«…δεν είπα ποτέ ότι θα σκίσω μνημόνια…»

Κάποιοι το ερμη­νεύ­ουν ως πολι­τι­κή αλη­τεία, άλλοι ως την από­λυ­τη περι­φρό­νη­ση σε φίλους και ψηφο­φό­ρους, ίσως θα χαρα­κτη­ρι­στεί ως ο πιο ωμός, προ­κλη­τι­κός εμπαιγ­μός του ανθρώ­πι­νου πόνου, πρώ­τα και κύρια του πόνου αυτών που τον πίστεψαν.
Δεν είναι τυχαίο ότι δεν απο­τολ­μούν κι οι πιο στε­νοί και πιστοί συνερ­γά­τες του να υπε­ρα­σπι­στούν και να ερμη­νεύ­σουν “δημιουρ­γι­κά” το γεγο­νός (αλή­θεια ο Καρ­τε­ρός που είναι?)
Κι όμως έχει σχέ­διο, αν και τον χαρα­κτη­ρί­ζουν όλα τα παραπάνω.….
Ο Α. Τσί­πρας θα ηγη­θεί τμή­μα­τος της αστι­κής τάξης, φιλο­δο­ξεί να μεί­νει στην ιστο­ρία ως ένας από τους μεγά­λους ηγέ­τες της και το σχέ­διο υπήρ­χε μάλ­λον από αρκε­τά παλιά, το θέτει όμως σ’ εφαρ­μο­γή τώρα, την πιο κατάλ­λη­λη στιγ­μή γι αυτόν και τη καριέ­ρα του.
Με τα “κου­φά” που λέει τελευ­ταία δεν υπο­τι­μά τη νοη­μο­σύ­νη μας και δεν απα­ξιεί τη δική του. Απλά στέλ­νει μηνύ­μα­τα σε κάθε ενδια­φε­ρό­με­νο σε Ελλά­δα κι Ευρώ­πη ότι δεν έχει πλέ­ον κανέ­να απο­λύ­τως πρό­βλη­μα με μνη­μό­νια κι ότι, όταν ανα­φε­ρό­ταν σε ρήξεις, εννο­ού­σε ρήξεις με πλατ­φόρ­μες και λοι­πούς μέχρι χθες συνερ­γά­τες, τους οποί­ους δεν θ’ αργή­σει ν’ απο­κα­λέ­σει περι­φρο­νη­τι­κά “παλαιοη­με­ρο­λο­γή­τες”.

Νίκος Βουρ­τσά­νης