Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Διδώ Σωτηρίου

Η Διδώ Σωτη­ρί­ου γεν­νή­θη­κε το Φλε­βά­ρη του 1909 στο Αϊδί­νι της Μικράς Ασί­ας. Ο πατέ­ρας της (Ευάγ­γε­λος Παπ­πάς), γεν­νη­μέ­νος κι εκεί­νος στη Μ. Ασία, κατα­γό­ταν από τα Καλά Νερά του Βόλου και η μητέ­ρα της (Μαριάν­θη Παπα­δο­πού­λου) από τη Ρόδο.

Λίγο πριν από την από­βα­ση του ελλη­νι­κού στρα­τού (1919) στη Μ. Ασία, η οικο­γέ­νειά της εγκα­τα­στά­θη­κε στη Σμύρ­νη κι από κει, με την κατα­στρο­φή του 1922, ήλθε στην Ελλάδα.

Κατά τις εγκύ­κλιες σπου­δές της η Σωτη­ρί­ου ευτύ­χη­σε να έχει ως καθη­γη­τές τον πεζο­γρά­φο Κώστα Παρο­ρί­τη (Σου­ρέα) και την ποι­ή­τρια Σοφία Μαυ­ροει­δή-Παπα­δά­κη. Τελεί­ω­σε το Γαλ­λι­κό Ινστι­τού­το και πήρε δίπλω­μα καθη­γή­τριας Γαλ­λι­κών, που δε χρη­σι­μο­ποί­η­σε ποτέ. Το 1937, για λίγους μήνες, παρα­κο­λού­θη­σε μαθή­μα­τα γαλ­λι­κής λογο­τε­χνί­ας στη Σορβόννη.

Επαγ­γελ­μα­τι­κά, δού­λε­ψε στη δημο­σιο­γρα­φία από το 1936 (συντά­κτρια στην εφη­με­ρί­δα «Νέος Κόσμος» και αρχι­συ­ντά­κτρια στο περιο­δι­κό Γυναί­κα). Στην Κατο­χή μαζί με τη Μέλ­πω Αξιώ­τη, έβγα­λαν την πρώ­τη προ­ο­δευ­τι­κή γυναι­κεία εφη­με­ρί­δα. Παράλ­λη­λα, δού­λε­ψε και στον παρά­νο­μο τύπο και προς τα τέλη της Κατο­χής, το 1944, έγι­νε αρχι­συ­ντά­κτρια του «Ριζο­σπά­στη».

Αγω­νί­στη­κε ενα­ντί­ον του φασι­σμού, στο πλευ­ρό της Ηλέ­κτρας Απο­στό­λου, και για την κοι­νω­νι­κή απε­λευ­θέ­ρω­ση της γυναί­κας, στο πλευ­ρό της Χρύ­σας Χατζη­βα­σι­λεί­ου. Το 1935, που πήγε στη Γενεύη, για να μιλή­σει στην Κοι­νω­νία των Εθνών, ως αντι­πρό­σω­πος της Ελλά­δας, γνω­ρί­στη­κε από κοντά με τη συντρό­φισ­σα του Λένιν, Αλε­ξάν­δρα Κολο­ντάι. Πήρε μέρος στο ιδρυ­τι­κό συνέ­δριο της Παγκό­σμιας Δημο­κρα­τι­κής Ομο­σπον­δί­ας Γυναι­κών, που έγι­νε τον Δεκέμ­βρη του 194S στο Παρίσι.

Στα γράμ­μα­τα εμφα­νί­στη­κε το 1959, με το μυθι­στό­ρη­μα Οι νεκροί περι­μέ­νουν. Σκόρ­πια διη­γή­μα­τα της υπάρ­χουν δημο­σιευ­μέ­να σε εφη­με­ρί­δες, περιο­δι­κά και ανθολογίες.

Τα βιβλία της Διδώς Σωτη­ρί­ου έχουν μετα­φρα­στεί σε πολ­λές ξένες γλώσ­σες: Οι νεκροί περι­μέ­νουν στα ρου­μα­νι­κά και τα ρωσι­κά, η Ηλέ­χτρα στα ρωσι­κά, Τα Ματω­μέ­να χώμα­τα στα ρωσι­κά, τα ρου­μα­νι­κά, τα ουγ­γρι­κά, τα βουλ­γα­ρι­κά, τα γαλ­λι­κά, τα τουρ­κι­κά και τα γερμανικά.

Για το μυθι­στό­ρη­μα της Εντο­λή έχει εκπο­νη­θεί μια διδα­κτο­ρι­κή δια­τρι­βή στο Πανε­πι­στή­μιο της Κοπεγ­χά­γης (Δανία) από την κ. Γιό­λα Γκου­λά (με καθη­γή­τρια την κ. Σου­ζά­να Έγκμπεργκ).

Dido2

Έργα της:

Οι νεκροί περι­μέ­νουν, 1959.
Ηλέ­κτρα, μυθι­στο­ρη­μα­τι­κή βιο­γρα­φία της Ηλέ­κτρας Απο­στό­λου, 1961.
Ματω­μέ­να χώμα­τα, (μυθι­στό­ρη­μα), «Κέδρος», 1962.
Η Μικρα­σια­τι­κή Κατα­στρο­φή και η στρα­τη­γι­κή του ιμπε­ρια­λι­σμού στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο, (δοκί­μιο), «Κέδρος», 1975.
Εντο­λή, (μυθι­στό­ρη­μα), «Κέδρος», 1976.
Μέσα στις φλό­γες, (παι­δι­κό μυθι­στό­ρη­μα), «Κέδρος», 1978.
Επι­σκέ­πτες, (μυθι­στό­ρη­μα για μεγά­λα παι­διά), «Κέδρος», 1979.
Κατε­δα­φι­ζό­με­θα, (μυθι­στό­ρη­μα), «Κέδρος», 1982.
(Πηγή: Η μετα­πο­λε­μι­κή πεζο­γρα­φία ‑η παρου­σί­α­ση της συγ­γρα­φέα είναι του ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΑΣΣΟΥ- εκδό­σεις ΣΟΚΟΛΗ)

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο