Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Καρτ ποστάλ από τη Σκύρο

Γρά­φει ο Βασί­λης Κρί­τσας //

Η Σκύ­ρος είναι ένα νησί-μιγά­δας, μισή Κυκλά­δα – μισή Σπο­ρά­δα, συν­δυά­ζο­ντας το πρά­σι­νο, που σε κάποια σημεία μπαί­νει μες στην άσφαλ­το κι απει­λεί να την καλύ­ψει, με τη γρα­φι­κή, παρα­δο­σια­κή Χώρα, που είναι σκαρ­φα­λω­μέ­νη στην πλα­γιά ενός μεγά­λου βρα­χώ­δους λόφου και σε κερ­δί­ζει εξί­σου από κοντά κι από μακριά. Το καλό φαγη­τό για όλα τα γού­στα (κρέ­ας ή ψάρι, αλλά δεν ξέρω με τους vegan τι γίνε­ται) συγκα­τα­λέ­γε­ται στα δυνα­τά σημεία της και οι ταβέρ­νες που πρέ­πει οπωσ­δή­πο­τε να δοκι­μά­σει κανείς, πριν φύγει, είναι πιο πολ­λές κι από τις παρα­λί­ες της. Αν και αυτό οφεί­λε­ται εν μέρει στην έντο­νη παρου­σία του ελλη­νι­κού στρα­τού, με το ναυ­τι­κό να κατα­λαμ­βά­νει (και να απο­κλεί­ει) όλο το νότιο τμή­μα του νησιού, ενώ στο βορ­ρά υπάρ­χει το μεγα­λύ­τε­ρο στρα­τιω­τι­κό αερο­δρό­μιο των Βαλ­κα­νί­ων (που λει­τουρ­γεί και ως πολι­τι­κό), λόγω της καί­ριας στρα­τη­γι­κής θέσης της Σκύ­ρου στο Αιγαίο. Ένα άλλο ποσο­στό παρα­λιών είναι από δύσκο­λα έως καθό­λου προ­σβά­σι­μο με το αυτο­κί­νη­το, αλλά αυτό από μια άπο­ψη είναι ίσως και το πιο σημα­ντι­κό πλε­ο­νέ­κτη­μα του νησιού. Η οργα­νω­μέ­νη κατα­στρο­φή που ακού­ει στο όνο­μα «του­ρι­στι­κή ανά­πτυ­ξη-αξιο­ποί­η­ση» και αλλοιώ­νει φυσι­κά τοπία και ανθρώ­πι­νους χαρα­κτή­ρες, δεν έχει απλώ­σει τόσο τα πλο­κά­μια της στη Σκύ­ρο κι αυτή είναι και η ιδιαί­τε­ρη ομορ­φιά της σε τελι­κή ανά­λυ­ση. Μπο­ρεί να μην έχει τις καλύ­τε­ρες θάλασ­σες (τα νερά της πάντως είναι απο­λαυ­στι­κά κρύα και κρυ­στάλ­λι­να) ή τα πιο μαγευ­τι­κά τοπία, αλλά κατα­φέρ­νει να σε μαγέ­ψει με την απλό­τη­τά της και την ιδιαί­τε­ρη αυθε­ντι­κό­τη­τά της. Τόσο μονα­δι­κή και ιδιαί­τε­ρη, σαν τα περί­φη­μα αλο­γά­κια της Σκύ­ρου, που μοιά­ζουν με πόνι, ή το ξακου­στό καρ­να­βά­λι της, που πρέ­πει όμως να την επι­σκε­φτείς χει­μώ­να, για να το απολαύσεις.

20150701_124626

Το φημι­σμέ­νο αλο­γά­κι της Σκύρου

20150702_152707

Το πρά­σι­νο απει­λεί να ανα­κα­τα­λά­βει το χώρο που του ανήκει

20150701_193007

Η Χώρα σκαρ­φα­λω­μέ­νη στο Λόφο

Η δική μας παρέα βρέ­θη­κε στο νησί την εβδο­μά­δα πριν από το δημο­ψή­φι­σμα, με τον έλεγ­χο κεφα­λαί­ων (το δια­βό­η­το capital control) να προ­κα­λεί μεγά­λες ουρές σχε­δόν κάθε ώρα της ημέ­ρας στη μονα­δι­κή τρά­πε­ζα της Χώρας (υπήρ­χε κι άλλο ένα ΑΤΜ στο λιμά­νι), οι οποί­ες προ­σφέ­ρο­νταν για γνω­ρι­μί­ες και πολι­τι­κή κου­βέ­ντα. Πετύ­χα­με μάλι­στα και την ανοι­χτή συγκέ­ντρω­ση-εκδή­λω­ση των υπε­ρα­σπι­στών του «όχι», στην οποία μίλη­σαν μετα­ξύ άλλων ο Συρι­ζαί­ος δήμαρ­χος αλλά και ένας εκπρό­σω­πος της αντι­πο­λί­τευ­σης στο δημο­τι­κό συμ­βού­λιο! Ενώ μπο­ρού­σες να δεις πολ­λά μαγα­ζιά στο­λι­σμέ­να με αφί­σες ή πανό και το «όχι» σε μαύ­ρο φόντο, που θα χρη­σί­μευε κι εκ των υστέ­ρων ως ένδει­ξη πέν­θους και εκλο­γι­κού μαυ­ρί­σμα­τος, μετά από την κυβερ­νη­τι­κή κωλο­τού­μπα που μετέ­τρε­ψε ταχύ­τα­τα τη λαϊ­κή ετυ­μη­γο­ρία σε… εντο­λή για «ναι σε όλα».
Ανοι­χτή εκδή­λω­ση υπέρ του «ναι» δεν υπήρ­χε, αλλά τα πράγ­μα­τα ήταν κάπως μοι­ρα­σμέ­να, όχι με την έννοια της πόλω­σης του κόσμου σε δύο στρα­τό­πε­δα, αλλά της εσω­τε­ρι­κής πόλω­σης μέσα του. Τα νησιά πλήτ­το­νται άμε­σα από την κατάρ­γη­ση του ειδι­κού καθε­στώ­τος για το ΦΠΑ κι οι κάτοι­κοί τους είχαν κάθε λόγο για να αντι­δρά­σουν και να αντι­τα­χθούν στη συμ­φω­νία. Αλλά πολ­λοί ιδιο­κτή­τες ενοι­κια­ζό­με­νων δωμα­τί­ων έβλε­παν να ακυ­ρώ­νο­νται οι κρα­τή­σεις, στον πανι­κό των πρώ­των ημε­ρών ή λόγω του ορί­ου στις ανα­λή­ψεις από τις τρά­πε­ζες, φοβού­νταν ότι θα πάει στρά­φι η χρο­νιά κι έβρα­ζαν ενα­ντί­ον και της κυβέρ­νη­σης: «Χάθη­καν τόσοι μήνες να κάνει το δημο­ψή­φι­σμα; Έπρε­πε τώρα, πάνω στην τούρ­λα της του­ρι­στι­κής σεζόν;»

20150629_204140

Το μαύ­ρο κολ­λά­ει και με το πένθος

20150629_211451

Μαγα­ζί στο­λι­σμέ­νο με πανό για το Όχι

Τελευ­ταία στά­ση σε αυτό το σύντο­μο ταξί­δι, με μια λαο­γρα­φι­κή νότα από το (ιδιω­τι­κό) μου­σείο Φαλ­τάιτς, που στε­γά­ζει μια πολύ ενδια­φέ­ρου­σα οικο­γε­νεια­κή συλ­λο­γή και τρεις δια­φο­ρε­τι­κές γενιές-επο­χές, σε ισά­ριθ­μες αίθου­σες-επί­πε­δα, όπου νιώ­θεις να βυθί­ζε­σαι στο χρό­νο, προ­τού ξανα­βγείς στην επι­φά­νεια. Κι όπου μπο­ρεί να δει κανείς από σπου­δαία ιστο­ρι­κά ντο­κου­μέ­ντα, όπως ένα σπά­νιο αντί­τυ­πο του αφο­ρι­σμού της επα­νά­στα­σης του 1821 από τον πατριάρ­χη Γρη­γό­ριο Ε’, μέχρι το μικρο­σκο­πι­κό σαλο­νά­κι των παρα­δο­σια­κών αρχο­ντι­κών του νησιού, που θαρ­ρείς και φτιά­χτη­κε για νάνους ή για μικρά παι­διά. Αλλά και μια πολυ­συλ­λε­κτι­κή βιβλιο­θή­κη, που καλύ­πτει όλο το πολι­τι­κό (κι όχι μόνο) φάσμα. Από το λεξι­κό του στρα­τού, μέχρι το βιβλίο του Σκα­ρί­μπα για το 21’ και μια προ­λε­κάλτ έκδο­ση για το Μάο και την Κινέ­ζι­κη Επανάσταση.
Την οικο­δέ­σποι­να του μου­σεί­ου την είδα­με την επό­με­νη μέρα να συντο­νί­ζει την εκδή­λω­ση του Όχι. Ενώ μας παρου­σί­α­σε ως προ­φη­τι­κό και επί­και­ρο το βιβλίο του νεό­τε­ρου και πρό­σφα­τα απο­θα­νό­ντα Φαλ­τά­τζη (που ήταν μάλ­λον κεντρώ­ων πεποι­θή­σε­ων και οργα­νω­μέ­νος στη φοι­τη­τι­κή ΠΕΑΝ του 60’ –καμία σχέ­ση με την ομώ­νυ­μη οργά­νω­ση επί κατο­χής) για την «κατά­ρα της Κοι­νής Αγο­ράς», του πρό­δρο­μου της σημε­ρι­νής ΕΕ.

20150701_114747

 

Το εξώ­φυλ­λο του βιβλί­ου για την Κατά­ρα της Κοι­νής Αγοράς

20150701_120055

20150701_120040

Εικό­νες από την έκδο­ση για την Κινέ­ζι­κη Επανάσταση

20150701_121343

Ο αφο­ρι­σμός της Επα­νά­στα­σης από τον πατριάρχη

Για επι­δόρ­πιο μερι­κά ακό­μα φωτο­γρα­φι­κά στιγμιότυπα

20150629_205219

 

Η θέα από τη Χώρα, μετά το ηλιοβασίλεμα

20150701_155644

Η Κολυ­μπά­δα, που έχει μόνο ένα άσπρο σπι­τά­κι, και όπου πρέ­πει να ανοί­ξεις πρώ­τα μια πόρ­τα με σύρ­μα που κλεί­νει το δρό­μο, για να περά­σει το αυτο­κί­νη­το και να κατέ­βεις κάτω!

20150630_195933

Μια πινα­κί­δα μας ενη­με­ρώ­νει ότι απα­γο­ρεύ­ε­ται το παρ­κά­ρι­σμα στην ταράτσα!
Ό,τι κι αν σημαί­νει αυτό…

20150701_160558

Ή αλλά­ζου­με ή βου­λιά­ζου­με. Ή και τα δυο μαζί

20150702_122704

Ένα καλ­λι­τε­χνι­κό εργα­στή­ρι στο βορειο­δυ­τι­κό κομ­μά­τι του νησιού με τη σημαία του Τσε

20150702_184121

Κι ένα μπι­τσό­μπα­ρο (με δωρε­άν ξαπλώ­στρες και) με τη σημαία της Κού­βας να δεσπόζει

20150702_123046

Η εντυ­πω­σια­κή είσο­δος της Ατσίτσας

20150630_172747

Η παρα­λία του Πεύκου

20150704_143047

Κι ένα κόκ­κι­νο κάστρο με συν­θή­μα­τα, που συνα­ντάς στην Εύβοια λίγο πριν φτά­σεις στην Κύμη, απ΄όπου φεύ­γει το πλοίο για το λιμά­νι της Σκύ­ρου, τη Λιναριά.

Λινα­ριά-Λινα­ριά, εσέ­να έχω στην καρδιά…

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο