Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κάπως έτσι εξοικειώνονται τα παιδιά με το φασισμό

Σχο­λιά­ζει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Ενό­ψει της επε­τεί­ου της 28ης Οκτω­βρί­ου κατά­στη­μα στη Θεσ­σα­λο­νί­κη μαζί με τις στο­λές του Έλλη­να αξιω­μα­τι­κού και της εθε­λό­ντριας νοσο­κό­μας έβα­λε στη βιτρί­να και αυτή του Χίτλερ και φρό­ντι­σε μάλι­στα να την δια­φη­μί­σει δεό­ντως. Η στο­λή συνο­δεύ­ε­ται κι από όλα τα απα­ραί­τη­τα ναζι­στι­κά αξε­σουάρ, όπως το καπέ­λο των SS, το περι­βρα­χιό­νιο με τη σβά­στι­κα και παρά­ση­μα με τον σταυ­ρό των ναζί.

Και μάλι­στα με σχε­τι­κή προ­βο­λή στη βιτρίνα.

Απί­στευ­το; Περί­ερ­γο; Χαζο­μά­ρα; Αφέ­λεια του κατα­στη­μα­τάρ­χη; Εσκεμ­μέ­νη επιλογή;

Σίγου­ρα, ένα μικρό παρά­δειγ­μα για την εξοι­κεί­ω­ση της κοι­νω­νί­ας μας και μάλι­στα των παι­διών με το ναζι­σμό – φασισμό.

Η στο­λή είναι ένας τρό­πος προ­σέγ­γι­σης και βίω­σης της ιστορίας.

Οταν ήμα­σταν μικροί, στο μοί­ρα­σμα των ρόλων στο παι­χνί­δι  (όταν παί­ζα­με πόλε­μο) κανείς μας δεν ήθε­λε να είναι ο Γερ­μα­νός κατα­κτη­τής, εξαι­τί­ας των όσων είχα­με ακού­σει. Ολοι θέλα­με ένα ρόλο Γιώρ­γου Θαλάσση.

Ηταν ένα παι­χνί­δι μα και μια γνω­ρι­μία με την ιστο­ρία μας. Μια άρνη­ση να ταυ­τι­στού­με με κάτι τόσο κακό. Ηταν και αφορ­μή πολ­λές φορές να ρωτή­σου­με γονείς και παπ­πού­δες, για το τι κάνα­νε οι Γερ­μα­νοί στο χωριό, ποιοι τους πολε­μή­σα­νε, ποιοι συνερ­γά­στη­καν μαζί τους. Κάπως έτσι μάθα­με την τοπι­κή ιστο­ρία. Κάπως έτσι καλ­λιερ­γή­σα­με τα πρώ­τα αντα­να­κλα­στι­κά απέ­να­ντι στο φασισμό.

stoli3

 

stoli1

 

stoli2

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο