Διάλειμμα για διαφημίσεις

Γρά­φει ο 2310net //

Οι δια­φη­μί­σεις δεν είναι τίπο­τα  άλλο από το πνεύ­μα του καπι­τα­λι­σμού συμπυ­κνω­μέ­νο σε μερι­κά δευ­τε­ρό­λε­πτα.  Θεμα­το­λο­γία, το ύφος, η αισθη­τι­κή τους βρω­μο­κο­πά­νε καπι­τα­λι­σμό. Μετα­φέ­ρουν το μήνυ­μα σε υπο­συ­νεί­δη­τη μορ­φή, έχο­ντας την ευε­λι­ξία να δηλώ­νουν χαρι­τω­μέ­να την αθω­ό­τη­τά τους.

Σε γενι­κές γραμ­μές οι δια­φη­μί­σεις ακο­λου­θούν και ανα­πα­ρά­γουν στε­ρε­ό­τυ­πα. Από την χαρού­με­νη οικο­γέ­νεια του εισα­γό­με­νου American dream που χαμο­γε­λα­στή κάθε­ται και παίρ­νει το πρω­ι­νό της, μέχρι τη «χαζή ξαν­θιά» ή τη «γυναί­κα-ξέκω­λο», πάντα το μάρ­κε­τινγκ είχε είτε το χαρα­κτή­ρα του λαγού είτε αυτόν του «δικαιο­λο­γη­τή» μιας υπάρ­χου­σας κατάστασης.

Η δια­φή­μι­ση που σαρώ­νει τελευ­ταία είναι αυτή με το θείο και το Τζό­κερ. Όσο αργεί να βρε­θεί νικη­τής στο τζό­κερ και γεμί­ζουν τα ταμεία του ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νου ΟΠΑΠ, τόσο θα βλέ­που­με στις οθό­νες μας τη δια­φή­μι­ση με τον νεα­ρό που θέλει να σκο­τώ­σει τον θείο του για να κλη­ρο­νο­μή­σει την περιου­σία του.

«Σκό­τω­σε για τα λεφτά». Για­τί όχι; Το κάνουν άλλω­στε οι κυβερ­νή­σεις, οι μαφιό­ζοι, οι υγιείς επι­χει­ρη­μα­τί­ες. Το κέρ­δος και η επι­δί­ω­ξή του δεν έχουν όρια. Ή μάλ­λον, τα όρια τα βάζει η ηθι­κή. Δηλα­δή δεν έχουν όρια. Μην ξεχά­σου­με μετά να κλά­ψου­με όλοι μαζί για την αξία της ανθρώ­πι­νης ζωής…

Ο Μαρξ το έγρα­φε από το 1844, ότι τελι­κά όλες οι ανθρώ­πι­νες ανά­γκες στον καπι­τα­λι­σμό είναι τόσο αλλο­τριω­μέ­νες που συνο­ψί­ζο­νται στην ανά­γκη του «έχειν», δηλα­δή στο χρή­μα. Μπρο­στά σε αυτό κανέ­νας νόμος της οικο­νο­μί­ας δεν έχει φραγ­μούς. Καθό­λου τυχαίο που εμφα­νί­ζε­ται η προ­ο­πτι­κή της δολο­φο­νί­ας ενός συγ­γε­νή ως το μέσο για την από­κτη­ση της πηγής της ευχα­ρί­στη­σης. Τόσες και τόσες γενο­κτο­νί­ες, μαζι­κές εκκα­θα­ρί­σεις, εκτε­λέ­σεις και δολο­φο­νί­ες έγι­ναν για μια χού­φτα δολλάρια.

Ας ξανα­γυ­ρί­σου­με στη δια­φή­μι­ση. Εκτός από τον νεα­ρό για-το-χρή­μα-σκο­τώ­νω-τον-θείο-μου, η δια­φή­μι­ση βρί­θει σεξι­σμού και στε­ρε­ο­τυ­πι­κών αντι­λή­ψε­ων για τη γυναί­κα, την ξαν­θιά γυναί­κα, την ξαν­θιά γυναί­κα νοσο­κό­μα, την ξαν­θιά γυναί­κα νοσο­κό­μα από κάποια ανα­το­λι­κή χώρα. Ο σεξι­σμός άλλω­στε, πάει χέρι-χέρι με τον καπι­τα­λι­σμό. Η πατριαρ­χία δεν είναι καπι­τα­λι­στι­κή εφεύ­ρε­ση. Έτοι­μη την βρή­κε από τις προ­κα­πι­τα­λι­στι­κές κοι­νω­νι­κές σχέ­σεις, την δια­τή­ρη­σε, την λεί­α­νε και μας την παρα­δί­δει σε μορ­φή εύπε­πτη και υπόρρητη.

Μέσα από τα λίγα δευ­τε­ρό­λε­πτα μιας δια­φή­μι­σης, πολ­λές φορές περ­νά­ει από μπρο­στά μας ολό­κλη­ρη η φιλο­σο­φία του συστή­μα­τος. Στην ακραία του μορ­φή, μας λέει «σκό­τω­σε», το χρή­μα θα σε κάνει χαρού­με­νο. Το ερώ­τη­μα είναι για πόσο ακό­μα θα καλύ­πτε­ται από την κακή αισθη­τι­κή η σαπί­λα του καπιταλισμού..