αιμα­το­κυ­λούν την Οδησ­σό), και «Συνά­ντη­ση με τη ναυ­τι­κή μοί­ρα» (οι τσα­ρι­κές δυνά­μεις ενώ­νο­νται με τους στα­σια­στές του Ποτέμ­κιν). Ο Αϊζεν­στάιν χρη­σι­μο­ποί­η­σε ερα­σι­τέ­χνες ηθο­ποιούς για να απο­δώ­σουν καλύ­τε­ρα τους χαρα­κτή­ρες της ταινίας.

Η ται­νία βρα­βεύ­τη­κε το 1926 με το χρυ­σό μετάλ­λιο της Έκθε­σης του Παρι­σιού και την ίδια χρο­νιά θεω­ρή­θη­κε ως η καλύ­τε­ρη ται­νία από την Αμε­ρι­κα­νι­κή Ακα­δη­μία Κινη­μα­το­γρά­φου, η οποία απο­νέ­μει τα «Οσκαρ».

Η ιδε­ο­λο­γι­κή του επί­δρα­ση (πέρα από την άρι­στη και πρω­το­πό­ρα κινη­μα­το­γρα­φι­κή τεχνι­κή του) ήταν τόσο έντο­νη ώστε  ακό­μη και ο δια­βό­η­τος Γιό­ζεφ Γκέ­μπελς σημεί­ω­νε . «Είναι ένα κατα­πλη­κτι­κό φιλμ, χωρίς όμοιό του στην ιστο­ρία του κινη­μα­το­γρά­φου. Ένας άνθρω­πος χωρίς στα­θε­ρό πολι­τι­κό υπό­βα­θρο, εύκο­λα θα μπο­ρού­σε να γίνει Μπολσεβίκος».

Το «Θωρη­κτό Ποτέμ­κιν» έκα­νε πρε­μιέ­ρα στη Μόσχα στις Δεκεμ­βρί­ου 1925. Σε μια σει­ρά όμως χώρες τα αστι­κά καθε­στώ­τα απα­γό­ρευ­σης την προ­βο­λή του όπως π.χ στο Παρί­σι, η γαλ­λι­κή λογο­κρι­σία που απα­γό­ρευ­σε την προ­βο­λή της ται­νί­ας ή όπως στην Αγγλία, ένα χρό­νο μετά την ται­νία του Ρώσου σκη­νο­θέ­τη, οι βρε­τα­νι­κές αρχές απο­φά­σι­σαν να μην εξω­θή­σουν τους εργά­τες σε εξέ­γερ­ση (!) και απα­γό­ρευ­σαν την προ­βο­λή της ταινίας.

Στη χώρα μας εφαρ­μό­στη­κε και εδώ πολι­τι­κή της λογο­κρι­σί­ας με απο­τέ­λε­σμα αυτή να πρω­το­προ­βλη­θεί μόλις στις 21 Ιανουα­ρί­ου του 1952 !

Ας δού­με όμως ένα μικρό χρο­νι­κό της απα­γό­ρευ­σης της ται­νί­ας και των αντι­δρά­σε­ων που προ­κλή­θη­καν αξιο­ποιώ­ντας δημο­σιεύ­μα­τα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ της εποχής.

 

potyomkin-3Στις 7 Γενά­ρη του 1927 ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ με πρω­το­σέ­λι­δο ρεπορ­τάζ μετα­φέ­ρει τη σχε­τι­κή είδη­ση: «ΑΙ «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. ΑΠΗΓΟΡΕΥΘΗ ΧΘΕΣ Η ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΜΑΤΟΣ «ΠΟΤΕΜΚΙΝ».ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΣΑΡΙΚΟΙ ΤΡΕΜΟΥΝ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1905».

Το μακρο­σκε­λές ρεπορ­τάζ (που φέρει και ΦΩΤΟ  της ται­νί­ας) ανα­φέ­ρει ανά­με­σα στ’ άλλα: «Νέο δείγ­μα χθες της ελευ­θε­ρί­ας η οποία, των «πέντε»  πρω­θυ­πουρ­γευό­ντων, βασί­λευ­σε στη κλα­σι­κή γη της…Ελευθερίας.

Ενώ σε όλους τους κινη­μα­το­γρά­φους προ­βάλ­λο­νται άθλιες πορ­νο­γρα­φι­κές ται­νί­ες και κανέ­νας έλεγ­χος δεν έγι­νε για όλα τα αντι­δρα­στι­κά, τα συκο­φα­ντι­κά για τη Σοβιε­τι­κή Ρωσία έργα,οι αρμό­διοι απα­γό­ρευ­σαν χθες το «Ποτέμικν»,το κινη­μα­το­γρα­φι­κό αυτό μεγα­λούρ­γη­μα που δεν είνε παρά πιστή ανα­πα­ρά­στα­ση μιας δρα­μα­τι­κω­τά­της ιστο­ρί­ας από τη επα­νά­στα­ση του 1905. Εάν μια αντι­δρα­στι­κή οργά­νω­ση έφτια­χνε δια­στρε­βλώ­νο­ντας την ιστο­ρία, μια τανία στην οποία παρι­στά­νο­ντο ως αιμο­βό­ροι οι ναύ­τες του ρωσ­σι­κού στό­λου, ασφα­λώς τότε όχι μόνο θα επε­τρέ­πο­νταν αλλά και οι μαθη­τές και οι στρα­τιώ­τες θα οδη­γού­ντο εκεί για να ιδούν την ανύ­παρ­κτο στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα μπολ­σε­βι­κι­κή κόλα­ση. Τώρα που πρό­κει­ται να γίνη  φως σε μια μαύ­ρη σελί­δα της τσα­ρι­κής Ρωσ­σί­ας, αντα­ριά­ζο­νται οι άνθρω­ποι που στην Ελλά­δα δεν κάμνουν τίπο­τε άλλο παρά να συνε­χί­ζουν το έργο των τσα­ρι­κών. Και νομί­ζουν ότι με την απα­γό­ρευ­ση της προ­βο­λής ενός έργου θα σώσουν το καθε­στώς των…Πόσο είνε πρό­στυ­χοι, βάρ­βα­ροι και μωροί;

ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΙΣ

Χθες το μεση­μέ­ρι πρω­τού να αρχί­ση η προ­βο­λή του έργου στο κινη­μα­το­θέ­α­τρο «Ολύ­μπια» η διεύ­θυν­ση του θεά­τρου επή­ρε τη δια­τα­γή ότι δε θα προ­βλη­θή το «Ποτέμ­κιν» προ­τού λογο­κρι­θή. Ανκαι η είδη­ση αυτή εγγρά­φη στις απο­γευ­μα­τι­νές εφη­με­ρί­δες την ώρα που αρχί­ζουν οι παρα­στά­σεις πλή­θος κόσμου είχε συγκε­ντρω­θή έξω από το θέα­τρο. Βλέ­πο­ντας ότι πραγ­μα­τι­κά είχε απο­γο­ρευ­θή η προ­βο­λή όλο εκεί­νο το πλή­θος εξέ­φρα­ζεν με έντο­νες εκφρά­σεις την αγα­νά­κτη­σή των και έφευ­γαν για να τα δια­δε­χθούν και νέα πλή­θη. Εάν δεν απα­γο­ρευό­νταν- όπως ομο­λο­γούν και οι αντι­δρα­στι­κώ­τε­ροι από τους ειδι­κούς- το «Ποτέ­μι­κιν» θα εση­μεί­ω­ναν ρεκόρ συρ­ρο­ής άγνω­στο μέχρι σήμε­ρα στους κινη­μα­το­γρά­φους της Ελλά­δας, των Βαλ­κα­νί­ων και γενι­κά όλης της Ανα­το­λής. Εξαι­ρε­τι­κή ήταν η συρ­ροή εργα­τών, την αγα­νά­κτη­ση των οποί­ων κατα­λα­βαί­νει ο καθέ­νας για τη σκαν­δα­λώ­δη απαγόρευση.»

Στη συνέ­χεια αφού κάνει ανα­λυ­τι­κή ανα­φο­ρά στην υπό­θε­ση του έργου καταλήγει:

«Κατα­πλη­κτι­κή επι­τυ­χία παντού όπου προεβλήθη.

Όσες αστι­κές εφη­με­ρί­δες ούρ­λια­ζαν ενα­ντί­ον της προ­βο­λής του «Ποτέ­μι­κιν» έγρα­ψαν ότι αυτό απα­γο­ρεύ­θη στις πολι­τι­σμέ­νες χώρες. Βρέ­θη­καν στην αρχή στε­νο­κέ­φα­λοι αντι­δρα­στι­κοί οι οποί­οι σκέ­φτη­καν να το απα­γο­ρέ­ψουν. Τώρα όμως αυτό παί­ζε­ται με εξαι­ρε­τι­κή επι­τυ­χία σχε­δόν παντού. Στο Βερο­λί­νο παί­ζε­ται σε 10 κινη­μα­το­γρά­φους ταυ­το­χρό­νως. Στην Ελβε­τία  εση­μεί­ω­σε ρεκόρ εισπρά­ξε­ων. Στην Ολλαν­δία ο υπουρ­γός των Στρα­τιω­τι­κών θέλη­σε να απα­γο­ρεύ­ση την είσο­δο στους αξιω­μα­τι­κούς και τους στρα­τιώ­τες. Στο τέλος όμως ούτε αυτό δεν έκα­με. Στην Αμε­ρι­κή θέλη­σαν να αφαι­ρέ­σουν τη σκη­νή που οι αξιω­μα­τι­κοί επι­βάλ­λουν τους ναύ­τες να φαν το σκου­λη­κια­σμέ­νο φαί. Η διεύ­θυν­ση του θεά­τρου για να μη κου­τσου­ρευ­θή το έργο ανέ­βα­λε τος προ­βο­λή και έκα­νε έφε­ση ενα­ντί­ον της αποφάσεως.

Η γνώμη της κριτικής

Ποια είναι η γνώ­μη της κρι­τι­κής γι’ αυτό; Και οι πιο λυσ­σα­σμέ­νοι εχθροί της Σοβιε­τι­κής Ρωσ­σί­ας μένουν έκθαμ­βοι μπρος στο κινη­μα­το­γρα­φι­κό αυτό μεγα­λούρ­γη­μα. Οι κινη­μα­το­γρα­φι­κές εφη­με­ρί­δες δεν βρί­σκουν λόγια να εκφρά­ο­συν τους θαυ­μα­σμούς τους.  Οι κινη­μα­το­γρα­φι­κοί αστέ­ρες Ντά­γκλας Φερ­μπανκς και Μαί­ρη Πικ­φορντ όταν είχαν πάει στη Ρωσ­σία και είδαν το Ποτέμ­κιν συνε­κι­νή­θη­σαν μέχρι δακρύ­ων και εδή­λω­σαν ότι η κινη­μα­το­γρα­φι­κή τέχνη δεν έχει παρά­γει έργα καλύ­τε­ρα από το Ποτέ­μι­κν. Η ανα­γνώ­ρι­ση της καλ­λι­τε­χνι­κής του αξί­ας είνε τέτοια που έγι­νε πρό­τα­ση να του απο­νε­μη­θή το βρα­βεί­ον Νόμπελ».

potyomkin-4Στις 8 Γενά­ρη 1927 και πάλι πρω­το­σέ­λι­δα, με ΦΩΤΟ από σκη­νή του έργου και με τίτλο «Η ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΝΕΚΡΙΝΕ ΤΗΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΙΝ ΤΗΣ ΠΡΟΣΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΠΟΤΕΜΚΙΝ» ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ανα­φέ­ρει: «Χθες την πρω­ϊ­αν η ορι­σθεί­σα υπό του υπουρ­γεί­ου υπο­ε­πι­τρο­πή λογο­κρι­σί­ας απο­τε­λου­μέ­νη κατά πλειο­ψη­φί­αν υπό αστυ­νο­μι­κούς αξιω­μα­τι­κούς ενέ­κρι­νε χθες την απα­γό­ρευ­ση της προ­βο­λής του Ποτέμικν.Η δικαιο­λο­γία η οποία εδη­μο­σιεύ­θη­κε εις τας απο­γευ­μα­τι­νάς εφη­με­ρί­δας της χθες είνε ότι η προ­βο­λή αυτού θα εγί­νε­το πρό­ξε­νος ταρα­χών και …δια­σα­λεύ­σε­ως της τάξεως.

Η επι­κύ­ρω­σις της προ­χθε­σι­νής απα­γο­ρεύ­σε­ως προ­κά­λε­σε την αγα­νά­κτη­σιν όχι μόνο των εργα­τών αλλά και των μη αντι­δρα­στι­κών δια­νο­ου­μέ­νων. Πλη­ρο­φο­ρού­με­θα ότι γίνε­ται  μετα­ξύ τού­των κίνη­σις όπως προ­βώ­σιν  εις κοι­νόν  διά­βη­μα παρά τοις αρμο­δί­οις ζητού­ντες όπως αρθή  η απα­γό­ρευ­σις καθό­σον αύτη θα εδη­μιούρ­γει κακόν προηγούμενον.

Χθες την εσπέ­ραν υπήρ­χεν η πλη­ρο­φο­ρία ότι η παρά τω υπουρ­γείω των Εσω­τε­ρι­κών εδρεύ­ου­σα μεγά­λη επι­τρο­πή ελέγ­χου θεα­τρι­κών και κινη­μα­το­γρα­φι­κών έργων συνερ­χο­μέ­νη σήμε­ρον θα εξε­τά­ση εκ νέου το ζήτη­μα της ται­νί­ας «Ποτέ­μι­κν» διά την οποί­αν η υπο­ε­πι­τρο­πή εγνω­μο­δό­τη­σεν όπως μη προβληθή.

Εις την Αμερική

Αι δια του χθε­σι­νού ταχυ­δρο­μεί­ου αφι­χθεί­σαι αμε­ρι­κα­νι­καία εφη­με­ρί­δες δημο­σί­ευ­σαν εικό­νας  από το «Ποτέμ­κιν» και αναγ­γέ­λουν την έναρ­ξιν της προ­βο­λής του τονί­ζο­ντας ότι πρό­κει­ται περί κινη­μα­το­γρα­φι­κού θαύματος»

potyomkin-5Στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ της 9ης Γενά­ρη 1927 υπάρ­χει και πάλι πρω­το­σέ­λι­δη ανα­φο­ρά (με ΦΩΤΟ ξανά από το έργο) και τον χαρα­κτη­ρι­στι­κό τίτλο: «ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΝΕΑΝ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΝ ΑΠΗΓΟΡΕΥΘΗ Η ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΜΑΤΟΣ ΠΟΤΕΜΙΚΝ ΠΑΡΑ ΤΑΣ ΓΝΩΜΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝΑΣΤΩΝ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ». Στη συνέ­χεια αναφέρει:

«Ως εγρά­ψα­μεν και εις το χθε­σι­νόν μας φύλ­λον επρό­κει­το χθες την πρω­ί­αν να εξε­τα­σθή ενώ­πιον μεγά­λης επι­τρο­πής το ζήτη­μα της κινη­μα­το­γρα­φι­κής ται­νί­ας «Ποτέ­μι­κν» δια την οποί­αν ως γνω­στόν η υπο­ε­πι­τρο­πή εγνω­μο­δό­τη­σεν όπως μη προ­βλη­θή διό­τι υπήρ­χε… κίν­δυ­νος ταρα­χών και δια­σα­λεύ­σε­ως της τάξε­ως. Λόγω όμως της παρελ­κυ­στι­κής   τακτι­κής  του  υπουρ­γεί­ου Εσω­τε­ρι­κών η επι­τρο­πή αυτή δεν κατωρ­θώ­θη να συγκρο­τη­θή    ούτως ώστε να συνέλ­θη την πρω­ί­αν  ως είχε απο­φα­σι­σθή, αλλά περί την  μεση­βρί­αν  και κατό­πιν ενερ­γειων των ενδια­φε­ρο­μέ­νων. Απο­τε­λέ­σθη δε εκ των κ. Βλα­στά­ρη της διευ­θύν­σε­ως της αστυ­νο­μί­ας πόλε­ων του υπουρ­γεί­ου των Εσω­τε­ρι­κών, Καλυ­βί­τη διευ­θυ­ντού της αστυ­νο­μί­ας πόλε­ων,  Κανιω­τά­κη εισαγ­γε­λέ­ως πρω­το­δι­κών, Μενάρ­δου και Κου­γέα καθη­γη­τών του Πανε­πι­στη­μί­ου, Καλα­πο­θά­κη του γρα­φεί­ου Τύπου του υπουρ­γεί­ου των Εξω­τε­ρι­κών και λογο­γρά­φων κ.κ. Ξενο­πού­λου, Παπα­ντω­νί­ου, Νιρ­βά­να και Γρυπάρη.

Εις την προ­βο­λήν επί­σης αυτήν εκλή­θη­σαν υπό της διευ­θύν­σε­ως του κινη­μα­το­γρά­φου όπως παρα­στούν συντά­κται των Αθη­ναϊ­κώ­νε­φη­με­ρί­δων ως και οι δια­νο­ού­με­νοι. Εκ των απο­τε­λού­ντων όμως την επι­τρο­πήν δεν προ­σήλ­θον οι κ.κ Παπα­ντω­νί­ου, Νιρ­βά­νας και Γρυ­πά­ρης και τού­το διό­τι η αστυ­νο­μία δι’ ευνο­ή­τους λόγους δεν διέ­νει­μεν εις αυτούς τας προ­σκλή­σεις εγκαί­ρως. Δια του τρό­που αυτού εδη­μιουρ­γή­θη μία πλειο­ψη­φία εκ των κυρηγ­μέ­νων ενα­ντί­ον της προ­βο­λής του «Ποτέ­μι­κν».

Η προβολή

Ούτω την 3ην απο­γευ­μα­τι­νήν ενώ­πιον της επι­τρο­πής αυτής και ολί­γων συντα­κτών και δια­νο­ου­μέ­νων εγέ­νε­το η προ­βο­λή της ται­νί­ας. Ήταν άτι αφα­ντά­στως μεγα­λο­πρε­πές εις τας εναλ­λα­σο­μέ­νας τρα­γι­κάς εικό­νας. Οι θεαταί

ευρέ­θη­σαν προ ενός έργου  εις το οποί­ον δεν υπήρ­χε  ένας η δυο ηθο­ποιοί κάνο­ντας μορ­φα­σμούς και ζητού­ντας να προ­σελ­κύ­σουν την προ­σο­χήν των θεα­τών.  Ήτο μια ατε­λεί­ω­τη μεγα­λειώ­δης δρά­ση των πλα­τειών μαζών αι οποί­αι ζητού­σαν την επα­νά­στα­σην. Το επει­σό­διον με τον ιατρό του  πλοί­ου ο όποιος το βρώ­μι­κο κρέ­ας το βρί­σκει καλόν δια τους ναύ­τας,  η στά­σις του κυβερ­νή­του  ηταν τόσον αλη­θι­ναί που και οι θεα­ταί  θα μπο­ρου­σε κανεις να πει ότι ζού­σαν και αυτοί εν τινί τρό­πο την επα­νά­στα­σιν.  Όταν  διε­τά­χθη ο τυφε­κι­σμός μιας ομά­δος ναυ­τών, όταν η φρου­ρά αρνεί­ται να πυρο­βό­λη­ση και οι άλλοι ορμούν  και τους απε­λευ­θε­ρώ­νουν και κηρύσ­σε­ται η εξέ­γερ­σις  και οι πλέ­ον αντι­δρα­στι­κοί των ναυ­τών – όπως οι ίδιοι ωμο­λό­γουν ερρί­γη­σαν. Υπέ­ρο­χοι ήσαν επί­σης  αι σκη­ναί εις τας οποί­ας φαί­νο­νται οι κάτοι­κοι της Οδησ­σού  οι οποί­οι  περ­νούν εμπρός από την σκη­νήν  οπου  κεί­ται ο νεκρός του ηρω­ι­κού  ναύ­τη αδύ­να­τον δε να περι­γρα­φή  η συνα­δέλ­φω­σις των ναυ­τών και του πλη­θυ­σμού της Οδησ­σού. Επί­σης ασύ­γκρι­τος ήτο και η σκη­νη εις την οποί­αν οι ναύ­ται  της  λοι­πής μοί­ρας δια­τάσ­σο­νται να βάλ­λουν του «Ποτέμ­κιν» από τους αξιω­μα­τι­κούς των  να συμ­μορ­φω­θούν προς την δια­τα­γήν. Κατα­βι­βά­ζουν τα στό­μια  των γιγα­ντιαί­ων τηλε­βό­λων και αφή­νουν το « Ποτέμ­κιν»  να περά­σει. Καθώς όλα  τα πλη­ρώ­μα­τα  επά­νω στο κατά­στρω­μα χαι­ρε­τώ­νται αδελ­φω­μέ­να οι θεα­ταί νομί­ζουν ότι και ακό­μα ακού­ουν τας φωνάς των Ρώσων ναυτών.

 Και όμως απηγορευθη 

Ολοι οι παρευ­ρε­θέ­ντες λόγιοι και δημο­σιο­γρά­φοι εξερ­χό­με­νοι του Θεά­τρου εκφρά­ζο­ντες τον θαυ­μα­σμόν των δια το κινη­μα­το­γρα­φι­κόν αρι­στούρ­γη­μα δεν απέ­κρυ­πτον ότι η γνώ­μη των ήτο  υπέρ της ελεύ­θε­ρης προ­βο­λής του. Η επι­τρο­πή όμως επι­κα­λού­σα τας δια­τα­γάς της κυβερ­νή­σε­ως  περί τας εσπε­ρι­νάς ώρας απε­φάν­θη ενα­ντί­ον της  προ­βο­λής  με την δικαιο­λο­γί­αν ότι υπο τας παρού­σας περι­στά­σεις δυνα­τόν  να επέλ­θη δια­τά­ρα­ξις της τάξε­ως εκ της προ­βο­λής του έργου.

Η είδη­σις  της απα­γο­ρεύ­σε­ως επρο­κά­λε­σε τας δια­μαρ­τυ­ρί­ας  των συγκε­ντρω­μέ­νων  έξω­θεν του θεά­τρου « Ολύ­μπιον» οι οποί­οι ανυ­πο­μό­νως ανέ­με­νον την από­φα­σιν της επι­τρο­πής. Όλοι εξε­δή­λουν την αγα­νά­κτη­σιν των δια την απα­γό­ρευ­σιν αυτήν  επι­τι­θέ­με­νοι  ενα­ντί­ον της κυβερ­νή­σε­ως  η οποία αντι­γρά­φει τας τσα­ρι­κάς μεθό­δους. Ας σημειω­θή δε ότι αστυ­νο­μι­κά όργα­να απή­τη­σαν ακό­μη από την διεύ­θυν­σιν του κινη­μα­τό­γρα­φου  να αφαι­ρέ­ση τα τοπο­θε­τη­μέ­να εις την κύριαν είσο­δον του θεά­τρου υπερ­με­γέ­θη ξύλι­να  ομοιώ­μα­τα ναυ­τών  του «Ποτέμ­κιν».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο