Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Γιορτάζουμε ΝΑΙ — θυμόμαστε ΟΧΙ

Euxaristion

Σήμε­ρα οι Αμε­ρι­κα­νοί γιορ­τά­ζουν (υπο­κρι­τι­κά κατά την ταπει­νή μου γνώ­μη) την Ημέ­ρα των Ευχα­ρι­στιών (Thanks giving Day), κατά την οποία ευχα­ρι­στούν τον θεό που τους έδω­σε αυτό τον τόπο για να μείνουνε.

Παρα­δο­σια­κά τρώ­νε γαλο­πού­λα (turkey, που γρά­φε­ται ακρι­βώς όπως και η χώρα Τουρ­κία). Ο πρό­ε­δρος εθι­μο­τυ­πι­κά δίνει χάρη σε μία γαλο­πού­λα, αλλά κι εμείς μπο­ρεί να έχου­με καρα­κι­τσα­ριό στις τελε­τές μας.

Το θέμα είναι ότι ο θεός δεν τους έδω­σε τον τόπο για να μεί­νου­νε, αλλά πήγα­νε με πυρο­βό­λα όπλα, σκό­τω­σαν τους αυτό­χθο­νες ινδιά­νους και θρονιαστήκανε.

Την υπο­κρι­τι­κή αυτή στιγ­μή των Ευχα­ρι­στιών έχει απει­κο­νί­σει με οδυ­νη­ρή ακρί­βεια ο σκι­τσο­γρά­φος Ron Cobb.

Κάπου διά­βα­σα, μάλ­λον στο βιβλίο του Νόαμ Τσόμ­σκι «501, η κατά­κτη­ση συνε­χί­ζε­ται», «έφτα­σαν στην περιο­χή, και αφού υλο­τό­μη­σαν δέντρα και ινδιά­νους, έκα­ναν τον τόπο κατάλ­λη­λο για να κατοι­κη­θεί από ανθρώπους».

Το σκί­τσο του Ron Cobb είναι από το βιβλίο του “Αντερ­γκρά­ουντ Σκί­τσα”, εκδό­σεις Από­πει­ρα, 1980.

Σχο­λιά­ζει ο Emmanuel Manolas

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο