Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936 και το οργανωμένο παιδομάζωμα του Μεταξά

Γρά­φει η ofisofi //

Στις 4 Αυγού­στου 1936 επι­βλή­θη­κε στην Ελλά­δα δικτα­το­ρία. Δημιούρ­γη­μα της καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης, στη­ρί­χτη­κε από τους Άγγλους, σε μια επο­χή που η εκμε­τάλ­λευ­ση των εργα­τών από τους μεγα­λο­α­στούς εργο­δό­τες τους οξυ­νό­ταν και η φτώ­χεια μάστι­ζε τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα στην πόλη και τους αγρό­τες στα χωριά. Κάθε κινη­το­ποί­η­ση αντι­με­τω­πι­ζό­ταν με δολο­φο­νι­κές επι­θέ­σεις της αστυ­νο­μί­ας και του στρατού.

Σε πολι­τι­κό επί­πε­δο οι παλιές κοι­νο­βου­λευ­τι­κές μέθο­δοι δεν προ­στά­τευαν τα συμ­φέ­ρο­ντα της αστι­κής τάξης όσο αυτή ήθε­λε. Μπρο­στά στο φόβο της οργά­νω­σης και ανά­πτυ­ξης του εργα­τι­κού κινή­μα­τος και γενι­κό­τε­ρα του δημο­κρα­τι­κού η κυρί­αρ­χη τάξη και οι ξένες δυνά­μεις κατέ­φυ­γαν στην επι­βο­λή της δικτατορίας.

Η αρχή έγι­νε όταν ο βασι­λιάς Γεώρ­γιος Β’ διό­ρι­σε τον Ιωάν­νη Μετα­ξά ως Υπουρ­γό Στρα­τιω­τι­κών, η ορκω­μο­σία του οποί­ου έγι­νε στις 5 Μαρ­τί­ου 1936. Παράλ­λη­λα διά­φο­ροι μοναρ­χι­κοί κύκλοι προ­σπα­θού­σαν να ματαιώ­σουν το σχη­μα­τι­σμό κυβέρ­νη­σης από το Κόμ­μα των Φιλε­λευ­θέ­ρων επει­δή είχε την ανο­χή του Παλ­λαϊ­κού Μετώ­που που είχε συγκρο­τη­θεί με πρω­το­βου­λία του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος. Το ΚΚΕ είχε θέσει συγκε­κρι­μέ­νους όρους στο Κόμ­μα των Φιλε­λευ­θέ­ρων, που απο­τε­λού­σαν τη συνι­στα­μέ­νη των διεκ­δι­κη­τι­κών αγώ­νων των ταξι­κών συν­δι­κα­λι­στι­κών οργανώσεων.

Στις 13 Απρι­λί­ου 1936 ο Ιωάν­νης Μετα­ξάς διο­ρί­σθη­κε από το παλά­τι Πρω­θυ­πουρ­γός δια­τη­ρώ­ντας και τη θέση του Υπουρ­γού Στρα­τιω­τι­κών. Στη συνέ­χεια ανέ­λα­βε το Υπουρ­γείο Παι­δεί­ας και Θρη­σκευ­μά­των και τη Γενι­κή Αρχη­γία του Αθλητισμού.

Στο μετα­ξύ το Κόμ­μα των Φιλε­λευ­θέ­ρων αθέ­τη­σε την υπο­γρα­φή του και αρνή­θη­κε να εφαρ­μό­σει το Σύμ­φω­νο με το Παλ­λαϊ­κό Μέτω­πο ( Σύμ­φω­νο Σοφού­λη – Σκλάβαινα).

Το παλά­τι παράλ­λη­λα προ­σπα­θού­σε με κάθε τρό­πο να δια­τη­ρή­σει το θεσμό της βασι­λεί­ας και γι’ αυτό η δικτα­το­ρία είχε βασι­κό στή­ριγ­μά της τον αγγλό­φι­λο Γεώρ­γιο Β’ και την ίδια την Αγγλία που υπε­ρά­σπι­ζε τα συμ­φέ­ρο­ντά της στην περιο­χή. Έτσι ο Ιωάν­νης Μετα­ξάς παρά τον θαυ­μα­σμό του για τη χιτλε­ρι­κή Γερ­μα­νία και την επι­θυ­μία προ­σέγ­γι­σης του Γ’ Ράιχ δεν μπό­ρε­σε να ξεφύ­γει από την αγγλι­κή εξάρ­τη­ση και κηδε­μο­νία. Ακο­λού­θη­σε την αγγλι­κή πολι­τι­κή για­τί έτσι του υπα­γό­ρευαν τα συμ­φέ­ρο­ντα του παλα­τιού και η αστι­κή τάξη της Ελλάδας.

Η δικαιο­λο­γία για την επι­βο­λή της δικτα­το­ρί­ας ήταν ο κομ­μου­νι­στι­κός κίνδυνος.

Η δικτα­το­ρία προ­σπά­θη­σε με κάθε τρό­πο να επι­βλη­θεί στην πολι­τι­κή, οικο­νο­μι­κή και κοι­νω­νι­κή ζωή των Ελλή­νων. Ο εκφα­σι­σμός, κυρί­ως της νεο­λαί­ας, ήταν από τις πιο σημα­ντι­κές επι­διώ­ξεις της. Ήθε­λε να μετα­τρέ­ψει τους νέους σε οργα­νω­μέ­νους φασί­στες, χωρίς προ­σω­πι­κό­τη­τα και σκέ­ψη, πει­θή­νια όργα­να του καθε­στώ­τος καλ­λιερ­γώ­ντας τον εθνι­κι­σμό και το φασι­σμό στην καθη­με­ρι­νό­τη­τά τους και στις σχέ­σεις τους, ακό­μα και τις οικογενειακές.

Για την επί­τευ­ξη του σκο­πού αυτού ιδρύ­θη­κε στις 7 Οκτω­βρί­ου 1936 με τον ΑΝ 334/7/10 η Εθνι­κή Οργά­νω­ση Νέων (ΕΟΝ) . Ο στό­χος της ήταν να οργα­νώ­σει την ελλη­νι­κή νεο­λαία με τα πρό­τυ­πα των νέων της Αρχαί­ας Σπάρ­της για τη δημιουρ­γία του Γ΄ Ελλη­νι­κού Πολι­τι­σμού Η νεο­λαι­ί­στι­κη οργά­νω­ση του Μου­σο­λί­νι «BALLILA» και η αντί­στοι­χη του Χίτλερ «HITLERJUGEND» ήταν τα πρό­τυ­πα της ΕΟΝ.

Η έντα­ξη στην ΕΟΝ ήταν αρχι­κά εθε­λο­ντι­κή. Το 1937 η δύνα­μή της αριθ­μού­σε 300 μέλη. Στις αρχές του 1938, πανελ­λα­δι­κά έφθα­νε τις 15.000, απ’ τα οποία το 90% ήταν «επι­στρα­τευ­μέ­νοι» με συγκα­λυμ­μέ­νη βία.

Εκτός από την προ­βο­λή του Γ’ Ελλη­νι­κού Πολι­τι­σμού και της Μεγά­λης Ιδέ­ας που θα έφερ­νε ξανά στο προ­σκή­νιο τη Βυζα­ντι­νή Αυτο­κρα­το­ρία καλ­λιερ­γού­σε και την άπο­ψη ότι ο λαός δεν είναι πηγή των εξου­σιών, αλλά «αριθ­μη­τι­κό απλώς σύνο­λο» και ότι «Αρχη­γός», «Πατέ­ρας» και «Θεό­πνευ­στος» είναι ο «Ένας».

Επει­δή η προ­σέ­λευ­ση μελών δεν ήταν ικα­νο­ποι­η­τι­κή, η έντα­ξη στην ΕΟΝ έγι­νε υπο­χρε­ω­τι­κή για όλους τους νέους και τις νέες σε όποια ομά­δα ή κατη­γο­ρία ανήκαν.

eon2

Αίτη­ση εγγρα­φής στην ΕΟΝ

Στις Ανώ­τε­ρες Σχο­λές και στα Γυμνά­σια συγκρο­τή­θη­καν οι πρώ­τες φασι­στι­κές φάλαγ­γες. Οι νέοι από 12 μέχρι 25 χρο­νών υπο­χρε­ώ­νο­νταν να υπο­γρά­ψουν ομα­δι­κά και «αυθόρ­μη­τα» την αίτη­ση εγγρα­φής στην ΕΟΝ δίνο­ντας συγ­χρό­νως και όρκο:

«Εν ονό­μα­τι της Αγί­ας, ομο­ου­σί­ου και αδιαι­ρέ­του Τριά­δος, ορκί­ζο­μαι ότι θα δια­φυ­λάτ­τω πίστιν εις τον Θεόν, εις τον Βασι­λέα και εις την Πατρί­δα, ότι θα δια­φυ­λάτ­τω πίστιν εις τον Αρχη­γόν Α.Β.Υ. Διά­δο­χον του Θρό­νου και Εθνι­κόν Κυβερ­νή­την και Γενι­κόν Επι­θε­ω­ρη­τήν, θα πει­θαρ­χώ απο­λύ­τως εις πάσαν αυτού δια­τα­γήν, ότι θα αγω­νι­στώ παντού και πάντο­τε δια πασών των δυνά­με­ων μου υπέρ των Εθνι­κών Ιδα­νι­κών, υπέρ των ιδε­ο­λο­γι­κών, πολι­τι­κών, κοι­νω­νι­κών και ηθι­κών αρχών της 4ης Αυγού­στου. Να υπε­ρα­σπί­ζο­μαι τας Σημαί­ας και να υπα­κούω εις πάντα ανώ­τε­ρόν μου, εις τους Νόμους και Δια­τά­ξεις του Κρά­τους και της Οργα­νώ­σε­ως και ότι τον όρκον μου αυτό θα τηρή­σω επί θυσία και της ζωής μου ακόμη.»

Ο Μετα­ξάς ως Υπουρ­γός Παι­δεί­ας με αυστη­ρές δια­τα­γές υπο­χρέ­ω­νε την εγγρα­φή όλων των μαθη­τών και φοι­τη­τών στην ΕΟΝ. Τον Αύγου­στο του 1940 η ΕΟΝ αριθ­μού­σε 1.000.000 μέλη από τα οποία οι 600.000 ήταν μαθη­τές, φοι­τη­τές και σπου­δα­στές. Το σχο­λείο και γενι­κά η εκπαί­δευ­ση απο­τέ­λε­σαν πρό­σφο­ρο έδα­φος για να καλ­λιερ­γη­θεί η φασι­στι­κή προ­πα­γάν­δα. Τα ποσο­στά δαπα­νών για την Παι­δεία έπε­σαν δρα­μα­τι­κά και η παρε­χό­με­νη εκπαί­δευ­ση φτώ­χυ­νε σε ποιό­τη­τα. Ο αριθ­μός των μαθη­τών στη Δευ­τε­ρο­βάθ­μια Εκπαί­δευ­ση μειώ­θη­κε σημα­ντι­κά και ακό­μη περισ­σό­τε­ρο δυσκό­λε­ψε η πρό­σβα­ση στην Τρι­το­βάθ­μια. Σκο­πός ήταν να μορ­φω­θούν όσο γίνε­ται λιγό­τε­ρα παι­διά από τις λαϊ­κές τάξεις και να εξαρ­τώ­νται όσο γίνε­ται περισ­σό­τε­ρο από τη συμ­με­το­χή τους στην ΕΟΝ για την εξεύ­ρε­ση εργασίας..

Στο χαμη­λό μορ­φω­τι­κό επί­πε­δο συνέ­βα­λε και η εκπαι­δευ­τι­κή πολι­τι­κή του Μετα­ξά ως Υπουρ­γού Παι­δεί­ας. Καθιέ­ρω­σε το 8τάξιο Γυμνά­σιο υπο­χρε­ώ­νο­ντας τα παι­διά να δίνουν εξε­τά­σεις από το Δημο­τι­κό στο Ημι­γυ­μνά­σιο και στη συνέ­χεια άλλες εξε­τά­σεις για το Γυμνά­σιο. Κατάρ­γη­σε τα μικτά σχο­λεία προ­τρέ­πο­ντας συγ­χρό­νως τα κορί­τσια να παντρεύ­ο­νται και να γίνουν καλές νοι­κο­κυ­ρές και σύζυγοι.

Τα σχο­λι­κά κεί­με­να μετα­φρά­στη­καν στην καθα­ρεύ­ου­σα, αφαι­ρέ­θη­κε κάθε τι προ­ο­δευ­τι­κό και προ­σαρ­μό­στη­καν στις απαι­τή­σεις της δικτα­το­ρί­ας και της σχε­τι­κής με αυτήν προπαγάνδας.

Εισή­χθη­κε για πρώ­τη φορά το μάθη­μα της Οικια­κής Οικο­νο­μί­ας που θεω­ρή­θη­κε σημα­ντι­κό στη «δια­παι­δα­γώ­γη­ση» των κορι­τσιών προ­κει­μέ­νου να εκπλη­ρώ­σουν σωστά το ρόλο τους ως σύζυ­γοι, μητέ­ρες και νοικοκυρές.

Μια σει­ρά διδα­κτι­κών βιβλί­ων απα­γο­ρεύ­τη­καν ακό­μη και αν ήταν αρχαιο­ελ­λη­νι­κά όπως ο Επι­τά­φιος του Περι­κλή. Συγ­χρό­νως κυκλο­φό­ρη­σε κατά­λο­γος απα­γο­ρευ­μέ­νων συγ­γρα­φέ­ων και βιβλίων.

Ο νέος έπρε­πε να είναι καλός σκα­πα­νέ­ας και καλός φαλαγ­γί­της, να πηγαί­νει στις συγκε­ντρώ­σεις της Τετάρ­της και της Κυρια­κής στις οποί­ες διδα­σκό­ταν ηθι­κή αγω­γή «ντυ­μέ­νη» με αντι­κομ­μου­νι­στι­κό περίβλημα.

Επι­πλέ­ον η πρό­ο­δος στο Γυμνά­σιο ή στο Πανε­πι­στή­μιο εξαρ­τιό­ταν απ’ τη συμ­με­το­χή στις λαμπα­δη­φο­ρί­ες των νέων με χλαμύδες.

Όλα αυτά επι­δει­νώ­θη­καν με την επι­κρά­τη­ση στα σχο­λεία και τα εκπαι­δευ­τι­κά ιδρύ­μα­τα ανθρώ­πων του καθε­στώ­τος ή απλά αδιά­φο­ρων αφού οι δημο­κρα­τι­κοί και αρι­στε­ροί εκπαι­δευ­τι­κοί απο­λύ­θη­καν, φυλα­κί­στη­καν ή εξο­ρί­στη­καν. Η εκκλη­σία υπήρ­ξε ο μεγά­λος σύμ­μα­χος της δικτατορίας.

Εκεί­νο που ενδιέ­φε­ρε το καθε­στώς ήταν να απο­μα­κρυν­θούν οι νέοι από την επι­θυ­μία της μόρ­φω­σης για να μπο­ρεί πολύ εύκο­λα να ελέγ­χει τη σκέ­ψη και τη συνεί­δη­σή του.

Οι νέοι χωρί­ζο­νταν ανά­λο­γα με την ηλι­κία τους. Οι μεγα­λύ­τε­ροι εντάσ­σο­νταν στα Τάγ­μα­τα Εργα­σί­ας με δια­φο­ρε­τι­κή στο­λή. Τα Τάγ­μα­τα Εργα­σί­ας ήταν οργα­νω­μέ­να με πρό­τυ­πο τα Τάγ­μα­τα Εφό­δου του Χίτλερ. Υπεύ­θυ­νος ήταν ο Υπουρ­γός Πρω­τευού­σης Κ.Κοτζιάς.

Η στρατιωτική εκπαίδευση των σκαπανέων - μικρών μαθητών από την ΕΟΝ

Η στρα­τιω­τι­κή εκπαί­δευ­ση των σκα­πα­νέ­ων — μικρών μαθη­τών από την ΕΟΝ

Οι μικρό­τε­ροι, μαθη­τές του Δημο­τι­κού και των πρώ­των τάξε­ων του Γυμνα­σί­ου χωρί­ζο­νταν σε σκα­πα­νείς και σκα­πά­νισ­σες, οι μεγα­λύ­τε­ροι μαθη­τές και οι φοι­τη­τές σε φαλαγ­γί­τες και φαλαγ­γί­τισ­σες. Υπεύ­θυ­νοι για την αυστη­ρή τήρη­ση των δια­τα­γών ορί­σθη­καν οι εκπαι­δευ­τι­κοί ενώ εμμέ­σως απει­λού­νταν οι γονείς που δια­φω­νού­σαν με την έντα­ξη των παι­διών τους στην ΕΟΝ.

Ιδιαί­τε­ρα καθή­κο­ντα δόθη­καν στους καθη­γη­τές Σωμα­τι­κής Αγω­γής οι οποί­οι ήταν οι φαλαγ­γάρ­χες, υπεύ­θυ­νοι για την ΕΟΝ. Αυτοί είχαν και προ­νο­μια­κή μισθο­λο­γι­κή μετα­χεί­ρι­ση. Η Γυμνα­στι­κή έγι­νε το βασι­κό μάθη­μα. Αν κάποιος μαθη­τής απο­τύ­χαι­νε στη Γυμνα­στι­κή και σ’ ένα άλλο δευ­τε­ρεύ­ον μάθη­μα έχα­νε τη χρο­νιά του. Επί­σης όποιος είχε 20 απου­σί­ες από τις συγκε­ντρώ­σεις της ΕΟΝ έχα­νε τη χρο­νιά του.

Για να προ­σλη­φθεί σε οποια­δή­πο­τε δου­λειά ένας νέος ήταν απα­ραί­τη­το να είναι μέλος της ΕΟΝ.

Με τον Ανα­γκα­στι­κό Νόμο 334 η ΕΟΝ απο­κτά νομι­κή υπό­στα­ση. Διοι­κεί­ται από Ανώ­τα­το Διοι­κη­τι­κό Συμ­βού­λιο στο οποίο προ­ε­δρεύ­ει ο Ιωάν­νης Μετα­ξάς και ανα­πλη­ρώ­νε­ται από τον Κυβερ­νη­τι­κό Επί­τρο­πο Αλεξ. Κανελλόπουλο.

Με τη εγκύ­κλιο αριθμ 3973/ 21.12.1938 του Υπουρ­γεί­ου Παι­δεί­ας και Θρη­σκευ­μά­των η φασι­στι­κή οργά­νω­ση ενσω­μα­τώ­θη­κε στον κρα­τι­κό μηχα­νι­σμό και απέ­κτη­σε δικό της ραδιο­φω­νι­κό σταθ­μό καλύ­πτο­ντας τα λει­τουρ­γι­κά της έξο­δα και τη μισθο­δο­σία των στε­λε­χών της από τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό. Δεν την έλεγ­χε κανείς και δεν απο­λο­γιό­ταν σε κανέναν.

Με Ανα­γκα­στι­κό Νόμο πάλι, το Σώμα Ελλή­νων Προ­σκό­πων, το Σώμα Ελλη­νί­δων Οδη­γών, η ΧΑΝ, η ΧΕΝ, η Φιλι­κή Εται­ρία Νέων, λογο­τε­χνι­κές ομά­δες νέων και πολι­τι­στι­κοί σύλ­λο­γοι δια­λύ­θη­καν και ενσω­μα­τώ­θη­καν στην ΕΟΝ. Τα περιου­σια­κά στοι­χεία αυτών των συλ­λό­γων κατα­σχέ­θη­καν και περι­ήλ­θαν στα ταμεία της οργάνωσης.

Επι­πλέ­ον το φασι­στι­κό καθε­στώς είχε καθιε­ρώ­σει την απο­νο­μή στους φαλαγ­γί­τες «Τιμη­τι­κών Ευσή­μων» προ­κει­μέ­νου να δημιουρ­γή­σει καλές εντυ­πώ­σεις και να ανα­δεί­ξει το «εθνο­χρι­στια­νι­κό έργο» της ΕΟΝ.

Τα πρώ­τα στε­λέ­χη της προ­έρ­χο­νταν κυρί­ως από την Εθνι­κή Ένω­ση Ελλά­δος (ΕΕΕ), φιλο­να­ζι­στι­κή οργά­νω­ση με έντο­νη αντι­κομ­μου­νι­στι­κή δρά­ση. Στη συνέ­χεια πλαι­σιώ­θη­κε από διά­φο­ρα εθνι­κι­στι­κά και τυχο­διω­κτι­κά στοιχεία.

Το 1939 ο διά­δο­χος Παύ­λος έγι­νε Γενι­κός Αρχη­γός της ΕΟΝ και οι πρι­γκί­πισ­σες Φρει­δε­ρί­κη και Ειρή­νη τοπο­θε­τή­θη­καν Γενι­κές Επι­θε­ω­ρή­τριες των γυναι­κεί­ων σχη­μα­τι­σμών της ΕΟΝ.

Η ΕΟΝ έκλεψε τον τίτλο ΝΕΟΛΑΙΑ, που κατείχε το δημοσιογραφικό όργανο της ΟΚΝΕ από τον Αύγουστο του 1922

Η ΕΟΝ έκλε­ψε τον τίτλο ΝΕΟΛΑΙΑ, που κατεί­χε το δημο­σιο­γρα­φι­κό όργα­νο της ΟΚΝΕ από τον Αύγου­στο του 1922

Τον Οκτώ­βρη του 1938 κυκλο­φό­ρη­σε το περιο­δι­κό της ΕΟΝ με το όνο­μα «Νεο­λαία», που θεω­ρεί­ται ότι δόθη­κε σκό­πι­μα και με παρα­πλα­νη­τι­κό σκο­πό καθώς με αυτό το όνο­μα εξέ­δι­δε το περιο­δι­κό της η ΟΚΝΕ από τον Αύγου­στο του 1922. Η αγο­ρά του περιο­δι­κού ήταν υπο­χρε­ω­τι­κή όχι μόνο από τα μέλη αλλά και απ’ όλους τους Οργα­νι­σμούς και τις ιδιω­τι­κές επιχειρήσεις.

Η ΕΟΝ ακο­λου­θού­σε τη στρα­τιω­τι­κή οργα­νω­τι­κή δομή.

Κάθε νέος φορού­σε μαύ­ρη στο­λή, ίδια σε όλους. Αξί­ζει να σημειω­θεί ότι για την κατα­σκευή τους το καθε­στώς είχε δαπα­νή­σει 250.000.000 δρχ. όταν ο κρα­τι­κός προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός του 1935–1936 ήταν 130.200.000 δραχμές.

Για τις στο­λές μάλι­στα γινό­ταν και ετή­σιος πανελ­λή­νιος έρα­νος παρα­μο­νές Χρι­στου­γέν­νων «Υπέρ της στο­λής του Φαλαγ­γί­του». Υπήρ­χε και το «Φαλαγ­γό­ση­μο». Έρα­νοι γίνο­νταν πολ­λοί με ανα­γκα­στι­κή μορ­φή και για τα χρή­μα­τα που συγκε­ντρώ­νο­νταν κανείς δεν έδι­νε λογα­ρια­σμό σε κανέ­ναν. Οι αξιω­μα­τού­χοι της ΕΟΝ απο­σπού­σαν χρή­μα­τα με εκβια­σμούς και η κατά­χρη­ση των χρη­μά­των δεν είχε τελειωμό.

Από τα πιο χαρα­κτη­ρι­στι­κά παρα­δείγ­μα­τα του «πατριω­τι­κού» έργου της ΕΟΝ είναι η δια­χεί­ρι­ση των δεμά­των που έστελ­ναν οι συγ­γε­νείς των στρα­τιω­τών στον πόλε­μο του 1940. Τα δέμα­τα αυτά είχαν ανα­λά­βει να τα συγκε­ντρώ­νουν τα μέλη της ΕΟΝ, αλλά ποτέ δεν έφτα­σαν στον προ­ο­ρι­σμό τους, για­τί τα μοι­ρά­ζο­νταν οι διά­φο­ροι βαθ­μού­χοι. Το σκάν­δα­λο ξέσπα­σε όταν που­λού­σαν τα μάλ­λι­να είδη στο Μονα­στη­ρά­κι και στο Βαρ­δά­ρη προς 200 δραχ­μές. Με την κατάρ­ρευ­ση του Μετώ­που ανα­κα­λύ­φθη­καν ολό­κλη­ρες απο­θή­κες γεμά­τες με τα δέμα­τα αυτά.

Η δικτα­το­ρία καλ­λιερ­γού­σε μια λαϊ­κί­στι­κη φιλο­σο­φία. Αν και υπερ­θε­μά­τι­ζε το ρόλο της οικο­γέ­νειας μέσα από το σύν­θη­μα Πατρίς – Θρη­σκεία – Οικο­γέ­νεια , προ­ω­θού­σε ένα δικό της πατριαρ­χι­κό και απο­λυ­ταρ­χι­κό πρό­τυ­πο σύμ­φω­να με το οποίο ο πατέ­ρας είναι ο δυνα­τός και η γυναί­κα είναι η νοι­κο­κυ­ρά του σπι­τιού και αυτή που γεν­νά παι­διά για το Έθνος χωρίς μόρ­φω­ση και άλλες ικανότητες.

Τα μέλη της ΕΟΝ χαι­ρε­τού­σαν με υψω­μέ­νο το δεξί χέρι και ενω­μέ­να τα δάκτυ­λα της παλά­μης, όπως οι χιτλε­ρι­κοί και οι φασί­στες του Μουσολίνι.

Ο χαφιε­δι­σμός και η τρο­μο­κρα­τία κυκλο­φο­ρού­σαν νόμι­μα. Ο Υπουρ­γός Δημό­σιας Τάξης, ο Κ. Μανια­δά­κης, έλεγ­χε τα πάντα. Μια μορ­φή πίε­σης και εκβια­σμού σε όσους δεν είχαν γρα­φτεί στην ΕΟΝ ήταν η σίτι­ση και η εργα­σία «εκ περι­τρο­πής», δηλα­δή δεν μπο­ρού­σαν να τρώ­νε και να δου­λεύ­ουν καθη­με­ρι­νά όπως τα μέλη της ΕΟΝ.

Στη διάρ­κεια της Κατο­χής η ΕΟΝ εξα­φα­νί­στη­κε. Αυτό δεί­χνει ότι δεν ενέ­πνευ­σε την πλειο­νό­τη­τα των νέων. Εξαί­ρε­ση απο­τε­λούν εκεί­νοι οι οποί­οι συνερ­γά­στη­καν με τους Γερ­μα­νούς με την ιδιό­τη­τα των αξιω­μα­τι­κών της Ειδι­κής Ασφά­λειας και των Ταγματασφαλιτών.

Το σκίτσο του Ι.Μεταξά δημοσιευμένο στο Ριζοσπάστη της 11ης Μαΐου 1936 μετά τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης

Το σκί­τσο του Ι. Μετα­ξά δημο­σιευ­μέ­νο στο Ριζο­σπά­στη της 11ης Μαΐ­ου 1936 μετά τα γεγο­νό­τα της Θεσσαλονίκης

Σε αυτή τη βίαιη οργά­νω­ση της νεο­λαί­ας αντι­δρά η ΟΚΝΕ, η οποία έθε­σε δύο στό­χους: α) να δημιουρ­γη­θεί Αντι­δι­κτα­το­ρι­κό Μέτω­πο των οργα­νώ­σε­ων της νεο­λαί­ας και β) να παλέ­ψει ενα­ντί­ον της φασι­στι­κής ΕΟΝ.

«Νέοι κομ­μου­νι­στές δώστε το παρά­δειγ­μα και σχη­μα­τί­στε μαζί με όλες τις μη φασι­στι­κές οργα­νώ­σεις το Ενιαίο Μέτω­πο ενά­ντια στη φασι­στι­κή οργά­νω­ση της νεο­λαί­ας. Αυτό είναι το κύριο καθή­κον της στιγμής…

…Εμείς θα νική­σου­με κι όχι ο δικτά­το­ρας Μετα­ξάς. Το μέλ­λον ανή­κει στη νεο­λαία». (Από το μήνυ­μα της ΟΚΝΕ στην εφη­με­ρί­δα «Νεο­λαία» στις 3 Δεκεμ­βρί­ου 1936)

Στις 4 Δεκεμ­βρί­ου 1936 η Κομ­μου­νι­στι­κή Νεο­λαία της Αθή­νας και η Σοσια­λι­στι­κή Πρω­το­πο­ρία της Αθή­νας απο­φά­σι­σαν να δημιουρ­γή­σουν ενιαίο μέτω­πο πάλης κατά του φασι­σμού αλλά να αγω­νι­στούν παράλ­λη­λα για τις οικο­νο­μι­κές, πολι­τι­κές και πολι­τι­στι­κές ανά­γκες της νεο­λαί­ας. Στο μέτω­πο προ­σχώ­ρη­σαν και άλλες οργα­νώ­σεις. Αρχι­κά εξέ­δι­δε την «Ελευ­θε­ρία» και αργό­τε­ρα τη «Φλό­γα». Η δημιουρ­γία του μετώ­που είχε μεγά­λη απή­χη­ση στην ελλη­νι­κή νεο­λαία και την ξεσή­κω­σε κατά της δικτα­το­ρί­ας. Μέσα στη μαυ­ρί­λα και την κατα­χνιά οργά­νω­σαν φοι­τη­τι­κές εκδη­λώ­σεις δια­μαρ­τυ­ρί­ας για την από­λυ­ση των προ­ο­δευ­τι­κών καθη­γη­τών του Πανε­πι­στη­μί­ου Αθή­νας και Θεσ­σα­λο­νί­κης, αντι­δι­κτα­το­ρι­κές εκδη­λώ­σεις με την ευκαι­ρία της 25ης Μαρ­τί­ου και της άφι­ξης του Γάλ­λου Υπουρ­γού Παι­δεί­ας για την 100ετηρίδα του Πανε­πι­στη­μί­ου της Αθή­νας, συγκέ­ντρω­ση στα Προ­πύ­λαια για την απο­δο­κι­μα­σία του εκπρο­σώ­που της χιτλε­ρι­κής Γερ­μα­νί­ας και στο Στά­διο κατά τη διάρ­κεια φοι­τη­τι­κών αγώ­νων. Το τίμη­μα ήταν ακρι­βό καθώς η Ασφά­λεια έκα­νε επι­θέ­σεις ενα­ντί­ον τους, χτυ­πώ­ντας τους, συλ­λαμ­βά­νο­ντας και φυλα­κί­ζο­ντας πολ­λούς από αυτούς τους νέους.

Η ΕΟΝ δια­λύ­θη­κε στις 2 Μαΐ­ου 1941 με την κατά­λη­ψη της Ελλά­δας από τους Γερμανούς.

Ο ξεση­κω­μός του ελλη­νι­κού λαού ενα­ντί­ον των κατα­κτη­τών και η οργά­νω­ση της αντί­στα­σης κυρί­ως μέσα από τις γραμ­μές του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ για τη νεο­λαία δεί­χνουν ότι τα σχέ­δια του Μετα­ξά για τον εκφα­σι­σμό της απέτυχαν.

Για τον χαρα­κτή­ρα της οργά­νω­σης αυτής στις 12 Μαρ­τί­ου 1939 δημο­σιεύ­τη­κε στον παρά­νο­μο Ριζο­σπά­στη κεί­με­νο που περι­λαμ­βά­νε­ται στην από­φα­ση της ΚΕ του ΚΚΕ για την κατά­στα­ση της νέας γενιάς και τα καθή­κο­ντά της:

«… Απ’ την 4η Αυγού­στου 1936, που πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κά κατέ­λα­βε την εξου­σία, με τη δημα­γω­γία, την απά­τη και την τρο­μο­κρα­τι­κή βία, αγω­νί­ζε­ται να καθυ­πο­τά­ξει τη νέα γενιά στους αντι­λαϊ­κούς και αντε­θνι­κούς σκο­πούς της. Με τη συγκα­τά­θε­ση και ενερ­γη­τι­κή υπο­στή­ρι­ξη του θρό­νου δημιούρ­γη­σε τη νεο­γε­νι­τσα­ρι­κή οργά­νω­ση ΕΟΝ και μέσω αυτής δια­φθεί­ρει τη νεο­λαία εθνι­κά, τη δια­παι­δα­γω­γεί με τα βαρ­βα­ρώ­δη ιδε­ώ­δη του τσε­κου­ριού, του χαφιε­δι­σμού, της κατα­σκο­πεί­ας και εθνι­κής προδοσίας.

Η δικτα­το­ρία με το βίαιο παι­δο­μά­ζω­μα των νέων στην ΕΟΝ επι­διώ­κει να δια­φθεί­ρει τη νέα γενιά, να δημιουρ­γή­σει μαχη­τι­κή φασι­στι­κή οργά­νω­ση, ν’ ανα­δεί­ξει στε­λέ­χη για να πλαι­σιώ­σει το φασι­στι­κό κρά­τος της, την αστυ­νο­μία και το στρα­τό, να συγκρο­τή­σει πιστά τυφλά σώμα­τα πραι­τω­ρια­νών δολο­φό­νων που τα χρειά­ζε­ται για να πνί­γει τον αντι­δι­κτα­το­ρι­κό αγώ­να του λαού μας. Η πλα­τειά μάζα των παι­διών του ελλη­νι­κού λαού μπαί­νο­ντας στις γενι­τσα­ρι­κές οργα­νώ­σεις της ΕΟΝ χάνουν την προ­σω­πι­κή τους ελευ­θε­ρία, υπο­τάσ­σο­νται κάτω απ’ την κτη­νώ­δη πει­θαρ­χία των διο­ρι­σμέ­νων και εμμί­σθων αξιω­μα­τού­χων , δέρ­νο­νται, ξευ­τε­λί­ζο­νται απ’ αυτούς και μετα­βάλ­λο­νται σε άβου­λη μάζα δούλων.

eon6Παρά την αιμα­τη­ρή τρο­μο­κρα­τία ο ελλη­νι­κός λαός και η νέα γενιά δεν έπα­ψαν ν’ αντι­δρούν στο βίαιο φασι­στι­κό παι­δο­μά­ζω­μα, γι’ αυτό η αντι­λαϊ­κή βασι­λο­με­τα­ξι­κή δικτα­το­ρία έβα­λε στη διά­θε­ση της ΕΟΝ ολό­κλη­ρο τον κρα­τι­κό μηχα­νι­σμό. Νόμοι, ασφά­λειες, χωρο­φυ­λα­κή, σχο­λεία, εκκλη­σία, φασί­στες αξιω­μα­τι­κοί, «οίκος του αγρό­του» και τα κρα­τι­κο­ποι­η­μέ­να συν­δι­κά­τα χρη­σι­μο­ποιού­νται και τρο­μο­κρα­τούν τους Έλλη­νες γονείς με το διώ­ξι­μο από τη δου­λειά, το ξύλο και την εξο­ρία, απο­κλεί­ουν τα παι­διά από τα σχο­λεία και τα διώ­χνουν απ’ την δου­λειά, μόνο και μόνο για να ανα­γκα­στούν να υπο­κύ­ψουν και να μπουν στην λεγό­με­νη “Εθνι­κή Οργά­νω­ση Νεολαίας”».

 

Οι πλη­ρο­φο­ρί­ες και οι φωτο­γρα­φί­ες αντλή­θη­καν από το βιβλίο του Δημή­τρη Σέρ­βου Το παι­δο­μά­ζω­μα και ποιοι φοβού­νται την αλή­θεια, Σύγ­χρο­νη Επο­χή, Αθή­να 2009, 4η έκδοση

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο