Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κριτήρια ψήφου στις εκλογές 2015

Γρά­φει η Ελέ­νη Κακνα­βά­του //

Υπαρ­χει πράγ­μα­τι ενα σημα­ντι­κό ποσο­στό ανα­πο­φά­σι­στων. Ανά­με­σά τους αυτοί κυρί­ως που απο­γοη­τεύ­θη­καν από την Κυβερ­νώ­σα Αρι­στε­ρά του ΣΥΡΙΖΑ, που πίστευαν ότι θα χτυ­πή­σει το χέρι στο τρα­πέ­ζι στην  ΕΕ και στους  θεσμούς για να στα­μα­τή­σει η αντι­λαϊ­κή λαί­λα­πα των συνε­χών μέτρων και θα συνε­χί­ζουν μετά να ζουν κανονικά.

Απα­τή­θη­καν οικτρά για μια ακό­μη φορά. Κι αυτό για­τί είναι ηλί­ου φαει­νό­τε­ρο ότι δυο πολι­τι­κές υπάρ­χουν κι ας είναι  στη βου­λή πεντα­κό­σια κομ­μα­τα: ή θα συμ­μα­χή­σεις με το λα’ο και θα τρα­βή­ξεις για πολι­τι­κή ρήξης με ΕΕ, μονο­πώ­λια, μεγά­λο κεφά­λαιο ή θα συμ­μα­χή­σεις με την ΕΕ, μονο­πώ­λια και κεφά­λαιο ενά­ντια στο λαό. Δεύ­τε­ρος ή τρί­τος δρό­μος δεν υπάρ­χει. Και την πίτα ολά­κε­ρη (μέσα στην ΕΕ και τους άλλους οργα­νι­σμούς) και το λαό χορ­τά­το δεν μπο­ρείς να έχεις.
Ποια λοι­πόν θα πρέ­πει να είναι σήμε­ρα τα κρι­τή­ρια ψήφου για τον ελλη­νι­κό λαό, τους νέους, τους άνερ­γους, τους αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους, τους φτω­χούς αγρό­τες, τους εργα­ζό­με­νους γενι­κό­τε­ρα στον ιδιω­τι­κό και δημό­σιο τομέα;
1) Το συστη­μα­τι­κό­τε­ρο κρι­τή­ριο ειναι η στά­ση του κάθε κομ­μα­τος και του κάθε πολι­τι­κού απέ­να­ντι στο ζήτη­μα της ιδιο­κτη­σί­ας στα μέσα παρα­γω­γής. Είτε έχεις ευρώ ή οποιο­δή­πο­τε νόμι­σμα, όπως προ­τεί­νουν ορι­σμέ­νοι που μιλά­νε και για έξο­δο από την ευρω­ζώ­νη, εφό­σον δέχε­σαι να βρί­σκο­νται τα μέσα παρα­γω­γής στα χέρια μιας χού­φτας ανθρώ­πων, ντό­πιων ή ξένων, η θέση των εργα­ζό­με­νων, των ανέρ­γων, των αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νων θα είναι δει­νή και θα χειροτερεύει.
2) Προ­κύ­πτει ετσι κι ένα άλλο   κρι­τή­ριο. Ποια στά­ση κρα­τά­νε τα κόμ­μα­τα απέ­να­ντι στο ζήτη­μα των διε­θνών καπι­τα­λι­στι­κών οργα­νι­σμών; Ολοι συμ­φω­νούν, ακό­μη και η ΛΑΕ που μιλά­ει για έξο­δο από την ευρω­ζώ­νη, ότι η θέση μας είναι στην ΕΕ και φυσι­κά συμ­με­τέ­χου­με και στο ΝΑΤΟ με ό,τι άλλο σημαί­νει αυτό: εμπλο­κή της χώρας μας σε πολέ­μους, δημιουρ­γία νέων βάσε­ων στα νησιά μας κλπ. Ο κ. Ήσυ­χος, μέχρι πρό­τι­νος ανα­πλη­ρω­τής Υπ. Εθνι­κής άμυ­νας και νυν στέ­λε­χος της ΛΑΕ, έλε­γε για τη νατοϊ­κή βάση που θα δημιουρ­γη­θεί στην Κω, Κάλυ­μνο ή άλλο νησί του Αιγαί­ου, ότι αυτή η πρό­τα­ση ηταν η “πινε­λιά” του Καμ­μέ­νου, κάνο­ντας ότι δεν γνω­ρί­ζει τίπο­τα για το έγκλη­μα. Όμως από­φυ­γε να πάρει θέσει αν θα πρέ­πει να δημιουρ­γη­θεί η Νατοϊ­κή βάση ή όχι.
3) Ένα άλλο κρι­τή­ριο για το λαό πρέ­πει  να είναι κι αυτό: ποιο κόμ­μα του έλε­γε στα­θε­ρά την αλή­θεια και τον προει­δο­ποί­η­σε έγκαι­ρα για τα νέα μέτρα, ακό­μη και με πολι­τι­κό κόστος κάποιες φορές; Ποιο κόμ­μα αρνεί­ται να υφαρ­πά­ξει την ψήφο του, βαυ­κα­λί­ζο­ντάς τον  ότι είναι εύκο­λα τα πράγ­μα­τα και με μια από­φα­ση στη βου­λή, με ένα νόμο, χωρίς την ουσια­στι­κή συμ­με­το­χή του λαού και την προ­ε­τοι­μα­σία της οργα­νω­μέ­νης πάλης του μπο­ρεί να αλλά­ξει,  μέσα στην ΕΕ, τα πράγ­μα­τα και να γυρί­σει ο τρο­χός προς οφε­λος του λαού;
4) Τέλος, κρι­τή­ριο ψήφου για τον εργα­ζό­με­νο ή τον άνερ­γο πρέ­πει, κατά τη γνώ­μη μας, να είναι και τού­το; ποιο κόμ­μα, ποιοι βου­λευ­τές, ποιοι δήμαρ­χοι, ποιοι συν­δι­κα­λι­στές στά­θη­καν δίπλα του κι έγι­ναν το απο­κού­μπι του; Ποιοι κατέ­θε­σαν προ­τά­σεις για ελα­φρύν­σεις των βαρών του λαού μας από τα προη­γού­με­να μνη­μό­νια και ποιοι πιο δυνα­τά αύριο μπο­ρούν από καλύ­τε­ρες θέσεις μέσα, κι οχι μόνο, στη Βου­λή να αντι­πα­λέ­ψουν τα μνη­μό­νια και τους νόμους που θα φέρουν οι νέες κυβερ­νή­σεις; Ποιοι θα παλέ­ψουν και θα οργα­νώ­σουν στους τόπους δου­λειάς τον αγώ­να για να μη χαθούν άλλα εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα, για να ξανα­κερ­δί­σουν οι εργα­ζό­με­νοι τα κεκτη­μέ­να που σμπα­ρα­λιά­στη­καν με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ;
Με τα παρα­πά­νω κρι­τή­ρια ψήφου και έχο­ντας στο νου την πρό­τα­ση πραγ­μα­τι­κής διε­ξό­δου από την κρί­ση, δεν υπάρ­χει άλλη απά­ντη­ση στο ερώ­τη­μα: και τώρα τι θα ψηφίσω;
Μόνο μια: Το κόμ­μα που 100 χρό­νια δίνει το αίμα του για την υπό­θε­ση του κινή­μα­τος, την υπό­θε­ση του λαού μας, για την προ­κο­πή του και το σοσιαλισμό.
Το κόμ­μα με τα τρία κόκ­κι­να γράμ­μα­τα: ΚΚΕ.
Αντί για εκεί­νο το άχρω­μο και άοσμο “Με το ΟΧΙ μεχρι τέλους”,  όπου  το ΟΧΙ ο καθέ­νας (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΑΝΕΛ, ΧΑ) το ερμη­νεύ­ει όπως θέλει , ας φωνά­ξου­με με δύνα­μη κι ας παλέψουμε:
ΝΑΙ στην απο­δέ­σμευ­ση απο ΕΕ και ΝΑΤΟ, στη μονο­με­ρή δια­γρα­φή του χρέ­ους, στην κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση των μέσων παρα­γω­γής, στη λαϊ­κη εξου­σία και το σοσια­λι­σμό, μεχρι τέλους.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο