Σχολιάζει ο Ηρακλής Κακαβάνης //
Ενόψει της επετείου της 28ης Οκτωβρίου κατάστημα στη Θεσσαλονίκη μαζί με τις στολές του Έλληνα αξιωματικού και της εθελόντριας νοσοκόμας έβαλε στη βιτρίνα και αυτή του Χίτλερ και φρόντισε μάλιστα να την διαφημίσει δεόντως. Η στολή συνοδεύεται κι από όλα τα απαραίτητα ναζιστικά αξεσουάρ, όπως το καπέλο των SS, το περιβραχιόνιο με τη σβάστικα και παράσημα με τον σταυρό των ναζί.
Και μάλιστα με σχετική προβολή στη βιτρίνα.
Απίστευτο; Περίεργο; Χαζομάρα; Αφέλεια του καταστηματάρχη; Εσκεμμένη επιλογή;
Σίγουρα, ένα μικρό παράδειγμα για την εξοικείωση της κοινωνίας μας και μάλιστα των παιδιών με το ναζισμό – φασισμό.
Η στολή είναι ένας τρόπος προσέγγισης και βίωσης της ιστορίας.
Οταν ήμασταν μικροί, στο μοίρασμα των ρόλων στο παιχνίδι (όταν παίζαμε πόλεμο) κανείς μας δεν ήθελε να είναι ο Γερμανός κατακτητής, εξαιτίας των όσων είχαμε ακούσει. Ολοι θέλαμε ένα ρόλο Γιώργου Θαλάσση.
Ηταν ένα παιχνίδι μα και μια γνωριμία με την ιστορία μας. Μια άρνηση να ταυτιστούμε με κάτι τόσο κακό. Ηταν και αφορμή πολλές φορές να ρωτήσουμε γονείς και παππούδες, για το τι κάνανε οι Γερμανοί στο χωριό, ποιοι τους πολεμήσανε, ποιοι συνεργάστηκαν μαζί τους. Κάπως έτσι μάθαμε την τοπική ιστορία. Κάπως έτσι καλλιεργήσαμε τα πρώτα αντανακλαστικά απέναντι στο φασισμό.