Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Διεθνείς ειδήσεις

Γρά­φει ο 2310net //

Ας κάνου­με λίγο διε­θνές ρεπορτάζ.

Στη Γενεύη θα δημιουρ­γη­θεί η πρώ­τη καφε­τέ­ρια στην οποία θα παρέ­χε­ται στους άνδρες-πελά­τες στο­μα­τι­κό σεξ. Μάλι­στα, σύμ­φω­να με δηλώ­σεις του φερό­με­νου ως εμπνευ­στή της ιδέ­ας, αυτό ανα­μέ­νε­ται να έχει ευερ­γε­τι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα στην παρα­γω­γι­κό­τη­τα των εργαζόμενων.

Είναι εξαι­ρε­τι­κά ενδια­φέ­ρον εκτός από τα προ­φα­νή σεξι­στι­κά στε­ρε­ό­τυ­πα που βρί­σκο­νται πίσω από αυτή την επι­χει­ρη­μα­τι­κή ιδέα, να δού­με πως δομεί­ται η επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία για την ανά­γκη να δημιουρ­γη­θεί ένας τέτοιος χώρος. Ανα­μέ­νε­ται να αυξή­σει την παρα­γω­γι­κό­τη­τα! Αυτή η είδη­ση είναι απο­κα­λυ­πτι­κή για το ήθος του καπι­τα­λι­σμού: όλα επι­τρέ­πο­νται. Η εμπο­ρία ανθρώ­πων, η παρο­χή σεξουα­λι­κών υπη­ρε­σιών επ’αμοιβή και με γνω­στούς-άγνω­στους όρους επι­τρέ­πε­ται ή επι­βάλ­λε­ται αν αυτό πρό­κει­ται να συμ­βάλ­λει στην καλύ­τε­ρη από­δο­ση των εργαζόμενων.

Όσο κι αν κάνει εντύ­πω­ση, αυτό είναι ακρι­βώς το πνεύ­μα του καπι­τα­λι­σμού. Από τη μία η συστη­μι­κή δήθεν υπε­ρά­σπι­ση της ελευ­θε­ρί­ας δια­χεί­ρι­σης του σώμα­τος και από την άλλη η υπο­τα­γή του στα κελεύ­σμα­τα της ελεύ­θε­ρης αγοράς.

Μια άλλη διε­θνής είδη­ση μας λέει ότι απο­κα­λύ­φθη­κε ότι στην Ολλαν­δία το 2000 η κάν­να­βη βοή­θη­σε στον κατευ­να­σμό των Άγγλων οπα­δών οι οποί­οι δεν δημιούρ­γη­σαν πολ­λά επει­σό­δια και υπο­δέ­χθη­καν με χει­ρο­κρο­τή­μα­τα την ήττα της ομά­δας τους.

Το ότι η χρή­ση ναρ­κω­τι­κών, ακό­μα και αυτών που χαρα­κτη­ρί­ζο­νται ήπια ή μαλα­κά, ήταν ένας στό­χος του συστή­μα­τος ώστε να κατα­στεί­λει τις αντι­δρά­σεις του λαού, της νεο­λαί­ας, των κατα­πιε­σμέ­νων, μέχρι τώρα ήταν μια εκτί­μη­ση. Τώρα βλέ­που­με και τις απο­δεί­ξεις με τις επί­ση­μες παρα­δο­χές οι οποί­ες μάλι­στα αξιο­ποιού­νται στον αγώ­να για τη νομι­μο­ποί­η­ση της κάν­να­βης. Ε ναι, εδώ που τα λέμε καλό είναι να νομι­μο­ποι­η­θεί η κάν­να­βη ώστε μετά από καμιά 15αριά χρό­νια να βγει κάποιος και να μας πει πόσο ήρε­μα και με πόσα χει­ρο­κρο­τή­μα­τα υπο­δέ­χθη­καν οι απο­λυ­μέ­νοι, οι άνερ­γοι και οι άστε­γοι την υπο­γρα­φή του 14ου Μνημονίου.

Τέλος, για το δημο­ψή­φι­σμα περί παρα­μο­νής ή εξό­δου της Μ. Βρε­τα­νί­ας από την ΕΕ, πρέ­πει να μας προ­βλη­μα­τί­σει το γεγο­νός ότι οι σημα­ντι­κό­τε­ρες αντι-ΕΕ αντι­δρά­σεις, αυτό που εδώ και χρό­νια έχει απο­δο­θεί ως ευρω­σκε­πτι­κι­σμός, εκφρά­ζε­ται και ανή­κει στην συντη­ρη­τι­κή δεξιά. Οι «προ­ο­δευ­τι­κές» δυνά­μεις, η σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία και η αυτο­α­πο­κα­λού­με­νη αρι­στε­ρά έχουν ταυ­τι­στεί τόσο με την Ε.Ε. ώστε να παρα­μέ­νουν θλι­βε­ροί υπο­στη­ρι­κτές ακό­μα και της σήψης της.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο