Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Δώσανε… Και τι δε δώσανε!!!

Γρά­φει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Ξεπού­λη­σαν τη χώρα και πρό­σφε­ραν το λαό για δούλους!

Σύμ­φω­να με τον Ηρό­δο­το όταν οι Πέρ­σες έστει­λαν κήρυ­κες στην Ελλά­δα για να ζητή­σουν «γην και ύδωρ» πολ­λές πόλεις έδω­σαν, για­τί η δύνα­μη των Περ­σών και ο θρύ­λος γύρω από την αριθ­μη­τι­κή του υπε­ρο­χή ήταν τόσο μεγά­λη, ώστε μόνο το όνο­μά τους έσπερ­νε το φόβο και τον τρόμο.

Οι Αθη­ναί­οι και οι Σπαρ­τιά­τες όμως αρνή­θη­καν και σκό­τω­σαν τους κήρυ­κες του Πέρ­ση βασι­λιά. Λέγε­ται ότι οι μεν Αθη­ναί­οι τους έρι­ξαν σε πηγά­δι οι δε Σπαρ­τιά­τες σε βάρα­θρο λέγο­ντας τους «πάρ­τε τώρα σεις οι ίδιοι γην και ύδωρ».

Σύμ­φω­να με την περ­σι­κή παρά­δο­ση έπρε­πε ο υπο­τασ­σό­με­νος να δίνει «γην και ύδωρ» ως ένδει­ξη υπο­τα­γής. Ο υπο­τασ­σό­με­νος έδει­χνε έτσι ότι παραι­τεί­ται από κάθε δικαί­ω­μα πάνω στη γη και στα αγα­θά του, ανα­γνώ­ρι­ζε την περ­σι­κή εξου­σία πάνω απ’ όλα, ακό­μα και οι ζωές των ανθρώ­πων ανή­καν στον Πέρ­ση βασι­λιά. Μετά από αυτή την προ­σφο­ρά ξεκι­νού­σαν οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις για τα προ­νό­μια και τις υπο­χρε­ώ­σεις των υποτελών.

Σήμε­ρα εμείς στεί­λα­με κήρυ­κες στους Πέρ­σες (Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση). Ξεκί­νη­σαν να πάνε στους θεσμούς δίνο­ντας ύδωρ (τη ζωή και τα δικαιώ­μα­τα του λαού) δώσα­νε και γη (λαϊ­κή περιου­σία) για τα συμ­φέ­ρο­ντα του ντό­πιου κεφα­λαί­ου, για να πάρουν αυτό που θέλουν… ως εντε­ταλ­μέ­νοι — διεκ­πε­ραιω­τές του κεφα­λαί­ου. Τελι­κά τα κατά­φε­ραν. Έσω­σαν το κεφά­λαιο ανοί­γο­ντας τις πύλες της κολά­σε­ως για το λαό.

Το είπε χωρίς περι­στρο­φές στη Βου­λή ο Μεϊμαράκης:

Θέλου­με την Κυρια­κή να γυρί­σε­τε με συμ­φω­νία, αυτό είναι το κυρί­αρ­χο ζήτη­μα της σημε­ρι­νής συζή­τη­σης. Δεν θέλω να επι­βε­βαιώ­σε­τε αυτούς που λένε ότι θα μας εγκλωβίσετε”,

”Θα τολ­μή­σε­τε να υπο­γρά­ψε­τε τη συμ­φω­νία για­τί εμείς όταν ήταν εθνι­κά ανα­γκαίο το κάνα­με χωρίς να υπο­λο­γί­σου­με πολι­τι­κό κόστος, αλλά μόνο το συμ­φέ­ρον της πατρίδας”

Και ανα­φε­ρό­μα­στε στον Μεϊ­μα­ρά­κη για­τί ο ιδε­ο­λο­γι­κός χώρος που εκπρο­σω­πεί είναι ο βασι­κός και συνε­πής εκφρα­στής των συμ­φε­ρό­ντων της αστι­κής τάξης.

Μπο­ρού­σαν να αρνη­θούν; Οι συγκε­κρι­μέ­νοι όχι δεν μπο­ρού­σαν να αρνη­θούν. Δεν το ήθε­λαν ποτέ. Την κερ­δο­φο­ρία του κεφα­λαί­ου ήρθαν να υπη­ρε­τή­σουν και δεν το έκρυ­ψαν ποτέ. Ούτε στην προ­ε­κλο­γι­κή περί­ο­δο ούτε στην περί­ο­δο του δημοψηφίσματος.

Υπάρ­χει άλλος δρό­μος για το λαό; Όσο και αν προ­σπα­θούν να παρου­σιά­σουν τη συμ­με­το­χή στην ΕΕ και στο Ευρώ ως μονό­δρο­μο υπάρ­χει λύση, αν κινη­θού­με σε κατεύ­θυν­ση ρήξης με την ΕΕ, το κεφά­λαιο και την εξου­σία τους. Και όσο και αν προ­σπα­θούν να τον συσκο­τί­σουν, είναι εφι­κτός, ρεα­λι­στι­κός. Τον περιέ­γρα­ψε ο Δ. Κου­τσού­μπας στην τοπο­θέ­τη­σή του στη Βου­λή το προη­γού­με­νο Σάββατο.

Αυτοί για να δια­χει­ρι­στούν την υλο­ποί­η­ση της συμ­φω­νί­ας θα φτιά­ξουν κυβέρ­νη­ση εθνι­κής ενό­τη­τας (ή όπως την πουν), εμείς θα τα αντι­πα­λέ­ψου­με παντού. Θα φτιά­ξου­με το δικό μας «κοι­νω­νι­κό μέτω­πο ενά­ντια στα μέτρα και πλώ­ρη για έξο­δο από ΕΕ και ΝΑΤΟ»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο