Δεν θέλω τα χέρια μου να χάσω

Επι­μέ­λεια: Ελπί­δα Πουρ­να­ρά //

Φαντά­σου τον εαυ­τό σου να μιλά, να περ­πα­τά, να χορεύ­ει. Να χαι­ρε­τά τον γνω­στό στην άλλη άκρη του δρό­μου, να παί­ζει με το σκύ­λο, ν’ ανοί­γει τις κουρ­τί­νες για να μπει το φως το πρωί. Να κόβει και να χαρί­ζει το πιο όμορ­φο λου­λού­δι, να σκου­πί­ζει το δάκρυ από την άκρη του ματιού, να δεί­χνει το πιο λαμπε­ρό αστέ­ρι. Να, να, να…  Για όλα αυτά και για άλλα τόσα …δε θέλω τα χέρια μου να χάσω.

«Δεν θέλω τα χέρια μου να χάσω»

Δεν θέλω τα χέρια μου να χάσω.
Δεν θα χω χέρια να μου χαϊ­δέ­ψουν το πρόσωπο
Δεν θα χω χέρια να σου χαϊ­δέ­ψουν το πρόσωπο
Δεν θα χω χέρια να αφή­νο­νται στις αισθή­σεις με το νερό
στην επα­φή με την φωτιά
ν’ αγγί­ζου­νε φρούτα
ν’ ανά­βουν το λιβάνι
να ντύ­νο­νται με δαχτυλίδια
να σφίγ­γουν τις χορδές
να ερω­το­τρο­πούν με τα γέρι­κα πλή­κτρα του πιάνου
να βαστά­νε τις λύπες
να τρυ­πούν τους πόνους
να μετράν τον πυρετό
να ξεμπλέ­κουν τα μαλ­λιά σου
να συλ­λέ­γου­νε φιλιά
να γεμί­ζου­νε πληγές
να θερα­πεύ­ουν τις πληγές
να καθα­ρί­ζουν τα έπιπλα
να υφαί­νουν όνειρα
να πιά­νουν τον θερ­μό αέρα το καλοκαίρι
βγαλ­μέ­να έξω απ’ το παρά­θυ­ρο του αυτοκινήτου
τρέ­χο­ντας στην μεγά­λη λεω­φό­ρο της ζωής
να ξεκου­ρά­ζο­νται στο στή­θος σου
να τεντώ­νο­νται οι φλέ­βες τους στον μόχθο
να ανοί­γουν δρό­μο στο σκοτάδι
να γυρί­ζουν τις σελί­δες στο ατέ­λειω­το βιβλίο
να δένουν τα κορ­δό­νια σου όταν εσύ δεν μπο­ρείς να σκύψεις
για­τί κρα­τάς το βάρος της αγά­πης μας
να απο­κα­λύ­πτουν την βαθιά χαρά
μιας έντι­μης ζεστής χειραψίας
να σκου­πί­ζουν την απλη­στία απ’ τα χείλη
να χει­ρο­κρο­τούν την αρχή του έρωτα
να μπή­γουν τα νύχια στην σάρ­κα, στο τέλος του.

Αντί για τα Χέρια ας χάσω τα Μάτια.
Την ομορ­φιά την θυμά­μαι… θα βλέπω!

Το ποί­η­μα ανή­κει στη συλ­λο­γή «Αρχί­ζω με το Σ’ αγα­πώ», του Θάνου Ανε­στό­που­λου. Κυκλο­φό­ρη­σε το 2015 από τις εκδό­σεις Bibliothèque. Πρό­κει­ται για συλ­λε­κτι­κή έκδο­ση 1500 αντι­τύ­πων, η οποία περι­λαμ­βά­νει σχέ­δια και ποι­ή­μα­τα του γνω­στού δημιουργού.