Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ιωάννης Γουτεμβέργιος

Γρά­φει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Ο Γιό­χαν Γκέν­σφλες  (Γου­τεμ­βέρ­γιος) γεν­νή­θη­κε στις 5 Απρί­λη του 1397 στη Μαγε­ντία της Ρηνα­νί­ας και πέθα­νε στις 3 Φλε­βά­ρη 1468. Παι­δί αστι­κής οικο­γέ­νειας. Το όνο­μα Γου­τεμ­βέρ­γιος το πήρε από ένα σπί­τι που η μητέ­ρα του το πήρε για προί­κα. Στις 23 Φλε­βά­ρη 1440 ο Ιωάν­νης Γου­τεμ­βέρ­γιος παρου­σιά­ζει την εφεύ­ρε­σή του: Την τυπογραφία.

F2Θα μπο­ρού­σε να κάνει καριέ­ρα έντι­μου δημο­τι­κού υπαλ­λή­λου αλλά σε ηλι­κία 14 ετών έχα­σε τον πατέ­ρα του. Η θέση της οικο­γέ­νειας χει­ρο­τέ­ρε­ψε και ο νέος χρειά­στη­κε να εργα­στεί. Επέ­λε­ξε μια δου­λειά του χεριού. Κατερ­γα­σία δια­μα­ντιών και πολύ­τι­μων λθων. Πιθα­νώς κατερ­γα­ζό­με­νος πολύ­τι­μους λίθους συνέ­λα­βε την ιδέα των μολυ­βδέ­νιων στοιχείων.

Αυτή η περί­ο­δος της ζωής του είναι αρκε­τά μυστη­ριώ­δης. Επει­δή έλα­βε μέρος στους πολι­τι­κούς αγώ­νες που χώρι­ζαν τη γενέ­τει­ρά του προ­γρά­φη­κε στα 1420 και τα ίχνη του χάθη­καν για αρκε­τά χρόνια.

Περί­που στα 1430 εγκα­τα­στά­θη­κε στο Στρα­σβούρ­γο, όπου είχε κάποιους συγ­γε­νείς από την πλευ­ρά της μητέ­ρας του. Επί­σης εμφα­νί­ζε­ται ως χρυ­σο­χό­ος, μέλος στην εθνο­φρου­ρά του Στρα­σβούρ­γου και στα 1434 είχε μια δικα­στι­κή δια­μά­χη με τον αρχι­γραμ­μα­τέα της γενέ­τει­ράς του τον οποίο και έβα­λε φυλα­κή προ­κει­μέ­νου να τον ανα­γκά­σει. Το 1437 το όνο­μά του εμφα­νί­ζε­ται σε μια δίκη που σχε­τι­ζό­ταν με την αθέ­τη­ση της υπό­σχε­σης γάμου προς την Αννέτ ντε λα Πόρ­τε δε Φερ. Η από­φα­ση του δικα­στη­ρί­ου δεν υπάρ­χει αλλά τελι­κά φαί­νε­ται ότι την παντρεύ­τη­κε αφού το όνο­μα αυτής στους δημό­σιους κατα­λό­γους είναι Άννα φον Γκού­τε­μπεργκ, με την οποία έκα­νε και παι­διά.  Φαί­νε­ται ότι έχει κάνει  δύο γάμους, διό­τι στη γενε­α­λο­γία του βρί­σκε­ται και άλλη με το όνο­μα Αικα­τε­ρί­να Γκούτεμπεργκ.

Στα 1439 ο Γου­τεμ­βέρ­γιος με άλλους τρεις πολί­τες του Στρα­σβούρ­γου έφτια­ξαν ένα συμ­βό­λαιο για «να φέρου­σι διά­φο­ρες τέχνες» και θαυ­μά­σια έργα το οποία όμως δεν ονο­μά­ζουν. Στο συμ­βό­λαιο αυτό δε γίνε­ται λόγος περί τυπο­γρα­φί­ας. Από την ανα­φο­ρά όμως σε θαυ­μά­σια έργα προ­κύ­πτει ότι ο Γου­τεμ­βέρ­γιος από πριν γνώ­ρι­ζε αυτή την τέχνη, την οποία θεω­ρού­σουν θαυ­μά­σια και μαγι­κή, και προ­σπα­θού­σε να την υλο­ποι­ή­σει. Συνέ­λα­βε την ιδέα της τυπο­γρα­φι­κής τέχνης από το όνο­μά του που ήταν γραμ­μέ­νο στη σφρα­γί­δα του δακτυ­λι­διού του.

Στην αρχή της ήταν ατε­λής αυτή η τέχνη επει­δή τα γράμ­μα­τα ήταν χαραγ­μέ­να πάνω σε ξύλο, κινη­τά παρ’όλα αυτά αν και μερι­κές λέξεις ήταν ολό­κλη­ρες χαραγ­μέ­νες πάνω σε ένα ξύλο. Αυτά συν­δέ­ο­νταν με ράμματα.

(Περισ­σό­τε­ρα επί του θέμα­τος με άλλη ευκαιρία)

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο