Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Γιατί αν σωθεί το παιδί υπάρχει ελπίδα…

Δε συνη­θί­ζου­με να ανα­δη­μο­σιεύ­ου­με κεί­με­να. Ολη μας η ύλη είναι πρω­τό­τυ­πη. Κάποιες φορές όμως οι κανό­νες μπο­ρούν και να παρα­βιά­ζο­ναι. Αλιεύ­σα­με από την προ­σω­πι­κή σελί­δα του Dimitris Aspiotis στο facebook τη φωτο­γρα­φία του Γιάν­νη Μπε­χρά­κη και την παρου­σιά­ζου­με μαζί με το σχό­λιο του Δημή­τρη το οποίο και μας εκφράζει:

Aspiotis1

Η φωτο­γρα­φία του Yannis Behrakis που το πρωί μέσα στον κακό χαμό στην Κώ, την ώρα που ψέκα­ζαν με πυρο­σβε­στή­ρες τους Σύριους πρό­σφυ­γες πολέ­μου και τους χτυ­πού­σαν με τα γκλο­πς, είχε την δύνα­μη να δει και να απο­τυ­πώ­σει στο φακό του αυτή την κατα­πλη­κτι­κή εικόνα.
Οι πρό­σφυ­γες, την ώρα εκεί­νη, έφτια­ξαν ένα κλοιό ασφα­λεί­ας με τα σώμα­τά τους για να προ­στα­τέ­ψουν μία νεα­ρή μητέ­ρα με το παι­δί της.
Άφω­νος μπρο­στά στο μεγα­λείο ψυχής, καρ­διάς και αλλη­λεγ­γύ­ης αυτών των απελ­πι­σμέ­νων ανθρώ­πων που οι πολι­τι­κές της ΕΕ και των ΗΠΑ ξέβρα­σαν κατα χιλιά­δες στα νησιά μας και τους συμπε­ρι­φέ­ρο­νται σαν να ήταν εγκληματίες.

(Για την ανα­με­τά­δο­ση Ηρα­κλής Κακαβάνης)

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο