Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Εμείς απ’ τη γη δεν περάσαμε άσκοπα. Εμείς υπερασπιστήκαμε τη ζωή της γης!»

Μ. Α. Γεγκόροφ και Μ. Β. Καντάρια με την Κόκκινη Σημαία της Νίκης

Μ. Α. Γεγκό­ροφ και Μ. Β. Καντά­ρια με την Κόκ­κι­νη Σημαία της Νίκης

Δευ­τέ­ρα 30 Απρί­λη 1945, ώρα 21:50. Οι λοχί­ες του Κόκ­κι­νου Στρα­τού Μιχα­ήλ Αλε­ξέ­γιε­βιτς Γεγκό­ροφ και Μελί­των Βαρ­λά­μο­βιτς Καντά­ρια υψώ­νουν την κόκ­κι­νη σημαία της ΕΣΣΔ, τη σημαία της νίκης, στο ψηλό­τε­ρο σημείο του Ράιχσταγκ.

Το κόκ­κι­νο λάβα­ρο με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο μπηγ­μέ­νο στην «καρ­διά» του φασι­σμού σημα­το­δο­τού­σε το τέλος του πολέ­μου (που θα ακο­λου­θού­σε λίγες μέρες αργό­τε­ρα και με την άνευ όρων παρά­δο­ση της ναζι­στι­κής Γερ­μα­νί­ας) και έστελ­νε στα πέρα­τα του κόσμου το μήνυ­μα ότι ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός, ο στρα­τός του πρώ­του προ­λε­τα­ρια­κού κρά­τους στην ιστο­ρία της ανθρω­πό­τη­τας ήταν ο αδιαμ­φι­σβή­τη­τος νικητής.

kokkinhshmaia

Σ’ εκεί­νον τον πόλε­μο νίκη­σε ο σοσια­λι­σμός, νίκη­σαν ο σοβιε­τι­κός λαός και ο θρυ­λι­κός Κόκ­κι­νος Στρα­τός του, που ήρθαν να δικαιώ­σουν την ελπί­δα όλων των λαών για τη συντρι­βή του φασι­σμού και την εδραί­ω­ση της ειρή­νης στη γη.

Επι­μέ­λεια: Οικο­δό­μος

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο