ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΣΤΗ WIKIPEDIA

Η οπτι­κή γωνία των εθελοντών

Με αφορ­μή τον εορ­τα­σμό 90 χρό­νων από την ίδρυ­ση του Αρι­στο­τε­λεί­ου Πανε­πι­στη­μί­ου Θεσ­σα­λο­νί­κης και στο πλαί­σιο της φοι­τη­τι­κής εβδο­μά­δας μας δόθη­κε η ευκαι­ρία να λάβου­με μέρος στο εργα­στή­ρι λημ­μα­το­γρά­φη­σης συγ­γρα­φέ­ων της πόλης. Η ιδέα ψηφιο­ποί­η­σης προ­τά­θη­κε αρχι­κά στα 50α Δημή­τρια και συντο­νί­στη­κε από τις συνερ­γά­τι­δες εται­ρεί­ες ΕΕΛ/ΛΑΚ και Post Scriptum. Πιο ανα­λυ­τι­κά, με οδη­γό μας την ανα­πλη­ρώ­τρια καθη­γή­τρια κ.Σταυρακοπούλου και ως επι­κε­φα­λής στην ομά­δα μας τον Μάριο Μώρο δημιουρ­γή­σα­με ένα λήμ­μα στην ελλη­νι­κή WIKIPEDIA για την Μαρία Κέντρου Αγα­θο­πού­λου, ποι­ή­τρια και δοκι­μιο­γρά­φο της δεύ­τε­ρης μετα­πο­λε­μι­κής γενιάς. Η δρά­ση διήρ­κη­σε οκτώ περί­που ώρες, έλα­βε χώρα στο επι­στη­μο­νι­κό ανα­γνω­στή­ριο, το οποίο κατ’ε­ξαί­ρε­ση άνοι­ξε για προ­πτυ­χια­κούς φοι­τη­τές, και εκπο­νή­θη­κε από εθε­λο­ντές φοι­τη­τές, κατά κύριο λόγο του Τμή­μα­τος Φιλο­λο­γί­ας, στις 11 Δεκεμ­βρί­ου 2015.

Στον αγώ­να ρίχτη­καν πολ­λοί φοι­τη­τές, οι οποί­οι βοή­θη­σαν στη δημιουρ­γία λημ­μά­των των παρα­κά­τω ονο­μά­των: Ρού­λα Αλα­βέ­ρα, Βασί­λη Αμα­να­τί­δη, Νίκο-Αλέ­ξη Ασλά­νο­γλου, Νίκο Βασι­λειά­δη, Ανα­στά­ση Βιστω­νί­τη, Στέλ­λα Βογια­τζό­γλου, Αλκι­βιά­δη Γιαν­νό­που­λο, Αλε­ξάν­δρα Δελη­γιώρ­γη, Ανέ­στη Ευαγ­γέ­λου, Σταύ­ρο Ζαφει­ρί­ου, Τόλη Καζαν­τζή, Μαρία Κέντρου-Αγα­θο­πού­λου, Γιώρ­γο Κιτσό­που­λο, Πρό­δρο­μο Μάρ­κο­γλου, Μάρ­κο Μέσκο, Κωστή Μοσκώφ, Μανό­λη Ξεξά­κη, Σάκη Σερέ­φα, Γιώρ­γο Σκα­μπαρ­δώ­νη, Αντώ­νη Σου­ρού­νη, Π. Σωτη­ρί­ου, Θανά­ση Φωτιά­δη. Επί­σης, εμπλου­τί­στη­καν τα λήμ­μα­τα των:Μανόλη Ανα­γνω­στά­κη,  Γιώρ­γου Ιωάν­νου, Ζωής Καρέλ­λη, Κλεί­του Κύρου, Νίκου Μπα­κό­λα, Νίκου Γαβρι­ήλ Πεν­τζί­κη, Περι­κλή Σφυ­ρί­δη, Ντί­νου Χρι­στια­νό­που­λου. Τέλος, απο­δελ­τιώ­θη­κε πολύ και πλού­σιο υλι­κό με ανα­φο­ρές στη Θεσ­σα­λο­νί­κη και σε περιο­χές, δρό­μους, μνη­μεία, καφε­νεία, μαγα­ζιά, κοκ. της πόλης από το έργο των 8 παρα­πά­νω συγ­γρα­φέ­ων, αλλά και από το έργο του Τόλη Καζαν­τζή και της Μαρί­ας Κέντρου-Αγα­θο­πού­λου που ενσω­μα­τώ­θη­καν στο λήμ­μα “Η Θεσ­σα­λο­νί­κη στη λογοτεχνία”.

Η εμπει­ρία αυτή υπήρ­ξε πρω­τό­γνω­ρη για εμάς, αφού μας παρεί­χε τη δυνα­τό­τη­τα να συνερ­γα­στού­με με συνα­δέλ­φους ‑μετα­πτυ­χια­κούς ή ειδι­κευό­με­νους στη λογο­τε­χνία- για την εκπλή­ρω­ση ενός κοι­νού σκο­πού. Ειδι­κό­τε­ρα, γνω­ρί­σα­με καλά μια λιγό­τε­ρο γνω­στή ποι­ή­τρια και εκτι­μή­σα­με το έργο της μαθαί­νο­ντας συγ­χρό­νως τον τρό­πο επε­ξερ­γα­σί­ας ενός λήμ­μα­τος στην ιστο­σε­λί­δα της WIKIPEDIA. Πολύ περισσότερο,απαλλαγήκαμε από τα μου­ντά αμφι­θέ­α­τρα, συνερ­γα­στή­κα­με δημιουρ­γι­κά υπό το πρί­σμα της επι­στη­μο­σύ­νης και, εν τέλει, κατα­φέ­ρα­με να φέρου­με εις πέρας την απο­στο­λή που μας ανα­τέ­θη­κε. Έτσι, συνει­δη­το­ποι­ή­σα­με ότι ως ακα­δη­μαϊ­κοί φοι­τη­τές δεν είναιω­φέ­λι­μο να περιο­ρι­ζό­μα­στε στο μάθη­μα, αλλά οφεί­λου­με να μετέ­χου­με ενερ­γά στα κοι­νά του τόπου μας, καθώς αυτό επι­τάσ­σει κάθε γνή­σια ανθρω­πι­στι­κή επιστήμη.

Η “αμοι­βή” μας ήταν το πλή­θος ερε­θι­σμά­των για περαι­τέ­ρω έρευ­να και η θέλη­ση να ξανα­συμ­με­τέ­χου­με σε δρώ­με­να παρό­μοιου ενδια­φέ­ρο­ντος. Η πρώ­τη ομά­δα φοι­τη­τών παρέ­μει­νε πάνω από τα βιβλία και σε κλί­μα αγα­στής συνερ­γα­σί­ας, απο­δελ­τί­ω­σε τα πιο καί­ρια σημεία στη ζωή και το έργο των συγ­γρα­φέ­ων της πόλης, της πνευ­μα­τι­κής τους μητέ­ρας. Επει­δή στο έργο τους υπάρ­χουν πάμπολ­λες ανα­φο­ρές σε ολό­κλη­ρη την πόλη, μια δεύ­τε­ρη ομά­δα φοι­τη­τών δεν περιο­ρί­στη­κε στο επι­στη­μο­νι­κό ανα­γνω­στή­ριο — βρα­βευ­μέ­νη αίθου­σα ευρω­παϊ­κών δια­γρα­φών — αλλά δια­χύ­θη­κε στην πόλη για να επι­κολ­λή­σει στα κατά τόπους σημεία τα QR codes. Με αυτά, ο κάθε πολί­της έχει πρό­σβα­ση στο αντί­στοι­χο λήμ­μα in situ, άρα θα μπο­ρεί να περι­η­γεί­ται, επί παρα­δείγ­μα­τι, στο σπί­τι του Γ.Ιωάννου έχο­ντας άμε­σα όλες τις σημα­ντι­κές πλη­ρο­φο­ρί­ες για τη ζωή και το έργο του. Η επα­να­στα­τι­κή αυτή μέθο­δος του “λογο­τε­χνι­κού περι­πά­του”, επο­μέ­νως, όχι μόνο προ­ά­γει τη γνώ­ση και τη λογο­τε­χνία, αλλά — πολύ περισ­σό­τε­ρο — φέρ­νει την πόλη σε άμε­σηε­πα­φή με όλους του φίλους της λογοτεχνίας.

Ελπί­ζου­με το πανε­πι­στή­μιο μας με τα συνε­χή προ­γράμ­μα­τα και τα “εφαλ­τή­ρια σκέ­ψης” που προ­ο­ρί­ζει για τους φοι­τη­τές, να συνε­χί­ζει να προ­σφέ­ρειε­ξί­σου ποιο­τι­κές ευκαιρίες.Ιδιαίτερα το Τμή­μα Φιλο­λο­γί­ας κατέ­χει ρόλο καθο­ρι­στι­κό και απο­τε­λεί ορό­ση­μο, τόσο για το Πανε­πι­στή­μιο συνο­λι­κά, όντας από τα αρχαιό­τε­ρα τμή­μα­τά του, όσο και για την πόλη της Θεσσαλονίκης,καθώςμόνοαυτόμπορεί να δια­τη­ρή­σεια­ναλ­λοί­ω­τη στη μνή­μη μας τις προ­σω­πι­κό­τη­τες που γέν­νη­σε η πόλη. Στο παρελ­θόν, το κτή­ριο της παλιάς Φιλο­σο­φι­κής Σχο­λής στέ­γα­ζε επί 47 χρό­νια τη βιβλιο­θή­κη του Αρι­στο­τε­λεί­ου, προ­τού δημιουρ­γη­θεί το νέο κτή­ριο. Τώρα, είναι η Φιλο­σο­φι­κή αυτή που ‘μετα­να­στεύ­ει’ στη Βιβλιο­θή­κη, με πρω­το­πό­ρο το Τμή­μα Φιλο­λο­γί­ας και πυξί­δα τη λογο­τε­χνι­κή ευαι­σθη­σία και ανα­ζή­τη­ση. Για άλλη μια φορά, οι καθη­γη­τές του τμή­μα­τος απο­δει­κνύ­ουν πως έχουν κρί­σι­μο ρόλο στην κοι­νω­νία ως πνευ­μα­τι­κοί ταγοί που συμπράτ­τουν για το καλό της έρευνας.Συνεπώς,τα προ­γράμ­μα­τα αυτά συντε­λούν στην ομα­λή προ­σαρ­μο­γή μας στην ακα­δη­μαϊ­κή­εκ­παί­δευ­ση και στην διά­πλα­σή μας σε ανθρώ­πους τόσο των τεχνών όσο και των επιστημών.

Μίχος Βασί­λη
Νικο­λαϊ­δου Λευκοθέα
Μπο­ζά­νη Ελένη
Πρω­το­ε­τείς φοι­τη­τές φιλο­λο­γί­ας Αρι­στο­τε­λεί­ου Πανε­πι­στη­μί­ου Θεσσαλονίκης