Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η Κόκκινη Σημαία στο Ράιχστανγκ

Η ανάρ­τη­ση απο­τε­λεί μέρος του αφιε­ρώ­μα­τός μας στην Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη των Λαών

Η Κόκ­κι­νη Σημαία στο Ράιχστανγκ 

Το κόκ­κι­νο πανί απ’ το αίμα βαμμένο
Υψώ­θη­κε στην κορυ­φή του Ράιχσταγκ.
Δεν είναι απλά ένα κόκ­κι­νο πανί τούτο.

Πυρ­πό­λη­σε τον ουρανό,
Δια­κτι­νί­στη­κε στα πέρα­τα της γης,
Αγαλ­λί­α­σε τους λαούς, τους καταφρονεμένους.
Τους μήνυ­σε ότι
«όταν οι λαοί θέλουν, μπορούν!»
Και μπό­ρε­σαν, τα κατάφεραν.

Το κόκ­κι­νο πανί οδή­γη­σε εκατομμύρια.
Εδώ Λένιν­γκραντ, εκεί Στάλινγκραντ
Και Και­σα­ρια­νή, και Χαϊ­δά­ρι και Κούρνοβο
Κι άλλοι κι άλλοι σύντρο­φοι μάς κοι­τούν και μας φωνάζουν:
«Προ­χω­ρή­στε, πάντα εμπρός, πάντα εμπρός!»

Φωνές από τα φρέ­α­τα του θανάτου,
Από τα σπλά­χνα των νεκρών,
Από τα μάτια των μανάδων.
«Νικά­με, νικά­με τα τέρατα!
Νική­σα­με το θάνατο
Και στην Και­σα­ρια­νή και στο Χαϊ­δά­ρι και στο Κούρνοβο.
Νική­σα­με το σκοτάδι.
Προ­χω­ρή­στε, πάντα εμπρός, πάντα εμπρός!
Ούτε βήμα πίσω!»

Ελέ­νη Κακναβάτου

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο