Γράφει ο Βασίλης Κρίτσας //
Στην αγγλική Premier League, η Σταχτοπούτα Λέστερ κάνει πορεία πρωταθλητισμού, τρελαίνοντας κόσμο και τους εν Ελλάδι ειδικούς, που έβγαλαν το Ρανιέρι μυρωδιά και πελάτη των νήσων Φερόε.
Ενώ οι οπαδοί της Λίβερπουλ αποχώρησαν από το γήπεδο ένα τέταρτο πριν τη λήξη του αγώνα της ομάδας τους με τη Σάντερλαντ, όχι γιατί είχε κριθεί (γύρισε εξάλλου από 2–0 σε 2–2 στο τελευταίο δεκάλεπτο), αλλά σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα πανάκριβα εισιτήρια που όρισε η διοίκηση. Το μήνυμά τους ήταν σαφές: χωρίς τον κόσμο στις κερκίδες, δεν υπάρχει ποδόσφαιρο. Γιατί αν ισχύει πως το ποδόσφαιρο είναι το μπαλέτο της εργατικής τάξης, οι αγώνες κεκλεισμένων των θυρών πχ είναι σαν να αφαιρείς από το μπαλέτο τη μουσική, ένα άχαρο θέαμα που δε βγάζει νόημα.
Στο Ιταλικό Καμπιονάτο, υπάρχουν ως γνωστόν παραδοσιακά αριστερά και δεξιά πέταλα. Πολλοί (εντός ή εκτός εισαγωγικών, πάντως αυτοπροσδιοριζόμενοι ως) αριστεροί υποστηρίζουν τη Ρόμα, οι πιο ψαγμένοι τη Λιβόρνο (και το πέταλό της με τα σφυροδρέπανα) και οι πιο ψαγμένοι λένε πως η πολιτική συνείδηση δεν εξαρτάται από την οπαδική ένταξη του καθενός. Από την άλλη βέβαια, οι τιφόζι της Λάτσιο για παράδειγμα, είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία φασίστες, όπως και να έχει, γιατί δε χρειάζεται ιδιαίτερο πολιτικό κριτήριο, για να γίνει κανείς νεοναζί. Ίσα-ίσα που η απουσία του θεωρείται σχεδόν σαν προαπαιτούμενο.
Την περασμένη βδομάδα λοιπόν, στον αγώνα Λάτσιο-Νάπολι, οι λατσιάλι οπαδοί επιτέθηκαν φραστικά με ρατσιστικά, υβριστικά συνθήματα στο Σενεγαλέζο παίκτη των φιλοξενούμενων, Καλιντού Κουλιμπαλί, που έκανε απλά το λάθος να γεννηθεί μαύρος. Χτες στο Σάο Πάολο, οι οπαδοί στο πέταλο προχώρησαν σε μια εντυπωσιακή συμβολική κίνηση, με αντιρατσιστικό περιεχόμενο. Κάθε οπαδός πήρε μια φωτογραφία του Κουλιμπαλί και τη σήκωσε μπροστά στο πρόσωπό του, για να περάσει το μήνυμα: είμαστε όλοι Κουλιμπαλί και δυνητικά θύματα του φασισμού.
Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα, το πρωτάθλημα δε θα ήταν τίποτα (και θα μπορούσε να είναι τα πάντα) χωρίς τους παράγοντες, τα κοράκια και τους ιδιωτικούς στρατούς, που το λυμαίνονται.
Στο Περιστέρι, μαχαιρώθηκε ένας οπαδός του Ατρόμητου, μετά από συμπλοκή με οπαδούς της ΑΕΚ.
Στο ντέρμπι του Καραϊσκάκη, έγινε θέμα η κόκκινη κάρτα σε παίκτη του Ολυμπιακού (είδος που σπανίζει) και πόσες ακόμα θα έπρεπε να έχουν βγει από το τσεπάκι του διαιτητή.
Στη Λεωφόρο, ο Αλαφούζος τα έβαλε με τη μαφία (Καμόρα) και τη συμμορία, που κάνει κουμάντο στο πρωτάθλημα. Κάτι που από τα δικά του χείλη ακούγεται τόσο κωμικά υποκριτικό, σαν τους δημοσιογράφους του Σκάι, όταν προσπαθούν να κάνουν αντιπολίτευση, στηρίζοντας τις λαϊκές κινητοποιήσεις.
Αλλά η πολιτεία ετοιμάζεται να πάρει αυστηρά μέτρα, πχ διακόπτοντας πάλι για καμιά βδομάδα το πρωτάθλημα, με τη λογική πονάει κεφάλι-κόψει κεφάλι. Που ωστόσο, ποτέ άλλοτε δεν έμοιαζε τόσο πολύ με ασπιρίνη, που δεν αγγίζει ούτε ξώφαλτσα τη ρίζα του προβλήματος.
Κουλοί, στραβοί και άμπαλοι, όλοι μαζί στη Σούπερ Λιγκ. Και αν ο Άγιος Παντελεήμονας λυπηθεί τους Έλληνες φιλάθλους, μπορεί τουλάχιστον να τους απαλλάξει από το μαρτύριο του ελληνικού πρωταθλήματος, που ούτε για παρηγοριά στον άρρωστο (οπαδό) δεν κάνει πια.