Και να που η πλάκα του Κρετίνου επιβεβαιώθηκε…

Σχο­λιά­ζει Ο ΚΡΕΤΙΝΟΣ //

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΗΚΕ Η ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΚΡΕΤΙΝΟΥ

«Ούτε Μητσο­τσά­κης, ούτε Σαμαράς/ καλύ­τε­ρα μνη­μό­νια γίνο­νται με μας»
το σύν­θη­μα στην κεντρι­κή εκδή­λω­ση του ΣΥΡΙΖΑ

Και να που η πλά­κα του Κρε­τί­νου για την επε­τεια­κή εκδή­λω­ση για τα δυό χρό­νια της «για πρώ­τη φορά κυβέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς» επι­βε­βαιώ­θη­κε (Βλέ­πε ανάρ­τη­ση της 31.1.2017 με τον τίτλο: «Αυτο­ψία Φλα­μπου­ρά­ρη στους …σκου­πι­δο­τε­νε­κέ­δες!»).

Στις 4.2.2017 το “Βήμα” –και υπό τον τίτλο «Μια φιέ­στα για τον Τσί­πρα» — έγρα­ψε: «Η εξ ανα­βο­λής εκδή­λω­ση για τα δύο χρό­νια ΣΥΡΙΖΑ στην εξου­σία (προ­σο­χή, μόνον ΣΥΡΙΖΑ, και όχι μαζί με τους ΑΝΕΛ) απο­φα­σί­στη­κε, εκτός απρο­ό­πτου, να πραγ­μα­το­ποι­η­θεί στις 17 Φεβρουα­ρί­ου στο στά­διο τάε κβον ντο και ήδη σας πλη­ρο­φο­ρώ ότι άρχι­σαν οι συρι­ζαί­οι από τώρα την… κινη­το­ποί­η­ση, με στό­χο να γεμί­σουν το στά­διο, “να μην πέφτει καρ­φί­τσα”, όπως λένε. Τώρα θα πεί­τε για­τί πήγε τόσο μακριά; Αρχι­κά είχαν πει ότι η εκδή­λω­ση (διά­βα­ζε “φιέ­στα”) είχε προ­γραμ­μα­τι­στεί για τις 3 Φεβρουα­ρί­ου, αλλά υπήρ­χε ένα πρό­βλη­μα. Η αξιο­λό­γη­ση δεν έκλει­νε. Ο κ. Τσί­πρας μετά τη συνά­ντη­ση που είχε με την κυρία Μέρ­κελ στη Μάλ­τα (φωτο­γρα­φία από τη συνά­ντη­ση) είναι πλέ­ον βέβαιος ότι η αξιο­λό­γη­ση θα κλεί­σει πριν από τις 17 Φεβρουα­ρί­ου και έτσι ο δρό­μος είναι ανοι­κτός για… θριαμ­βο­λο­γί­ες. Δεν απα­σχο­λεί τους κυβερ­νώ­ντες το γεγο­νός ότι κατά πάσα πιθα­νό­τη­τα η αξιο­λό­γη­ση θα κλεί­σει με υπο­χω­ρή­σεις (μάλ­λον στο αφο­ρο­λό­γη­το), αλλά ότι κλεί­νει. Ετσι, στην ομι­λία του (θα είναι κεντρι­κός ομι­λη­τής) θα επι­τε­θεί με δρι­μύ­τη­τα στη ΝΔ και στην ηγε­σία της, προ­βάλ­λο­ντας το επι­χεί­ρη­μα ότι οι αιτιά­σεις περί εκλο­γών του Κυρ. Μητσο­τά­κη πέφτουν στο κενό. Αλλω­στε το άλλο προ­σφι­λές θέμα του Πρω­θυ­πουρ­γού, αυτό με τη δια­πλο­κή, το εξά­ντλη­σε στη Βου­λή, με το πόρι­σμα της εξε­τα­στι­κής επι­τρο­πής για τα δάνεια των κομ­μά­των και των ΜΜΕ».

Και ´κεί που ο Κρε­τί­νος ανα­ρω­τιό­ταν αν μπο­ρεί να γεμί­σει το τάε κβον ντο βρέ­θη­κε μπρο­στά στο παρα­κά­τω περι­στα­τι­κό στο μετρό.

Μια κυρία που είχε χρη­σι­μο­ποι­ή­σει το εισι­τή­ριό της στο λεω­φο­ρείο, ρώτη­σε αν μπο­ρού­σε να το χρη­σι­μο­ποι­ή­σει και μετρό μέχρι να συμπλη­ρω­θούν 1,5 ώρες από την αρχι­κή επικύρωση.

Μετά την κατα­φα­τι­κή απά­ντη­ση όλων, ένας κύριος σχολίασε:

-Είδα­τε τι χάρη μας κάνουν; Μιά­μι­ση ώρες με 1,4 ευρώ!

-Και πού γίνο­νται τέτοιες χάρες! ειρω­νεύ­τη­κε πικρό­χο­λα μια άλλη κυρία.

-Πού αλλού από την Ελλά­δα με την «για πρώ­τη φορά κυβέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς»(!) απά­ντη­σε ο κύριος με ύφος ανά­λο­γο της ειρω­νί­ας που ακούστηκε.

-Για­τί ήταν καλύ­τε­ροι οι άλλοι; ρώτη­σε φουρ­κι­σμέ­νη τρί­τη κυρία που μπή­κε στην κουβέντα.

-Αν υπο­βι­βά­ζε­τε τον εαυ­τό σας στο ρόλο ενός δεξιού βαστά­ζου των μνη­μο­νί­ων για να μπο­ρεί­τε να δικαιο­λο­γεί­τε τα δικά σας μνη­μό­νια, είναι κρί­μα για σας και αλοί­μο­νο στο λαό που σας εμπι­στεύ­τη­κε, απά­ντη­σε οργι­σμέ­να ο κύριος.

-Ανά­θε­μα στο Σαμα­ρά, είπε η συνο­δός της κυρί­ας που θίχτηκε.

Εκεί ο Κρε­τί­νος δεν άντε­ξε: «Κυρία μου, είπε στη φουρ­κι­σμέ­νη κυρία, δεν πρέ­πει μόνο να αμύ­νε­σθε. Πρέ­πει να είσθε και …επι­θε­τι­κή στην κρι­τι­κή της “κυβέρ­νη­σης της για πρώ­τη φορά Αρι­στε­ράς”. Και να πανη­γυ­ρί­ζε­τε για τα κατορ­θώ­μα­τά της, όπως ο σφα­για­σμός των απο­δο­χών και η κατα­κρε­ούρ­γη­ση των συντά­ξε­ων. Να πάτε και στην κεντρι­κή γιορ­τή στο ταε κβον ντό να δια­δη­λώ­σε­τε με το σύν­θη­μα: “Ούτε Μητσο­τά­κης, ούτε Σαμαράς/ καλύ­τε­ρα μνη­μό­νια γίνο­νται με μάς”. Κι αν το θέλε­τε σε παραλ­λα­γή: “Ούτε Βενι­ζέ­λος ούτε Σαμαράς/ καλύ­τε­ρα μνη­μό­νια γίνο­νται με μας”»(!)

Ξέσπα­σαν γέλια πικρά, αλλά η φουρ­κι­σμέ­νη κυρία κατέ­βη­κε στην επό­με­νη στά­ση και δεν άκου­σε την κυρία που πήρε πρώ­τη το λόγο.

-Δεν είναι δυνα­τόν! Είναι προ­σβο­λή της λογι­κής η υπε­ρά­σπι­ση όλων αυτών των μέτρων, που –υπο­τί­θε­ται- παίρ­νο­νται για το καλό των πολ­λών και των από­κλη­ρων της κοι­νω­νί­ας που λέει κι ο Φλαμπουράρης.

Κι Κρε­τί­νος φιλο­σό­φη­σε: «Η κυβέρ­νη­ση –και είναι εύλο­γο- να παρα­μυ­θιά­ζει. Όμως είναι παρά­λο­γο να αυτο­πα­ρα­μυ­θιά­ζε­ται, να αυτο­λο­βο­το­μεί­ται και να γίνε­ται συνέ­νο­χος ο ίδιος ο κόσμος. Πρό­κει­ται περί τρέλας…»