Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Εφυγε» ο κομαντάτε της Επανάστασης — ο Φιντέλ Κάστρο της καρδιάς μας

Ο ηγέ­της της κου­βα­νι­κής επα­νά­στα­σης, ο Φιντέλ Κάστρο, απε­βί­ω­σε το βρά­δυ χθες Παρα­σκευή σε ηλι­κία 90 ετών, ανα­κοί­νω­σε πριν από λίγο ο αδελ­φός του και πρό­ε­δρος της Κού­βας Ραούλ Κάστρο, ο οποί­ος τον δια­δέ­χθη­κε στο αξί­ω­μα το 2006.

«Ο κομα­ντά­ντε της κου­βα­νι­κής επα­νά­στα­σης απε­βί­ω­σε στις 22:29 (χθες) το βρά­δυ», είπε ο Ραούλ Κάστρο σε τηλε­ο­πτι­κό διάγ­γελ­μά του.

«Ο Φιντέλ γεν­νή­θη­κε στις 13 Αυγού­στου του 1926 στην πόλη Μπι­ράν, από τον Ισπα­νό μετα­νά­στη από τη Γαλι­κία, που στη συνέ­χεια απέ­κτη­σε εκτά­σεις με ζαχα­ρο­κά­λα­μο, Ανχελ Κάστρο Αργκίς και την Κου­βα­νέ­ζα Λίνα Ρους Γκον­ζά­λες, αγρό­τισ­σα που εργα­ζό­ταν στα κτή­μα­τά του.

Από το 1945 συμ­με­τεί­χε ενερ­γά στους φοι­τη­τι­κούς πολι­τι­κούς αγώ­νες στο Πανε­πι­στή­μιο της Αβά­νας. Το 1947 πήρε μέρος στην εκστρα­τεία ενα­ντί­ον της τυραν­νί­ας του δικτά­το­ρα Τρου­χί­γιο στη Δομι­νι­κα­νή Δημο­κρα­τία, ενώ συμ­με­τεί­χε μαζί με το κολομ­βια­νό λαό στη λαϊ­κή εξέ­γερ­ση του Απρί­λη του 1948 στην Μπο­γκο­τά. Υπήρ­ξε μέλος του Κόμ­μα­τος του Κου­βα­νι­κού Λαού (Ορθό­δο­ξοι). Μετά από το πρα­ξι­κό­πη­μα του 1952, αντι­τά­χθη­κε στη δικτα­το­ρία του Φλου­χέν­σιο Μπα­τί­στα και ηγή­θη­κε της απο­τυ­χη­μέ­νης στρα­τιω­τι­κά αλλά με μεγά­λη συμ­βο­λι­κή αξία επί­θε­σης στα στρα­τό­πε­δα του Σαντιά­γκο δε Κού­βα και Μπα­γιά­μο, στις 26 Ιού­λη του 1953, που συνέ­βα­λε να δυνα­μώ­σει η «φωτιά» της εξέ­γερ­σης που προ­ε­τοι­μα­ζό­ταν. Φυλα­κί­στη­κε για 22 μήνες και απε­λευ­θε­ρώ­θη­κε χάρη στη λαϊ­κή πίε­ση και ίδρυ­σε το «Κίνη­μα της 26ης Ιού­λη». Αυτο­ε­ξο­ρί­στη­κε στο Μεξι­κό και εκεί οργά­νω­σε τη λαϊ­κή (ένο­πλη) εξέ­γερ­ση ενα­ντί­ον της δικτα­το­ρί­ας του Μπα­τί­στα. Στις 2 Δεκέμ­βρη του 1956, απο­βι­βά­στη­κε στην Κού­βα, ως αρχη­γός της ομά­δας που είχε φτά­σει με το πλοίο «Γκράν­μα» και ξεκί­νη­σε ο επα­να­στα­τι­κός αγώ­νας στη Σιέ­ρα Μαέ­στρα. Οι επα­να­στά­τες την 1η Γενά­ρη του 1959 ολο­κλη­ρώ­νουν τη νίκη τους και ο Φιντέλ ανα­λαμ­βά­νει τα καθή­κο­ντα του αρχη­γού των Ενό­πλων Επα­να­στα­τι­κών Δυνά­με­ων και στις 13 Φλε­βά­ρη διο­ρί­ζε­ται πρό­ε­δρος της Επα­να­στα­τι­κής Κυβέρ­νη­σης. Στις 16 Απρί­λη του 1961, ανα­κη­ρύσ­σει το σοσια­λι­στι­κό χαρα­κτή­ρα της Επανάστασης.

Διε­τέ­λε­σε Γενι­κός Γραμ­μα­τέ­ας των Ενω­μέ­νων Επα­να­στα­τι­κών Οργα­νώ­σε­ων και του Ενω­μέ­νου Κόμ­μα­τος της Σοσια­λι­στι­κής Επα­νά­στα­σης της Κού­βας και από την επα­νί­δρυ­ση του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος της Κού­βας, τον Οκτώ­βρη του 1965, ανέ­λα­βε τη θέση του Α’ Γραμ­μα­τέα και παρέ­μει­νε σε αυτή μέχρι το 2006, οπό­τε λόγω ασθέ­νειας απο­σύρ­θη­κε από τα κομ­μα­τι­κά και κυβερ­νη­τι­κά καθή­κο­ντά του (Ριζο­σπά­στης).

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

90 χρό­νια Φιντέλ

Φιντέλ Κάστρο: Πώς έγι­να Κομμουνιστής

Felicidades comandante…!

Περισ­σό­τε­ρα για τον Φιντέλ Κάστρο μπο­ρεί­τε να δια­βά­σε­τε ΕΔΩ

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο