Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κωφεύοντας αδιάφορα μπροστά σε ένα ανθρώπινο ποτάμι πόνου…

Φιλο­ξε­νού­με­νος ο Πανα­γιώ­της Κού­τσης //

Καθη­με­ρι­νά γινό­μα­στε μάρ­τυ­ρες των μεγά­λων προ­σφυ­γι­κών εισ­ρο­ών που παρου­σιά­ζο­νται ανά τακτά χρο­νι­κά δια­στή­μα­τα στο χώρο της Μεσο­γεί­ου με κύριο απο­δέ­κτη τόσο την χώρα μας όσο και την γει­το­νι­κή Ιτα­λι­κή χερ­σό­νη­σο, οι θαλάσ­σιοι δρό­μοι αυτοί απο­τε­λούν για τους κατα­πο­νη­μέ­νους πρό­σφυ­γες ασφα­λή (;) διά­βα­ση, όμως στην περί­πτω­ση αυτή ισχύ­ει το αντί­θε­το απο­τε­λεί δηλα­δή θάλασ­σα θανά­του, πνιγ­μών και πόνου, στον άνι­σο αγώ­να των μετα­να­στών χωρίς χαρ­τιά για έξο­δο και παρο­χή ασύ­λου σε χώρες της Κεντρι­κής Ευρώ­πης, στην αφο­μοί­ω­ση τους ως φτη­νό και ευέ­λι­κτο εργα­τι­κό δυνα­μι­κό στις χώρες υπο­δο­χής  δηλα­δή στους καπι­τα­λι­στές και τα μονο­πώ­λια της Δύσης. Χωρίς οι πολι­τι­σμέ­νοι λαοί να δίνουν ουσια­στι­κές εναλ­λα­κτι­κές λύσεις στο δρά­μα. Δυστυ­χώς για μία ακό­μη φορά σε διε­θνές επί­πε­δο οδη­γού­μα­στε σε μια ένο­χη απά­θεια, σε μια σχε­τι­κή ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα, ντρο­πια­στι­κή ακό­μη για τον αστι­κό φιλε­λευ­θε­ρι­σμό της ευρω­παϊ­κής πολι­τι­στι­κής κλη­ρο­νο­μιάς. Αντί μιας θεμι­τής προ­ό­δου, οι κυβερ­νή­σεις των κρα­τών-μελών της ΕΕ έχουν ξεκι­νή­σει να ανα­φέ­ρο­νται είτε με ξενοφοβικές/ρατσιστικές δημό­σιες δηλώ­σεις είτε με “υπο­κρι­τι­κά” κρο­κο­δεί­λια δάκρυα εκφρά­ζο­ντας τις θέσεις του μεγά­λου κεφα­λαί­ου της κάθε χώρας, αλλά και σε επί­πε­δο λαών και εργα­ζο­μέ­νων υπάρ­χει θολού­ρα αφού μεγά­λα ποσο­στά του πλη­θυ­σμού εκφρά­ζο­νται από εθνι­κι­στι­κά μορ­φώ­μα­τα. Στο πλαί­σιο αυτό έγιναν και ακραί­ες τοπο­θε­τή­σεις όπως αυτή του Βέλ­γου υπουρ­γού Jan Jampon ο oποί­ος με δημό­σια ανα­φο­ρά του στο Μετα­να­στευ­τι­κό σε ραδιο­φω­νι­κή συνέ­ντευ­ξη σε ακραίο ύφος, πρό­τει­νε λίγο-πολύ την χρή­ση ειδι­κών δια­κρι­τι­κών γνω­ρι­σμά­των σε εμφα­νή σημεία πάνω στα ρού­χα των εξα­θλιω­μέ­νων προ­σφύ­γων για εύκο­λο εντο­πι­σμό τους (!!!). Δηλα­δή να βυθι­στού­με σε έναν νέο παγκό­σμιο μεσαί­ω­να… μια νέα βαρ­βα­ρό­τη­τα στα πρό­τυ­πα της ολο­καυ­τώ­μα­τος στην ναζι­στι­κή Γερμανία.
Εν κατα­κλεί­δει την απά­ντη­ση την δίνουν οι ίδιοι οι νησιώ­τες του Αιγαί­ου που μπο­ρεί να μαζεύ­ουν άψυ­χα παι­δι­κά όνει­ρα από τις ακρο­για­λιές τους αλλά συνε­χί­ζουν την Αντί­στα­ση και την Αλλη­λεγ­γυη απέ­να­ντι στο δράμα…
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο