Της Ελένης Κακναβάτου //
Για τη μάνα Μαρία , την Παλαιστίνια, τη Σερβα, τη Σύρια , την Ελληνίδα μάνα
Ω, εσείς γυναίκες με τις μαντίλες της σιωπής,
τις μαντίλες των δακρύων,
που τους καρπούς της μήτρας σας είδατε να κατασπαράζουν τα λιοντάρια,
οι δήμιοι, οι ασφαλίτες, οι κατακτητές, οι εκμεταλλευτές,
εςείς που δεν εχετε ενα ψιχουλακι πια να δώσετε στα πεινασμένα στόματα των βλαστών σας,
που στερηθήκατε τη δουλεια και την προκοπή,
που φωτιές πολέμου γκρέμισαν τα όνειρα για τα βλαστάρια σας,
Εσείς, οι κυνηγημένες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα,
που πνιγεςτε με τα βρέφη σας στα άξενα πελάγη της Μεσογείου,
Δώστε λίγη απο όςη δύναμη σας απόμεινε στη δίκη μας ψυχη,
ώςπου να καταφέρουμε να στεγνώσουμε πια τα δάκρυα των μανάδων όλου του κόσμου, να χουνε ολα τα παιδια ψωμί και βιβλιο
και προπαντός μια ζέστη αγκαλιά Ανθρωπιάς ολων των δουλευταράδων της Γης μας!
